ΖΩΗ ΜΕΧΡΙ ΧΘΕΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΞΑΝΘΟΥΛΗΣ
Εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ
Σελ. 404, Νοέμβριος 2020

      Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε το νέο μυθιστόρημα του Γ. Ξανθούλη με τίτλο «Ζωή Μέχρι Χθες».

     Η Αμφιτρίτη (Ρίτα) Βράνη Κεραμοπούλου Φοντέν (!), επιστρέφει στην Αθήνα, μετά από σαράντα πέντε χρόνια, στα οποία λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων του συζύγου της, γύρισε όλο τον κόσμο και θυμάται… «Είσαι η Ρίτα Βράνη, χήρα εβδομήντα δύο χρόνων με αποσκευές γεμάτες εμπειρίες από πτώματα αρουραίων και κουφάρια πεταλούδων που δεν κατάφεραν να γίνουν νυχτερίδες […] Σκόρπιες και οι αναμνήσεις μου, αλλά τα βράδια, επειδή αργεί ο ύπνος, τις ταξινομώ κατ’ αλφαβητική σειρά». Είναι μια γυναίκα που φέρει βαθιά σημάδια από τα χτυπήματα της ζωής, εμφανή αλλά και κάποια-τα βαθύτερα-που δεν φαίνονται. Που γελάει για να μην κλάψει ή μάλλον επειδή δεν μπορεί να κλάψει. Που οι περισσότεροι άνθρωποι, όπως και το παρόν την αφήνουν αδιάφορη. «…όπως βλέπετε, ξεχνιέμαι και λέω τα ίδια και τα ίδια, λες και τρομάζω να μείνω στο παρόν, όπου οι επιθυμίες περιορίζονται…». Με την επιστροφή στα πατρογονικά εδάφη, καταβυθίζεται στο παρελθόν, για να αναμετρηθεί με τους εφιάλτες της. Ένα παρελθόν που μόνο τραγικό και δραματικό μπορεί να το χαρακτηρίσει κανείς. «Γύρισα για να παρακολουθήσω το τέλος μου, ίσως και για να βρω το νήμα της αρχής-νήμα μιας ταλαιπωρημένης από ιδεοψυχαναγκασμούς και υποταγές σε άχρηστα ταξίδια ύπαρξης».

     Ήταν η μάλλον αδιάφορης εμφάνισης κόρη του δερματολόγου-αφροδισιολόγου Κύριλλου Βράνη και ζούσε με την οικογένειά της στο Μέγαρο Βράνη στην Αχαρνών, που εκτός της οικίας, στέγαζε και το ιατρείο του πατέρα της. Στα δεκαοχτώ της χρόνια κι ενώ προετοιμαζόταν για να δώσει εξετάσεις στην Ιατρική σχολή, (όπως διακαώς επιθυμούσε ο Κύριλλος), έρχεται ο έρωτας να της χτυπήσει την πόρτα. Το αντικείμενο του πόθου της, δεν είναι ένα, αλλά… δύο!! Είναι τα δίδυμα αγόρια μιας πολυμελούς εργατικής οικογένειας, που νοικιάζει το κίτρινο παλιό σπίτι απέναντι από το δικό της. Κι ενώ δε ζει παρά μόνο για τη στιγμή που θα βρεθεί με τα δύο αδέρφια, σκαρφιζόμενη χιλιάδες πιθανές κι απίθανες δικαιολογίες για να ξεπορτίσει, κατά ένα μυστήριο τρόπο, λες και ο έρωτας διεύρυνε την αντιληπτική της ικανότητα, οι επιδόσεις της στα μαθήματα-όπως και οι σεξουαλικές της-βελτιώνονται συνεχώς. Έτσι δεν αφήνει περιθώρια να εγερθούν υποψίες για να ξεπορτίσματά της, που κάποιες φορές διαρκούν περισσότερο από το κανονικό. Αυτά τα οποία αισθάνεται η Ρίτα είναι τόσο δυνατά, που κάποια φορά, όταν χρειαστεί, δεν θα διστάσει να γίνει και κλέφτρα, βάζοντας στην άκρη την συντηρητική της ανατροφή και τους όποιους ηθικούς ενδοιασμούς. Ώσπου, όπως συμβαίνει συνήθως, κάποιοι καλοθελητές, με προεξάρχοντα έναν ιερέα, ανάμεσα στον οποίο και τη Ρίτα υπάρχει αμοιβαία αντιπάθεια, ενημερώνουν τον πατέρα της. Αναπόφευκτα έρχεται η σύγκρουση με δραματικά αποτελέσματα…

     Όπως σε κάθε νέο έργο, έτσι και σε αυτό, ο αγαπημένος συγγραφέας, καταφέρνει να μας εκπλήξει ευχάριστα. Το νέο του μυθιστόρημα, διαφοροποιείται από τα προηγούμενα, αλλά είναι εξίσου συναρπαστικό. Η χειμαρρώδης γραφή, ο βιτριολικός σαρκασμός, η μοναδική ψυχογράφηση της Ρίτας (δύσκολα ένας άντρας καταφέρνει να μπει τόσο καλά στον δαιδαλώδη-ούτως ή άλλως-γυναικείο ψυχισμό, πόσο μάλλον στον διαταραγμένο ψυχικό κόσμο αυτής της γυναίκας), η γλώσσα που δεν γνωρίζει όρια και κάποιες συγγραφικές εμμονές που παραμένουν γοητευτικές με τον τρόπο που αποδίδονται (όπως π.χ. η συνεχής βροχή, οι μεταφυσικές «πινελιές» ή τα παράξενα, τρομακτικά όνειρα), κάνουν το «Ζωή Μέχρι Χθες» τόσο εξαιρετικό, που σε κρατάει δέσμιο μέχρι την τελευταία σελίδα. Δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου και προσφέρει μοναδική αναγνωστική απόλαυση.

Επειδή γνωρίζω το σύνολο του συγγραφικού έργου του Γιάννη Ξανθούλη, μπορώ ανεπιφύλακτα να πω  ότι το μυθιστόρημα «Ζωή Μέχρι Χθες», συγκαταλέγεται ανάμεσα στα 3-4 καλύτερά του!