ΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΠΑΓΩΣΕ Ο ΠΟΤΑΜΟΣ

ΣΤΑΥΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ

Σελ. 281, Μάιος 2018

     Σε εντελώς διαφορετικό ύφος και θεματολογία από το πρώτο, (με τίτλο Hotel National) κινείται το δεύτερο μυθιστόρημα του κύπριου δημοσιογράφου Σ. Χριστοδούλου.

     Το σώμα του ζωγράφου Μίλτου Αδριανού, βρήκε πεσμένο στο διαμέρισμα-στούντιο του μια νύχτα του Φεβρουαρίου του 2012, ο θυρωρός της πολυκατοικίας. «Δεν ήταν προετοιμασμένος για το θέαμα που αντίκρισε. Πισωπάτησε, νιώθοντας τα πόδια του λυγίζουν από τον τρόμο. Ο άντρας ήταν πεσμένος ανάσκελα στο πάτωμα, ακίνητος, με το πρόσωπο γεμάτο αίματα. Έδειχνε να είναι νεκρός, αλλά δεν τόλμησε να τον πλησιάσει για να το επιβεβαιώσει. Από την τηλεόραση ήξερε πως δεν έπρεπε ν’ αγγίξει οτιδήποτε στον τόπο ενός εγκλήματος. «Την αστυνομία…» κατάφερε να ψελλίσει τρομοκρατημένος. Κι αμέσως έτρεξε στις σκάλες σχεδόν κουτρουβαλώντας, λες και δεν κουβαλούσε εβδομήντα χειμώνες στην πλάτη του».

     Την υπόθεση αναλαμβάνει ο αστυνόμος Στέλιος Σουρούνης. Οι σεξουαλικές προτιμήσεις του Αδριανού, γρήγορα στρέφουν τις έρευνες σε συγκεκριμένο κύκλο ατόμων και χάρη στην παρατηρητικότητα και τη μεθοδικότητα του θυρωρού, συλλαμβάνεται ένας νεαρός Ούγγρος, ο Γιάνος Κόβατς, που προσφέρει έναντι αμοιβής, τέτοιου είδους υπηρεσίες. Όλοι είναι ικανοποιημένοι με τη γρήγορη εξιχνίαση της υπόθεσης, εκτός από τον δημοσιογράφο Στράτο Παπαδόπουλο, καλό φίλο εδώ και τριάντα χρόνια του Σουρούνη. «Τον Σουρούνη τον γνώρισε μόλις άρχισε να δουλεύει στην εφημερίδα Αλήθεια. Ήταν Οκτώβριος του 1982, παραμονή της εθνικής επετείου. Δόκιμος συντάκτης αυτός, σχετικά φρέσκος αστυνομικός εκείνος, είχαν την εξυπνάδα να καταλάβουν έγκαιρα πως η συνεργασία τους μπορούσε να αποβεί ωφέλιμη και για τους δύο εξυπηρετώντας διακριτικά τις φιλοδοξίες τους». Χαρακτηρίζει την προσέγγιση του αστυνόμου στην υπόθεση ερασιτεχνική και θεωρεί ότι την «κουκούλωσε» γρήγορα-γρήγορα . «Ερασιτεχνισμό βλέπω και έναν φίλο-γιατί για μένα φίλος είναι ο Στέλιος-να αδιαφορεί για στοιχεία που αξίζει, αν μη τι άλλο, να τα διερευνήσει». Γι’ αυτό ξεκινά μια πεισματική έρευνα που θα αναδείξει νέα δεδομένα, που θα ανατρέψουν τις παραδοχές της αστυνομίας.

     Ο Σ. Χριστοδούλου-με την εξαιρετική του γραφή-δεν έχει στόχο να μας παρουσιάσει μόνο μια αστυνομική ιστορία. Χρησιμοποιώντας αυτή την ιστορία ως «όχημα», γράφει ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα, που αναφέρεται στις σχέσεις γονιών και παιδιών, την ενοχή, την οργή για τα ματαιωμένα όνειρα, τις ερωτικές σχέσεις, την πατρότητα, για την ανέχεια και που μπορεί αυτή να οδηγήσει, το ρατσισμό που ξαφνικά ξεφυτρώνει δίπλα μας σε ανθρώπους "υπεράνω υποψίας", και άλλα πολλά. Ακόμη, τραβά την κουρτίνα και μας αφήνει μέσα από μια χαραμάδα, να ρίξουμε μια ματιά στον σκοτεινό κόσμο των ανθρώπων που έχουν κάνει σπίτι τους τη νύχτα και κινούνται πέρα και έξω από τα πλαίσια του νόμου. Αξιοπρόσεκτος ακόμη είναι ο τρόπος, που για κάθε χαρακτήρα του έργου, χτίζει μια ιστορία, μικρή αλλά συγκλονιστική, που σιγά-σιγά, όλες συνενώνονται και οδηγούν στην «μεγάλη» ιστορία που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της αφήγησης.