ΠΡΩΣΙΚΟ ΜΠΛΕ

PHILIP KERR
Μετάφραση ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΑΓΚΟΣ
Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ
Σελ. 667, Σεπτέμβριος 2020

 

     Το προτελευταίο βιβλίο που εκδόθηκε όσο ο Φ. Κερ ήταν στη ζωή είναι το «Πρωσικό Μπλε». Είναι ένα «χορταστικό» μυθιστόρημα, που περιλαμβάνει δύο περιπέτειες του Μ. Γκούντερ, του γνωστού από τα προηγούμενα βιβλία του, αντιναζιστή πρώην επιθεωρητή της αστυνομίας του Βερολίνου.

     Η πρώτη εξελίσσεται τον Οκτώβριο του 1956. Το ξενοδοχείο Γκραντ Οτέλ Καπ Φερά, στο οποίο ο Γκούντερ εργάζεται ως κονσιέρζ (δηλ. ο άνθρωπος που είναι επιφορτισμένος με το καθήκον να δίνει αξιόπιστες και ακριβείς πληροφορίες στους ενοίκους, για αξιοθέατα, εστιατόρια, καφέ, καταστήματα κλπ) στη γαλλική Ριβιέρα έχει μόλις κλείσει λόγω λήξης της σεζόν. Ενώ αναρωτιέται πως θα περάσει τον χειμώνα, δέχεται την «επίσκεψη» ενός κλιμακίου της Στάζι. Επικεφαλής είναι ο ίδιος ο υποδιευθυντής και ουσιαστικά ο ισχυρός της άντρας, Έριχ Μίλκε. Ο οποίος λόγω της θέσης του, «ήταν ένας από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους στη ΛΔΓ». Ο Μίλκε ζητά από τον Γκούντερ να ταξιδέψει στην Αγγλία με πλαστό φυσικά διαβατήριο, για να δηλητηριάσει με θάλλιο την Ανν Φρεντς, μια πράκτορα με την οποία είχε συνεργαστεί στο παρελθόν. Δεν του αφήνει κανένα περιθώριο να αρνηθεί. «Το γεγονός ότι θα συμφωνήσεις να σκοτώσεις την Ανν Φρεντς, είναι προϋπόθεση για να μείνεις ζωντανός ο ίδιος». Εκτός αυτού, υπόσχεται ότι θα τον βοηθήσει να επιστρέψει στη Γερμανία, με νέα ταυτότητα. Όσοι έχουν διαβάσει και άλλα βιβλία της σειράς του Κερ με κεντρικό χαρακτήρα τον βερολινέζο αστυνομικό, γνωρίζουν ότι μετά την ήττα της Γερμανίας στον Β! παγκόσμιο πόλεμο και την κατάρρευση του ναζιστικού καθεστώτος, ένας αξιωματούχος υπέκλεψε την ταυτότητα του Γκούντερ για να αποφύγει τις διώξεις. Έτσι αυτός αναγκάστηκε να διαφύγει από τη Γερμανία, αφού ήταν δύσκολο να αποδείξει την πλαστοπροσωπία και κινδύνευε να καταδικαστεί ως ναζί. Ο Γκούντερ, δέχεται την πρόταση του Μίλκε. «Δέχομαι να κάνω αυτό που ζητάς στρατηγέ. Είμαι άφραγκος. Δεν έχω φίλους. Μένω μόνος μου σ’ ένα διαμέρισμα που δεν είναι μεγαλύτερο από παγίδα για αστακούς και η δουλειά μου πρόκειται να σταματήσει για τον χειμώνα. Μου λείπει η Γερμανία. Αν το τίμημα που πρέπει να πληρώσω για να πάρω τη ζωή μου πίσω είναι να σκοτώσω την Ανν Φρεντς, τότε είμαι κάτι παραπάνω από πρόθυμος να το κάνω».

     Η αποδοχή της πρότασης ήταν προσχηματική κι έγινε για να κερδίσει ο Γκούντερ χρόνο. Η σκέψη του ήταν διαφορετική «…να ακολουθήσω το σχέδιο του Μίλκε όσο χρειαζόταν για να πάρω στα χέρια μου το διαβατήριο και τα χρήματα και μετά να ψάξω μια ευκαιρία για να το σκάσω…». Πράγματι στο ταξίδι με το τραίνο προς το Καλαί, το σκάει. Από τη Στάζι και τον πρώην συνεργάτη του Φρίντριχ Κορς, που μετά τον πόλεμο είχε μεταπηδήσει στην υπηρεσία ασφαλείας της Ανατολικής Γερμανίας και βρισκόταν στο τραίνο για να τον επιτηρεί και να εξασφαλίσει ότι θα έκανε σωστά τη «δουλειά» του. Κι ενώ ο πρώην επιθεωρητής προσπαθεί να διαφύγει προς τα γερμανικά σύνορα, αναθυμάται την τελευταία φορά που συνεργάστηκε με τον Κορς.

     Ήταν τον Απρίλιο του 1939. Στις Βαυαρικές Άλπεις, στην νεόδμητη εξοχική κατοικία του Χίτλερ στο Ομπερσάλτσμπεργκ, δολοφονείται ένας πολιτικός μηχανικός, από τους πολλούς που έχουν κληθεί να επιβλέπουν το φαραωνικό και πολυδάπανο έργο που γίνεται στα εδάφη του Ηγέτη. «Σήμερα το πρωί στις οχτώ έγινε στο Μπέργκχοφ μια συνάντηση με συνοδεία γεύματος […] Οι παρόντες σε εκείνη τη συνάντηση ήταν κατά κύριο λόγο αρχιτέκτονες, μηχανικοί και δημόσιοι υπάλληλοι και σκοπός της συνάντησης ήταν να σκεφτούν ποιες άλλες βελτιώσεις μπορούσαν να γίνουν για την άνεση, την απόλαυση και την ασφάλεια του Ηγέτη. Υποθέτω πως θα πρέπει να ήταν παρόντες δέκα με δεκαπέντε άνθρωποι. Μετά το πρωινό γεύμα, γύρω στις εννέα η ώρα, οι παρευρισκόμενοι βγήκαν στη βεράντα, που έχει θέα σε όλη την περιοχή. Στις εννέα και τέταρτο προ μεσημβρίας, ένας από αυτούς-ο δόκτωρ Καρλ Φλεξ- κατέρρευσε στη βεράντα επειδή αιμορραγούσε έντονα από ένα τραύμα στο κεφάλι. Τον είχαν πυροβολήσει, πιθανότατα με τουφέκι, και πέθανε επιτόπου. Κανείς άλλος δεν τραυματίστηκε και περιέργως, κανείς δεν έδειξε να άκουσε το παραμικρό». Λόγω της ευαίσθητης περιοχής στην οποία έγινε το έγκλημα, ο δολοφόνος πρέπει να βρεθεί και να τιμωρηθεί πριν επισκεφθεί την περιοχή ο Χίτλερ για να γιορτάσει τα πεντηκοστά του γενέθλια. Όλα πρέπει να γίνουν με τη μέγιστη διακριτικότητα, για να μη γίνει γνωστό ότι υπάρχει κενό ασφαλείας στο εξοχικό. Οι υψηλόβαθμοι ναζί, συμφωνούν ότι ο ιδανικός άνθρωπος που μπορεί να δώσει λύση, είναι ο Μπέρνι Γκούντερ. Έτσι ο επιθεωρητής αναλαμβάνει μια υπόθεση που δεν θέλει με τίποτα και που τα έχει όλα: «παραδοξότητες, αποξένωση, υπαρξιακό άγχος και μπόλικους πιθανούς και απίθανους υπόπτους». Παίρνει σαν βοηθό του τον Φρίντριχ Κορς και αναχωρούν για τη Βαυαρία. Έχουν μόλις μια εβδομάδα να βρουν τον δολοφόνο κι ο μεγαλύτερος φόβος του, είναι το τι θα ανακαλύψει για την ελίτ των ναζί που φιλοξενείται στην περιοχή. Καθώς και πόσα από αυτά πρέπει να αποκαλύψει και σε ποιόν.

     Ένα ακόμη απολαυστικό μυθιστόρημα με κεντρικό χαρακτήρα τον Μπέρνι Γκούντερ, που είναι πιο σαρκαστικός και πιο κυνικός από κάθε άλλη φορά, γραμμένο με τον υπέροχο και μοναδικό τρόπο του πρόωρα χαμένου, βρετανού συγγραφέα.