ΑΘΩΟΙ ΕΝΟΧΟΙ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΞΑ

Εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ

Σελ.475, Ιανουάριος 2020

     Ένα συναρπαστικό αστυνομικό-ψυχολογικό μυθιστόρημα, είναι το νέο βιβλίο της Ε. Μεταξά που έχει τίτλο «Αθώοι Ένοχοι».

     Κεντρικός χαρακτήρας και σε αυτό το μυθιστόρημα, είναι η Έλσα Γληνού, διακεκριμένη ψυχολόγος, η οποία συνεργάζεται στενά με την αστυνομία. Χάρη στην ευφυΐα, την επιστημονική της κατάρτιση και την οξυδέρκειά της, συνθέτει με εξαιρετική ακρίβεια τα ψυχολογικά προφίλ των δραστών εγκληματικών πράξεων, βοηθώντας έτσι σημαντικά στον εντοπισμό και τη σύλληψη τους «…ήταν γνωστό ότι είχε βοηθήσει την αστυνομία ουκ ολίγες φορές και χάρη στη δική της συνδρομή είχαν διαλευκανθεί εγκλήματα που ίσως θα έμεναν άλυτα αν δεν υπήρχε εκείνη».

     Η εμπλοκή της στη νέα υπόθεση, ξεκίνησε όταν κλήθηκε από κολέγιο των Αθηνών, να δώσει μια διάλεξη με θέμα «Η ψυχολογία στην υπηρεσία της εγκληματολογίας». Μετά το τέλος της διάλεξης, την πλησίασε μια από τις φοιτήτριες, η Ζωή Κομνηνού. «Η βαθιά φωνή που ακούστηκε ξαφνικά δίπλα στο αυτί της επανέφερε τη γυναίκα στην πραγματικότητα[…] Η Έλσα γύρισε το κεφάλι της και αντίκρισε μια νεαρή κοπέλα με μακριά πυρρόξανθα μαλλιά, πιασμένα χαλαρά στη βάση του λαιμού της και τα πιο πράσινα μάτια που είχε δει ποτέ της». Η νεαρή, φοιτήτρια ψυχολογίας όπως διευκρίνισε, με απύθμενο θράσος κι εμφανώς ειρωνικά, ούτε λίγο-ούτε πολύ, θέτει σε αμφισβήτηση την επαγγελματική επάρκεια της Γληνού, και της αποκαλύπτει ένα τρομακτικό γεγονός! « “Έχουν διαπραχθεί τρία εγκλήματα μέσα στον τελευταίο χρόνο που παραμένουν ανεξιχνίαστα, για τα οποία η αστυνομία ζήτησε τη συνδρομή σας. Ωστόσο, μέχρι στιγμής, όχι μόνο δεν τα έχετε διαλευκάνει, αλλά δεν έχετε καν αντιληφθεί ότι είναι έργο ενός και μόνου ανθρώπου” […] “ Έργο ενός και μόνου ανθρώπου κυρία Γληνού” επανέλαβε “Δικό μου! Σήμερα θα προστεθεί άλλο ένα θύμα στον κατάλογό μου. Και να είστε σίγουρη πως δεν μπορείτε να κάνετε απολύτως τίποτε για να αποτρέψετε αυτό το τέταρτο έγκλημα”…».

     Όπως είναι φυσικό, η Γληνού αντιδρά άμεσα. Ζητά να κρατηθεί η νεαρή και να κληθούν οι γονείς της. Αποδεικνύεται ότι η κοπέλα είναι μυθομανής (πάσχει από μια ψυχική ασθένεια που ονομάζεται pseudologia fantastica) κι έχει πολλές φορές προκαλέσει προβλήματα στο κολέγιο, στους γύρω της και κυρίως στην οικογένειά της, και βρίσκεται υπό ψυχολογική παρακολούθηση.

     Τα πράγματα όμως περιπλέκονται όταν λίγες ώρες αργότερα, θα βρεθεί σε ερημική περιοχή το πτώμα της Κομνηνού. Στο σημείο σπεύδουν η Γληνού με τον αστυνόμο Μάνο Βαρσάμη, με τον οποίο συνεργάζονται στενά. «Αν κάποιος κρατούσε τα μάτια του προσηλωμένα στο ύψος του λαιμού, δεν θα μπορούσε να αντιληφθεί το μαρτύριο στο οποίο υποβλήθηκε μέχρι να το λυτρώσει ο θάνατος. Μόλις όμως αντίκριζε το πρόσωπο, θα καταλάβαινε ότι μέχρι να εγκαταλείψει η ψυχή αυτό το κορμί, μέχρι να βγει η τελευταία ανάσα από τα νεανικά χείλη, το κορίτσι βασανίστηκε άγρια και μάλιστα με τρόπο που όμοιό του δεν είχε ποτέ συναντήσει ο αστυνόμος». Καταλαβαίνουν ότι ο φόνος έχει άμεση σχέση με τις τρεις ανεξιχνίαστες δολοφονίες και ξεκινούν αμέσως, με την ομάδα του Βαρσάμη, να επανελέγχουν τους φακέλους μήπως ανακαλύψουν κάτι που τους είχε «ξεφύγει» και να δουν αν κάτι συνδέει αυτά τα πρόσωπα μεταξύ τους.  Η πρώτη ανακάλυψη που κάνουν φαντάζει παράλογη, τρομακτική, απίστευτη και είναι σοκαριστική. «Και οι τέσσερις φόνοι, οι τρεις που προηγήθηκαν και τούτος ο τελευταίος, είναι εμπνευσμένοι από μεσαιωνικά βασανιστήρια»!

     Δυστυχώς για την ομάδα που έχει αναλάβει τις υποθέσεις και ελέγχει τους φακέλους εξετάζοντας τα γεγονότα κάτω από το πρίσμα των νέων εξελίξεων, οι φόνοι που σχετίζονται με την υπόθεση δεν σταματούν. Και ο αστυνόμος Βαρσάμης με την Γληνού, ψάχνουν εναγωνίως να βρουν ποιοι είναι «…αυτοί που φροντίζουν να κρύβονται καλά στο σκοτάδι, αυτοί που συνέχιζαν ανενόχλητοι την εγκληματική τους δράση, που δεν ορρωδούσαν προ ουδενός, που εξακολουθούσαν να στήνουν σκηνικό θανάτου…» και να τους σταματήσουν.

     Το «Αθώοι Ένοχοι» είναι ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα γραμμένο με εξαιρετικό τρόπο. Με σασπένς, αγωνία, κινηματογραφικές σκηνές δράσης, καλοδουλεμένους χαρακτήρες και ανατροπές. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, θέτει ερωτήματα ηθικής φύσεως, σχετικά με τη δικαιοσύνη, τους λειτουργούς της, την επιβολή του νόμου, τα κάθε φύσεως «παραθυράκια» που επιτρέπουν ορισμένους να διαφεύγουν και την αυτοδικία. Είναι το πρώτο έργο της Ε. Μεταξά που διαβάζω και πρέπει να πω ότι ήταν για μένα μια πολύ ευχάριστη έκπληξη.