ΣΤΗ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ

ΕΛΕΝΑ ΧΟΥΖΟΥΡΗ
Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗΣ
Σελ. 220, Μάιος 2021

      Εμπνευσμένος από το εμβληματικό album των Pink Floyd «The Dark Side Of The Moon» είναι ο τίτλος του νέου μυθιστορήματος της Ε. Χουζούρη, στο οποίο αυτό το κομβικό για τη σύγχρονη μουσική album παίζει σημαντικό ρόλο.

     Ένα πρωινό του Οκτωβρίου του 1989, ένα ανώνυμο τηλεφώνημα ξυπνά τον σαραντάχρονο δημοσιογράφο Δημήτρη Κ. Ο άγνωστος συνομιλητής του, τον ενημερώνει για την εν ψυχρώ εκτέλεση από την αστυνομία του εικοσιεπτάχρονου αναρχικού που ήταν γνωστός ως «Άτακτος». «Και ήταν αυτά τα λόγια που άκουσε ο, κατά δήλωσή του, δημοσιογράφος Δημήτρης Κ., εκείνο το πρωί της 30^ης Οκτωβρίου 1989: «Έφαγαν σήμερα το πρωί τον Άτακτο. Οι μπάτσοι. Αν σας χρειαστούμε, βοηθήστε μας. Σας εκτιμούσε». Το απότομο κλικ όρμησε στα αυτιά του ακόμη πιο απειλητικό από την άγνωστη φωνή…».

     Ο Δημήτρης γνώριζε τον Άτακτο από τότε που ήταν μικρό παιδάκι. Μανώλης ήταν το όνομα με το οποίο βαφτίστηκε, αλλά επειδή από μικρός ήταν ατίθασος, του έμεινε το παρατσούκλι. Ο δημοσιογράφος είναι στενός φίλος με τον μεγάλο αδελφό του Άτακτου, τον Τάσο που είναι ένα σχετικά χαμηλόβαθμο στέλεχος του κομμουνιστικού κόμματος με προοπτικές όμως ανέλιξης σε ακόμα υψηλότερες θέσεις. Άτεγκτος σαν χαρακτήρας και ταγμένος απαρέγκλιτα- και λόγω οικογενειακών καταβολών- στο κόμμα.

     Οι δύο άντρες θα συναντηθούν. Προσπαθούν να διαχειριστούν το γεγονός της δολοφονίας, την απώλεια και ψάχνουν να βρουν τρόπο να απαλύνουν τον πόνο της μητέρας του Άτακτου. (Ο πατέρας είναι εδώ και πολλά χρόνια πεθαμένος, μετά τις κακουχίες που υπέστη όλα τα μαύρα χρόνια μετά τον εμφύλιο στις φυλακές και τις εξορίες). Να καταλάβουν πότε ο Άτακτος πέρασε «στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού». Κι ακόμα να διαπιστώσουν αν υπήρξε υπεύθυνος για τον χαμό ενός αστυνομικού σε συγκρούσεις αστυνομίας-αναρχικών. Αυτή ήταν η θρυαλλίδα που πυροδότησε το ανελέητο κυνηγητό εκείνες τις ημέρες της αστυνομίας κατά των αναρχικών, που είχε σαν κατάληξη την δολοφονία του Άτακτου. «Δεν είχαμε σκοπό να το φτάσουμε στα άκρα. Δεν θέλαμε να σκοτωθεί κανείς. Ήρθε από μόνο του. Ήταν άγρια η συμπλοκή. Δύο μπάτσοι τραυματίστηκαν, ο ένας πέθανε […] Δεν θα καθαρίζαμε ποτέ κανέναν εν ψυχρώ όπως αυτοί […] Αλλά καμιά φορά, το ‘πα ήδη, μπορεί χωρίς να το επιδιώκεις να ξεπεράσεις το όριο και τότε, αντί απ’ τη σκοτεινιά να βγεις στο απελευθερωτικό φως, να κολλήσεις σ’ αυτήν, να σε καταπιεί η μαύρη τρύπα, να χαθείς και εσύ και ο αγώνας που έχεις κάνει μέχρι εκεί».

     Αυτή τους η προσπάθεια, θα τους οδηγήσει σε μια αναψηλάφηση της δικής τους νεότητας, των έντονων χρόνων της προηγούμενης δεκαετίας και των επιλογών τους. Επιλογές που τους διαμόρφωσαν και που εν πολλοίς, τους έκαναν αυτό που είναι τώρα και τους οδήγησαν εδώ που είναι σήμερα!

     Η Ε. Χουζούρη, μας δίνει ένα εξαιρετικά γραμμένο μυθιστόρημα. Μια μοναδική τοιχογραφία μιας εποχής μετά την οποία πολλά άλλαξαν εκ βάθρων στην ελληνική κοινωνία. Μιας εποχής τόσο κοντινής, αλλά και τόσο πολύ διαφορετικής από την σημερινή.