ΦΟΝΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

MICHAEL CONNELLY

Μετάφραση: ΜΑΡΙΑ ΡΟΑ ΤΡΑΪΚΟΓΛΟΥ

Εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ

Σελ. 516, Νοέμβριος 2018

     Έναν νέο μυθιστορηματικό χαρακτήρα μας παρουσιάζει στο νέο του βιβλίο ο Μ. Κόνελι. Πρόκειται για την ντετέκτιβ Ρενέ Μπάλαρντ, που υπηρετεί στη νυχτερινή βάρδια (late show-τελευταία παράσταση στην αστυνομική αργκό), της αστυνομίας της Περιφέρειας του Χόλυγουντ.

     Δεν ήταν όμως πάντα έτσι. Η Ρενέ, ήταν μια ταχύτατα ανερχόμενη αστυνομικός, μέχρι που έκανε καταγγελία για σεξουαλική παρενόχληση κατά του υπαστυνόμου Ολίβας. Ήταν σίγουρη ότι ο συνάδελφός της στην Ειδική Μονάδα Ανθρωποκτονιών, που είδε τι είχε συμβεί, θα τη στηρίξει. Όμως αυτός «είχε επιλέξει να μη στηρίξει τη Μπάλαρντ στην καταγγελία που είχε υποβάλλει εναντίον του Ολίβας. Χωρίς τη δική του επιβεβαίωση για τη συμπεριφορά του υπαστυνόμου-την οποία είχε παρατηρήσει από πρώτο χέρι, δεν μπορούσε να στοιχειοθετηθεί υπόθεση. Η Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων είχε συμπεράνει πως η καταγγελία ήταν αβάσιμη. Ο Ολίβας είχε κρατήσει τη δουλειά του και η Μπάλαρντ είχε μετατεθεί στο Αστυνομικό Τμήμα του Χόλυγουντ. Ο διοικητής στο Χόλυγουντ, συμφοιτητής του Ολίβας από την ακαδημία, την είχε βάλει στη νυχτερινή βάρδια παρέα με τον Τζένκινς. Στην τελευταία παράσταση».

     Η δυσκολία που έχει στην «τελευταία παράσταση» είναι ότι ενώ ξεκινά πολλές έρευνες, δεν μπορεί να ολοκληρώσει καμία, καθώς είναι υποχρεωμένη το πρωί να τις παραδίδει στους ντετέκτιβ της πρωινής βάρδιας. «Μετακινούνταν από υπόθεση σε υπόθεση, έτρεχαν σε οποιαδήποτε σκηνή εγκλήματος όποτε χρειαζόταν ένας ντετέκτιβ για να παραλάβουν τις αρχικές αναφορές ή να υπογράψει για τις υποθέσεις αυτοχειρίας. Αλλά δεν κρατούσαν υποθέσεις. Αυτό που είχαν καθήκον να κάνουν ήταν να συντάσσουν τις αρχικές αναφορές και το επόμενο πρωί, να μοιράζουν τις υποθέσεις στις αντίστοιχες ερευνητικές μονάδες». Έτσι δεν έχει την ευκαιρία και τη  δυνατότητα να νιώσει «εκείνου του είδους την ολοκλήρωση που αντλεί κανείς όταν παίρνει στα χέρια του μια υπόθεση στο στάδιο της έρευνας και την οδηγεί σε δίκη και ετυμηγορία».

     Ένα βράδυ όμως, καλείται σε δύο υποθέσεις που δεν θέλει να αφήσει. Η μία αφορά τον βάναυσο ξυλοδαρμό μιας τρανς πόρνης, που κάποιος ξεφορτώθηκε σε κάποιο παρκινγκ, νομίζοντας ότι δεν ζει πια. «Η Μπάλαρντ είχε αντικρίσει κάμποσα θύματα σωματικής βίας στα δεκατρία χρόνια που υπηρετούσε στο σώμα, αλλά, απ’ όσες υποθέσεις είχε αναλάβει όπου το θύμα ήταν ακόμα ζωντανό, αυτή ήταν η χειρότερη. Η γυναίκα ήταν μικροκαμωμένη και δεν έδειχνε να ξεπερνάει τα πενήντα τέσσερα πενήντα πέντε κιλά. Και τα δυο μάτια της ήταν σφαλιστά από το πρήξιμο, η κόχη του δεξιού ματιού εμφανώς διαλυμένη κάτω από το δέρμα. Το σχήμα του προσώπου της παραμορφωνόταν κι άλλο από το πρήξιμο, που κατέβαινε σε όλη τη δεξιά πλευρά, όπου το δέρμα ήταν γδαρμένο. Ήταν φανερό ότι την είχαν ξυλοκοπήσει με μανία και ύστερα την είχαν σύρει επάνω σε τραχύ έδαφος-στο παρκινγκ κατά πάσα πιθανότητα-με το πρόσωπο προς τα κάτω».

     Το ίδιο εκείνο βράδυ, κι ενώ βρίσκεται στο Πρεσβυτεριανό Ιατρικό Κέντρο, όπου είχε μεταφερθεί το θύμα του ξυλοδαρμού, λαμβάνει μια ειδοποίηση να παραμείνει εκεί, καθώς ήταν καθ’ οδό ένα από τα θύματα μιας συμπλοκής με πυροβολισμούς. Είναι μέλος του προσωπικού του κλαμπ Ντάνσερς όπου έγινε η συμπλοκή, είναι η μόνη επιζήσασα και πρέπει να δώσει μια πρώτη κατάθεση. «Τέσσερις άντρες σ’ ένα σεπαρέ. Ο ένας τραβάει ένα όπλο σκέτο γομάρι και πυροβολεί τους άλλους εκεί που κάθονται. Οι πελάτες σκορπίζουν δεξιά αριστερά, μαζί τους και ο δράστης. Πυροβολεί τη γκαρσόνα την ώρα που τρέχει προς την έξοδο». Δυστυχώς, η άτυχη σερβιτόρα, πέθανε πριν προλάβει να πει οτιδήποτε.

     Αψηφώντας τις εντολές των ανωτέρων της, που πολλοί θα ήθελαν να τη δουν εκτός σώματος, ερευνά τις υποθέσεις στη διάρκεια της μέρας, ενώ εξακολουθεί να εργάζεται κάνοντας τη νυχτερινή βάρδια. Και λίγο-λίγο, ανακαλύπτει ενδιαφέροντα μυστικά που κρύβονται πίσω από τις δύο υποθέσεις.

     Εξαιρετικό μυθιστόρημα, καλογραμμένο, με γρήγορους πυρετώδεις ρυθμούς, σασπένς και κινηματογραφική γραφή. Στα ελληνικά έχουν κυκλοφορήσεις είκοσι έξη βιβλία του Κόνελι. Έχω διαβάσει τα περισσότερα από αυτά. Μπορώ λοιπόν με βεβαιότητα να πω ότι στο «Φόνοι Στην Πόλη Των Αγγέλων», βρίσκεται σε μια από τις καλύτερες στιγμές του.