Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΑΤΑΛΑΝΤΑΣ

ΣΥΜΩΝΗ ΚΑΤΡΑΜΑΔΟΥ

Εκδόσεις ΩΚΕΑΝΙΔΑ

Σελ. 479, Απρίλιος 2018

     Το πρώτο-και πολύ καλό-ιστορικό μυθιστόρημα της Σ. Κατραμάδου κυκλοφόρησε πριν από λίγους μήνες.

     Είναι η ιστορία της Φοίβης, μιας νεαρής γυναίκας που επιδιώκοντας την προσωπική της ελευθερία, δεν δίστασε να έρθει σε σύγκρουση με όσα επέτασσε η εποχή και η κοινωνία στις οποίες έζησε.

     Η Φοίβη έζησε τον 7^ο-6^ο αιώνα π. Χ. στη Μυτιλήνη, μία από τις έξι πόλεις-κράτη της Λέσβου. Παντρεύτηκε νεότατη και χήρεψε μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο, αφού ο σύζυγός της χάθηκε στη θάλασσα, όταν το πλοίο του έπεσε σε καταιγίδα ενώ επέστρεφε στη Μυτιλήνη μαζί με τον υπόλοιπο στόλο, μετά από νικηφόρα εκστρατεία. Η τριήρης σώθηκε αν και με αρκετές ζημίες. Η Φοίβη ως κληρονόμος του άντρα της, έγινε ιδιοκτήτρια του πλοίου και αποφάσισε να το μετατρέψει σε εμπορικό, με το όνομα Αταλάντα, πληρώνοντας από την προσωπική της περιουσία για τις αναγκαίες μετατροπές. «Είχα κληρονομήσει ένα πολεμικό πλοίο, όμως εγώ δεν ήθελα τον πόλεμο. Το πλοίο μου θα δούλευε για την ειρήνη».

     Αυτή η δραστηριότητα από ένα νεαρό στην ηλικία άτομο και μάλιστα γυναίκα, σκανδάλισε και σόκαρε την τοπική κοινωνία, παρά το γεγονός ότι δεν ήταν τόσο συντηρητική όσο άλλες (π.χ της Αθήνας). Η Φοίβη για να πετύχει τους στόχους της, θα αναγκαστεί να δώσει σκληρές μάχες με την ευρύτερη οικογένεια-αν και είχε την αμέριστη στήριξη του πατέρα της-και με την κοινωνία. Αφού ελάχιστοι ενστερνίζονταν την άποψή της ότι: «ο άνθρωπος είχε σημασία, οι ικανότητες και ο χαρακτήρας του, όχι το φύλλο ή η καταγωγή του».

     Εκτός όμως από την εμπορική δραστηριότητα, έπρεπε να διαχειριστεί και τα ερωτικά της ζητήματα. Ήταν νέα και όμορφη και η καρδιά της αποζητούσε τον έρωτα. Όμως ο άντρας που θα έστεκε πλάι της, έπρεπε να την αποδεχτεί όπως ήταν. Δηλ. σαν ένα ελεύθερο και ανοιχτόμυαλο πλάσμα.

     Το ιστορικό μυθιστόρημα «Η Βασίλισσα Του Αιγαίου» είναι ένα βιβλίο με πολλές αρετές. Είναι γραμμένο σε εξαιρετικά ελληνικά. Ο τρόπος γραφής του, το κάνει να ρέει αβίαστα. Έχει εξαιρετικές περιγραφές τοπίων, τόπων, καταστάσεων και συναισθημάτων. Ακόμη είναι εμφανής ο κόπος που απαιτήθηκε για να φιλοτεχνηθεί η τοιχογραφία μιας εποχής, για την οποία οι πηγές και τα ανασκαφικά ευρήματα είναι ελάχιστα. Και μάλιστα περιγράφει όχι μόνο τη Μυτιλήνη, αλλά και τους άλλους τόπους που επισκέφθηκε στα ταξίδια της η Αταλάντα, κάτι που κάνει το όλο εγχείρημα ακόμη πιο δύσκολο. Τέλος έχει για κεντρικό χαρακτήρα μια γυναίκα που θέτει στόχους και τους πετυχαίνει χάρη στην ευφυΐα της, το πείσμα, την αταλάντευτη θέλησή της, το εμπορικό της δαιμόνιο και τη διορατικότητα της «σε εποχές που όλα αυτά δεν ήταν αυτονόητα ή ήταν ανήκουστα».

     Ένα μυθιστόρημα που χωρίς να έχεις ίχνος διδακτισμού μας μαθαίνει την Ιστορία μιας εν πολλοίς άγνωστης εποχής και μας προσφέρει ώρες αναγνωστικής απόλαυσης.