ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΡΗΓΟΡΑΚΗΣ

Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ

Σελ. 468, Μάιος 2018

     Όσοι παρακολουθούμε τη συγγραφική πορεία του Γ.  Γρηγοράκη, εντυπωσιαζόμαστε από την ικανότητα που έχει να   μεταβαίνει από το ένα λογοτεχνικό είδος στο άλλο και από την μία εποχή σε μια άλλη, διαφορετική, από βιβλίο σε βιβλίο. Θαυμάζουμε ακόμη την δυνατότητά του να αντιλαμβάνεται εγκαίρως τα «σημεία των καιρών» και περιγράφοντάς τα, να τα μετουσιώνει σε λογοτεχνία υψηλής ποιότητας. Τέλος, απολαμβάνουμε τους καλοστημένους μύθους, τους διεισδυτικά δομημένους χαρακτήρες, την άριστη γνώση και χρήση της γλώσσας και τον εξαιρετικό τρόπο γραφής του.

     Το καινούριο του μυθιστόρημα, δεν θα μπορούσε να είναι κατώτερο από τα προηγούμενα. Περιέχει όλα τα παραπάνω και μάλιστα σε υπερθετικό βαθμό. Τολμώ να πω ότι στο «Αληθινοί Και Ονειροπόλοι», ο Γ. Γρηγοράκης βρίσκεται στην πιο ώριμη και συγγραφικά γόνιμη εποχή.

     Το μυθιστόρημα αφηγείται την ιστορία της οικογένειας Αληθινού, ο πρόγονος της οποίας Λέων, οραματίστηκε τη δημιουργία ενός οινοποιείου που θα επεξεργαζόταν τα σταφύλια του οικογενειακού χρήματος στη Μαντίνεια. «Σύμφωνα με το όραμα του Λέοντα Αληθινού, που περιέγραφε επακριβώς στο καφενείο πίνοντας το κρασί του, θα αγόραζε δύο τουλάχιστον εκτάσεις ακόμη, συνολικά τριακόσια στρέμματα περίπου, μια στην Πελοπόννησο, στην Αργολίδα ή στην Κόρινθο, μια δεύτερη αλλού, στη Μακεδονία, ίσως στη Νάουσα ή στο Αμύνταιο, όπου θα φύτευε άλλες ποικιλίες οινοποιήσιμων σταφυλιών που ευδοκιμούσαν σ’ εκείνα τα μέρη… Δεν υπήρχαν χρήματα για μια επένδυση τέτοιου μεγέθους, αν συνυπολόγιζε κανείς και το κόστος της ανέγερσης του οινοποιείου, συν τον εξοπλισμό. Αλλά του άρεσε αυτή η ιδέα, θα του επέτρεπε να στρέφει το κεφάλι του πέρα δώθε και να ατενίζει περήφανος τον ορίζοντα…». Όμως πόλεμοι, οικονομικές κρίσεις αλλά και «υποκρυπτόμενες παράμετροι της πραγματικότητας» δεν επέτρεψαν ούτε στον Λέοντα, ούτε στο γιό του Άγγελο, να πραγματοποιήσουν το όραμα.

     Τα κατάφερε ο εγγονός Διονύσιος, ο οποίος αφού «είχε τη συναίνεση των φυτών» και με τραπεζικό δανεισμό-οι οικονομικές συνθήκες είχαν βελτιωθεί- προχώρησε στη υλοποίηση του οράματος, την ανέγερση του οινοποιείου των Αληθινών.

     Όπως γράφω και στην αρχή, το «Αληθινοί Και Ονειροπόλοι» είναι ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα. Μέσω της αφήγησης της ιστορίας της οικογένειας Αληθινού, μιας οικογένειας της οποίας τα μέλη ήταν ξεχωριστά και ιδιαίτερα, ο συγγραφέας διατρέχει τη νεώτερη ιστορία της Ελλάδας, από το 1929 μέχρι τις μέρες μας και μέσα από τις πράξεις και τις σκέψεις των χαρακτήρων του, μας κάνει κοινωνούς των απόψεων του, που είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες, για πολλά θέματα που απασχολούσαν και απασχολούν τον άνθρωπο. Νομίζω ότι το μυθιστόρημα του Γ. Γρηγοράκη, συγκαταλέγεται στα δέκα καλύτερα που διάβασα φέτος.