ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΔΑΝΔΟΛΟΣ

     

     Ο Στέφανος Δάνδολος γεννήθηκε το 1970 στην Αθήνα. Το 2008 εκπροσώπησε την Ελλάδα στο Young Writers’ World Festival που πραγματοποιήθηκε στη Σεούλ. Το 2004 χαρακτηρίστηκε από τον Παύλο Μάτεσι ο σημαντικότερος Έλληνας συγγραφέας της γενιάς του, και το 2009 τιμήθηκε με το Βραβείο Μπότση για το σύνολο του πεζογραφικού του έργου, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας. Διετέλεσε διευθυντής της εφημερίδας "Βραδυνή". Έργα του: «Ο Περίγελος Των Αγίων» (1999, Πατάκης), «Αγάπη Σε Δύο Σταγόνες Νερό» (1999, Πατάκης), «Υπνοβάτες Του Σεπτέμβρη» (2001, Πατάκης), «Και Φορέσαν Χειροπέδες Στα Πουλιά» (2001, Πατάκης), «Νάρκισσοι Και Κανίβαλοι» (2002, Καστανιώτης), «Νέρων» (2004, Καστανιώτης), «Το Αγόρι Στην Αποβάθρα» (2007, Καστανιώτης), «Ο Τελευταίος Κύκνος» (2009, Καστανιώτης), «Η Χορεύτρια Του Διαβόλου» (2013, Ψυχογιός), «Όταν Θα Δεις Τη Θάλασσα» (2016, Ψυχογιός), «Ιστορία Χωρίς Όνομα» (2017, Ψυχογιός), (https://bibliodiktis.blogspot.com/2018/05/blog-post_6.html) «Φλόγα Και Άνεμος» (2020, Ψυχογιός). Συμμετοχή σε συλλογικά έργα: «Υπόγειες Ιστορίες» (2008,Athens Voice), «Η Εντεκάδα» (2010, Μπαρτζουλιάνος), «Έρως 13» (2011, Ψυχογιός), «Τέλος Καλό, Όλα Καλά» (2012, Καστανιώτης), «7 Αναζητήσεις» (2020. Κάπα Εκδοτική).

     Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για το βιβλίο σας «Φλόγα και Άνεμος»;

     Η έμπνευση είναι κάπως στιγμιαίο φαινόμενο και δεν βασίζω πολλά σε αυτήν, οπότε αμφιβάλλω αν υπήρξε κάποια μεμονωμένη πηγή έμπνευσης. Ήθελα απλώς να γράψω για την Κυβέλη Αδριανού. Με γοήτευε η ιστορία της και η εποχή της, όπως και η πρωτοπορία που έφερε πάνω στη σκηνή του θεάτρου.

     Απαιτήθηκε έρευνα και πόσο διήρκησε αυτή;

     Ναι, απαιτήθηκε πλούσια έρευνα. Αν δεν κάνω λάθος, διήρκησε σχεδόν ενάμιση χρόνο.

     Τι είναι αυτό που σας συναρπάζει σε ερωτικές ιστορίες επιφανών ανθρώπων του παρελθόντος και σας κάνει να τις μεταπλάθετε λογοτεχνικά;

     Σαν άνθρωπο, η θνητότητα που αποκτούν αυτά τα πρόσωπα καθώς αφαιρείται ο μανδύας του μύθου τους. Σαν συγγραφέα, η αυξημένη δυσκολία που βάζω στον εαυτό μου τηρώντας τους όρους του μυθιστορήματος μέσα στο περιορισμένο εύρος ενός ιστορικού πλαισίου.

     Υπήρξαν αρνητικές αντιδράσεις από τις οικογένειες των       ηρώων των βιβλίων σας «Φλόγα και Άνεμος» και «Ιστορία Χωρίς Όνομα» που επίσης αναφέρεται σε έναν θυελλώδη έρωτα;

     Όχι, καμία, εξ’ όσο γνωρίζω.

     Η λογοτεχνία μπορεί να είναι μια κοινωνική πράξη;

     Μόνο κοινωνική πράξη. Σημαδεύει συνειδήσεις, ανατέμνει σε βάθος την ανθρώπινη ύπαρξη και ενίοτε ψυχαγωγεί. Μπορεί ίσως να μην έχει τη δύναμη που είχε σε άλλες εποχές, επειδή οι ρυθμοί της ζωής μας έχουν αλλάξει, αλλά παραμένει η μοναδική μορφή Τέχνης που μπορεί να πει τα περισσότερα για τον Άνθρωπο και τον κόσμο όπου ζούμε.

     Πότε καταλάβατε ότι θέλετε να γίνετε συγγραφέας;

     Πολύ μικρός, από την εποχή του σχολείου.

     Ποια ήταν τα συναισθήματα που νοιώσατε, όταν πήρατε τυπωμένο το πρώτο σας έργο;

     Απέραντη συγκίνηση. Ήταν ένα μεγαλειώδες συναίσθημα που συμβαίνει μόνο μια φορά. Σαν το πρώτο φιλί στον πρώτο μεγάλο έρωτα της ζωής σου.

      Τι συμβαίνει στους ήρωες των βιβλίων σας, όταν τελειώνει η συγγραφή;

     Το μόνο που ξέρω είναι ότι σιωπούν στο κεφάλι μου.

     Έχετε βιώσει συναισθήματα παρόμοια με αυτά των ηρώων σας;

     Φυσικά. Ούτως ή άλλως γράφω για πράγματα που οι περισσότεροι άνθρωποι         έχουν βιώσει.

     Σας μοιάζει κάποιος από τους ήρωες σας;

       Υποθέτω ότι κάποιοι μού μοιάζουν. Είναι μοιραίο να βάζεις κομμάτια του                εαυτού      σου σε χαρακτήρες που αναλύεις στο χαρτί.

     Ποιος είναι ο πρώτος αναγνώστης των κειμένων σας;

     Η γυναίκα μου.

     Ποιος είναι ο ιδανικός αναγνώστης για σας;

     Εκείνος που αφήνει την ευαισθησία του να τον ταξιδέψει.

     Γράφοντας, έχετε ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό σας;

     Ναι, ειδικά τα παλαιότερα χρόνια.

     Υπήρξε κάτι στη διάρκεια της συγγραφής που σας ανέτρεψε κάποια πεποίθηση;

     Ασφαλώς. Διότι σε ένα βαθύτερο επίπεδο γράφεις επειδή θέλεις να αναμετρηθείς με την αμφιβολία. Θέλεις να δεις τα πράγματα από άλλες γωνίες. Πάντα πίστευα ότι όσο πιο εύκαμπτες είναι οι πεποιθήσεις του συγγραφέα, τόσο πιο ζωντανό είναι το έργο του. Πρέπει να είσαι ανοιχτός, πρέπει να είσαι πρόθυμος να ξαναγεννηθείς. Αν είσαι άκαμπτος και μονόπλευρος, τότε δημιουργείς κάτι που ασφυκτιά.

     Σας αρέσει να συνομιλείτε με τους αναγνώστες σας;

     Ναι, είναι μια εποικοδομητική επαφή, νομίζω.

     Σε συζητήσεις με αναγνώστες, έτυχε να σας «υποδείξουν» πτυχές του έργου σας, που εσείς δεν είχατε φανταστεί ότι υπάρχουν;

     Πάρα πολλές φορές. Αυτή είναι η μαγεία της ανάγνωσης. Κάθε άνθρωπος μπορεί να εισπράξει κάτι διαφορετικό.

     Υπάρχει κάποιος συγγραφέας που θεωρείτε ότι σας επηρέασε;

     Ω, η λίστα είναι τεράστια. Υπήρξαν και υπάρχουν τέτοιοι συγγραφείς, και ανήκουν κυρίως στην αγγλοσαξονική σχολή από την οποία πιστεύω είμαι περισσότερο επηρεασμένος. Μα όλα αυτά έρχονται να δέσουν σε ένα απόλυτα προσωπικό ύφος, που ελπίζεις ότι έχει μια κάποια αυθεντικότητα και πρωτοτυπία, και σε χαρακτηρίζει.

     Είναι εύκολη ή δύσκολη διαδικασία η συγγραφή και τι είναι το γράψιμο για σας;

     Είναι μια δύσκολη και επίπονη διαδικασία που βασίζεται στον μόχθο και την πειθαρχία. Τα ξεχωριστά βιβλία, έτσι όπως τα νοώ εγώ τουλάχιστον, δεν γράφονται μέσα σε δύο-τρεις μήνες, ούτε ξεπετάγονται το ένα μετά το άλλο. Γεννιούνται κάτω από συνθήκες που σε φέρνουν αντιμέτωπο με τον εαυτό σου.

     Αν και είναι πολύ νωρίς ακόμη, το βιβλίο κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, ετοιμάζετε κάτι άλλο; Έχετε «υλικό» έτοιμο στο συρτάρι σας;

     Υπάρχει μια ιδέα πάνω στην οποία δουλεύω, αλλά όπως είπατε, είναι υπερβολικά νωρίς, τουλάχιστον για να πω οτιδήποτε.