Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΘΕΑΣ

 
ΔΗΜΗΤΡΑ ΙΩΑΝΝΟΥ

Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ

Σελ.431, Νοέμβριος 2020

 

     Το καινούριο μυθιστόρημα της Δ. Ιωάννου που έχει τίτλο «Ο Χορός Της Θεάς» και κυκλοφόρησε πρόσφατα, είναι διαφορετικό θεματικά από τα προηγούμενα βιβλία της και μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε ως αρχαιολογικό θρίλερ.

     Ο Νικηφόρος Έξαρχος, είναι αρχαιολόγος και καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Αθήνας. Σε μια ημερίδα της Αρχαιολογικής Σχολής, κάνει μια σημαντική ανακοίνωση για μια τραγωδία του Σοφοκλή, που προκαλεί εντύπωση. Αμέσως μετά, παθαίνει κρίση ισχυρού αλλεργικού σοκ κι επειδή δεν λαμβάνει εγκαίρως την απαραίτητη ένεση, χάνει τη ζωή του. Λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, ψιθυρίζει κάποια λόγια στην κόρη του Νίκη, η οποία ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση είναι επίσης αρχαιολόγος και παραβρίσκεται στην ημερίδα. «Νίκη… Βρες τη… Νίκη… Βρες τον μηχανισμό… Βρες τους Πενήντα Πέντε… Πρόσεξε, κίνδυνος… Κινδυνεύεις… Υποσχέσου μου… υποσχέσου μου».

     Η Νίκη είναι πεπεισμένη ότι τα ίχνη καρυδιού που υπήρχαν στον καφέ του πατέρα της και προκάλεσαν το αλλεργικό σοκ –πολλοί γνώριζαν ότι ο Έξαρχος είχε αυτήν την αλλεργία- δεν βρέθηκαν τυχαία εκεί. Κάποιος τα έριξε μέσα στο ρόφημα και τον δολοφόνησε! Αντιλαμβάνεται ότι σχετίζεται με την ανακάλυψη από τον πατέρα της ενός αγάλματος, που το έκρυψε μέχρι να διασφαλίσει την μεταφορά του στα χέρια των ανθρώπων της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, χωρίς να ανακοινώσει ή να αποκαλύψει το παραμικρό. Πρόκειται για τη «Νίκη Του Περικλέους» του Φειδία! Ο γλύπτης λέγεται ότι χρησιμοποίησε σαν μοντέλο την Ασπασία, και εικάζεται ότι είναι η πιο πιστή απεικόνιση της γυναίκας που επηρέασε σε σημαντικό βαθμό τις εξελίξεις στην Αθηναϊκή Δημοκρατία τον 5^ο αιώνα π. Χ. «Αρχικά το όνομα του δημιουργού του το καθιστά ανυπολόγιστης αξίας. Έπειτα, η αναφορά του στα κείμενα των πιο πολυδιαβασμένων αρχαίων συγγραφέων έχει δημιουργήσει έναν θρύλο και έχει πυροδοτήσει ένα κυνήγι θησαυρού που διαρκεί αιώνες τώρα. Αυτός που θα τη βρει πρώτος σίγουρα θα παραμείνει στην ιστορία. Κάθε αρχαιολόγος επιθυμεί να την ανακαλύψει, κάθε αρχαιοκάπηλος ποθεί να την εκμεταλλευτεί, κάθε συλλέκτης καίγεται να τη συμπεριλάβει στη συλλογή του και κάθε απλός άνθρωπος θέλει να αντικρίσει το πρόσωπο της Ασπασίας…». (Το άγαλμα αποτελεί συγγραφική επινόηση και δεν υπήρξε στην πραγματικότητα). Η Νίκη ξεκινά μια «διπλή» έρευνα. Πρέπει να βρει αφενός ποιος δολοφόνησε τον πατέρα της και αφετέρου την κρύπτη του αγάλματος.

     Σ’ αυτή της την προσπάθεια, θα βρει έναν αναπάντεχο σύμμαχο. Την ετεροθαλή αδελφή της Ηλέκτρα, που ζει στο Λονδίνο, με την οποία δεν θέλει να έχει από επιλογή καμία επαφή και ήρθε στην Αθήνα μόλις έμαθε όσα συνέβησαν! Η μητέρα της Νίκης, η Ευθυμία, εργαζόταν στο μέγαρο της οικογένειας Εξάρχου. Άρχισε μια ερωτική περιπέτεια με τον νεαρό τότε Νικηφόρο, η οποία κατέληξε σε εγκυμοσύνη. Ο Νικηφόρος αποφάσισε να παντρευτεί την Ευθυμία, παρά το γεγονός ότι δεν ήταν ερωτευμένος μαζί της και παρότι τους χώριζαν πολλά: κοινωνική θέση, μόρφωση παιδεία. Τους ένωνε όμως ένα παιδί: η Νίκη, που έπρεπε να μεγαλώσει σε μια «κανονική» οικογένεια.  Λίγα χρόνια αργότερα, ο Νικηφόρος γνώρισε στην Αγγλία μια γυναίκα, την Αλεξία Σταμάτη, που δίδασκε σε ελληνικό σχολείο στο Λονδίνο, την οποία ερωτεύτηκε πραγματικά. Έκανε μαζί της κι ένα παιδί, την Ηλέκτρα. Όμως η Ευθυμία αρνήθηκε να αποδεχθεί τη νέα κατάσταση κι αρνήθηκε να δώσει διαζύγιο στον Νικηφόρο, ο οποίος για άγνωστους λόγους δεν επέμενε, αν και η καρδιά του ήταν πάντα κοντά στην Αλεξία. (Οι λόγοι που δεν του επέτρεψαν να επιμείνει, εξηγούνται προς το τέλος του βιβλίου). Η Νίκη μεγάλωσε «δηλητηριασμένη» από τη μητέρα της, με μίσος γι’ αυτές τις δύο γυναίκες. Πίστευε ότι ήθελαν να της κλέψουν τον πατέρα. Τελικά «οι επιταγές της Μοίρας υπήρξαν τραγικές και σκληρές και ο Νικηφόρος Έξαρχος έχασε τις δύο γυναίκες που σημάδεψαν τη ζωή του μέσα σε ένα μήνα». Η Ευθυμία  ασθένησε από καρκίνο και πέθανε, ενώ η Αλεξία χάθηκε σε δυστύχημα με αυτοκίνητο.

     Τώρα, η αδελφή της οποίας δεν ήθελε ούτε την ύπαρξή της να θυμάται, βρίσκεται δίπλα στη Νίκη. «Ανεξάρτητα από το πώς νιώθουμε η μία για την άλλη, θα ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να μάθουμε την αλήθεια και θα ξεδιαλύνουμε όλη αυτή τη φοβερή ιστορία. Το χρωστάμε στο μπαμπά!». Θα υποστηρίξει την άποψη της για το θάνατο του πατέρα τους και θα τη βοηθήσει να ξεφύγει από όσους εποφθαλμιούν το άγαλμα και χρησιμοποιούν κάθε μέσον για να το αποκτήσουν. «Νιώθω σαν να έχουμε απέναντι μας ένα μπουλούκι εχθρών που είναι ικανό να μας ποδοπατήσει για να αρπάξει το αγαλματίδιο».

     Το μυθιστόρημα «Ο Χορός Της Θεάς», καταδεικνύει με εμφατικό τρόπο, τον αγώνα που δίνεται από τους αρχαιολόγους από τη μια πλευρά και τους αρχαιοκάπηλους και τους συλλέκτες από την άλλη. Για να αναδείξουν και να προστατέψουν οι μεν και να εκμεταλλευτούν οι δε, τους θησαυρούς της πολιτιστικής κληρονομιάς  που κρύβει στα σπλάχνα της η ελληνική γη. Είναι καλοδουλεμένο, με ωραίο και λυρικό τρόπο γραφής και κυρίως σε σωστά ελληνικά!  Έχει σασπένς και αγωνία (όπως έλεγε ο Α. Χίτσκοκ, «στη λογοτεχνία, η αγωνία είναι το χαρακτηριστικό εκείνο που σας προκαλεί την επιθυμία να συνεχίσετε να διαβάζετε για να μάθετε τι θα συμβεί μετά»). Θα μπορούσε όμως να είναι πιο σφιχτοδεμένο, αν η συγγραφέας  ασχολούνταν λιγότερο με τις ερωτικές περιπέτειες των δύο κεντρικών χαρακτήρων του έργου της.