ΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

ΝΙΚΟΣ ΣΒΕΡΚΟΣ

Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ

Σελ.213,Νοέμβριος 2018

     Μια νουβέλα είναι το πρώτο βιβλίο του Ν. Σβέρκου, που κυκλοφόρησε στο τέλος της προηγούμενης χρονιάς.

     Περιλαμβάνει μια σειρά επιστολών του δημοσιογράφου Πάνου Δαφνίτη, μέσα από τις οποίες αφηγείται την ιστορία της ζωής του. Γεννήθηκε σε ένα χωριό της Φθιώτιδας. «Ύστερα ρωτούν την ηλικία μου, γιατί τα μαθηματικά στο κεφάλι τους έχουν μορφή γραμμική, δεν δύνανται να κατανοήσουν τις ανατροπές. Γεννήθηκα τον Σεπτέμβριο του 1915, ακριβή ημέρα δεν γνωρίζω, και επιλέγω να λέω ότι ήταν στις 7 του μήνα».

      Τις επιστολές ξεκινά να τις γράφει τον Σεπτέμβριο του 1966, όταν πια είναι 51 ετών και χαίρει εκτίμησης στον δημοσιογραφικό κόσμο. Κι ενώ οι πολιτικές εξελίξεις «τρέχουν», αυτός αποφασίζει να αποστασιοποιηθεί και να ασχοληθεί με τις επιστολές, τις οποίες  απευθύνει στην 25χρονη Ευγενία, με την οποία η ακριβής φύση της σχέσης τους, δεν διευκρινίζεται. «Ας πιάσουμε την περίπτωσή μας. Τι μπορεί να θέλει ένας μεσήλικας από μια εικοσιπεντάχρονη κοπέλα; Απάντηση δεν έχω βρει ακόμα».

     Το πιο ενδιαφέρον μέρος της αφήγησης, είναι αυτό που καλύπτει τα χρόνια που ο Δαφνίτης βρέθηκε στο Βερολίνο ως απεσταλμένος της εφημερίδας στην οποία δούλευε. Έχοντας μάθει γερμανικά, που ήταν της «μόδας», αφού όλοι γνώριζαν τη γερμανοφιλία του Μεταξά και πίστευαν ότι η γνώση της γλώσσας, θα τους έδινε κάποιο αβαντάζ την κατάλληλη στιγμή, δέχτηκε την πρόταση του διευθυντή της εφημερίδας να προσληφθεί ως εσωτερικός συνεργάτης το 1939. «Πήγα στην εφημερίδα, προσελήφθην ως μεταφραστής και μερικούς μήνες μετά, προς το τέλος του 1939 η εφημερίδα με έστειλε στο Βερολίνο. Ακόμα θυμάμαι την κουβέντα του διευθυντή «Πήγαινε στο Βερολίνο, έχει ωραίες γυναίκες και κάποια δράση». Δεν ήθελα και πολύ για να δεχτώ». Εκεί έζησε ενδιαφέρουσες ημέρες. Μέρες που σημάδεψαν την σύγχρονη ιστορία της Ευρώπης: την άνοδο και την πτώση των ναζί, τους βομβαρδισμούς των συμμάχων, την κατάληψη της πόλης. Εξίσου ενδιαφέρον είναι και το μέρος που καλύπτει τον εγκλεισμό του στο σοβιετικό στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου γνώρισε μια σειρά από ιδιαίτερους και παράξενους χαρακτήρες.  

     Ενδιαφέρον ανάγνωσμα, που κρατά αμείωτη την προσοχή του αναγνώστη και είναι γραμμένο με έναν τρόπο γραφής, που κάνει το κείμενο να ρέει και –κάτι επίσης αξιοσημείωτο- πουθενά δεν δείχνει ότι πρόκειται για πρωτόλειο έργο.