Ο ΚΡΥΦΟΣ ΜΑΣ ΕΑΥΤΟΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΜΤΣΙΟΣ
Εκδόσεις BELL
Σελ.374, Σεπτέμβριος 2021

     Το τέταρτο μυθιστόρημα της σειράς των «Ευγενών Αγρίων» του Γ. Δάμτσιου είναι το «Ο Κρυφός Μας Εαυτός» (Τα τρία προηγούμενα είναι «Σκοτεινό Πέπλο», «Εξημέρωση» και «Κάθε Μυστικό Σου» -για όλα έχει αναρτηθεί παρουσίαση στο blog).

     Ο ελληνοαμερικανός ιδιωτικός ερευνητής Τζορτζ Ντόρμερ, στη διάρκεια της προπόνησης του στην παραλία της Θεσσαλονίκης, λαμβάνει ένα τηλεφώνημα από την ανθυπαστυνόμο Άννα Μακροπούλου. Από τον τρόπο που του μιλάει και την πίεση που του ασκεί η παλιά του φίλη να συναντηθούν άμεσα, καταλαβαίνει ότι κάτι πολύ σοβαρό συμβαίνει. Του ζητάει επιτακτικά να σταματήσει αμέσως την προπόνηση και ζητάει να της πει που βρίσκεται για να περάσει με το αυτοκίνητό της να τον παραλάβει. Μαζί της είναι και ο αστυνόμος Δημήτρης Μαρτέλος. Όταν φτάνουν στο αστυνομικό μέγαρο, κατεβαίνουν στο υπόγειο, όπου σε ένα μετασκευασμένο γυμναστήριο στεγάζεται η σχεδόν μυστική Ειδική Μονάδα Εξιχνίασης Κακουργημάτων, η οποία «στην ουσία είναι μια αστυνομική υπηρεσία-φάντασμα […] Αν ρωτήσεις για μας επάνω, στους διαδρόμους του μεγάρου, θα σε κοιτάξουν παράξενα. Μας ξέρουν μόνο όσοι είναι αναγκαίο».

     Η Μακροπούλου αναλαμβάνει να του εξηγήσει γιατί ήταν τόσο πιεστική απέναντί του και να του κάνει πιο αναλυτική ενημέρωση, αφού όσα πρόλαβε να του πει στο δρόμο σχετικά με μια «διπλή» απαγωγή, ήταν ελάχιστα. «Θυμάσαι που σου ανέφερα προηγουμένως ότι η σημερινή μέρα είναι από τις πιο τρελές της αστυνομικής μου καριέρας; Παράλληλα με την απαγωγή της Κοματά υπάρχει και δεύτερη υπόθεση σε εξέλιξη». Και του λέει ότι ένας άντρας «συνελήφθη λίγο μετά τις δώδεκα επειδή αποκεφάλισε μια εβδομηντάχρονη γυναίκα. Και σαν να μη μας έφτανε αυτό, ο αστυνομικός που κατέφτασε πρώτος στο σημείο έπαθε ανακοπή όταν αντίκρισε το λουτρό αίματος».  

     Όταν ο Ντόρμερ έρχεται σε μια πρώτη επαφή με τον απαγωγέα, αντιλαμβάνεται ότι δεν έχει να αντιμετωπίσει μια «απλή» υπόθεση που θα μπορούσε να λήξει με την καταβολή λύτρων. Από πίσω κρύβεται κάτι βαθύτερο. Ο απαγωγέας έχει αλλοπρόσαλλη και μάλλον παρανοϊκή συμπεριφορά. Το μόνο ελπιδοφόρο, είναι ότι ο αδίστακτος εγκληματίας δείχνει να τον εμπιστεύεται και δέχεται να συζητάει μαζί του και να θέτει τους όρους του. Το πιο τραγικό, είναι το γεγονός ότι οι δύο απαχθείσες, βρίσκονται μέσα σε μια δεξαμενή η οποία σιγά-σιγά γεμίζει με νερό, οπότε αν οι όροι του απαγωγέα δεν ικανοποιηθούν εγκαίρως, τα δύο κορίτσια κινδυνεύουν να πνιγούν.

     Παράλληλα το Ντόρμερ, βρίσκεται ξαφνικά αντιμέτωπος με φαντάσματα του παρελθόντος. Μια υπόθεση που τον έχει πληγώσει ανεπανόρθωτα και προσπαθεί να απωθήσει στα βάθη και στις πιο σκοτεινές γωνίες της μνήμης του, εκεί όπου ο κάθε άνθρωπος απωθεί αυτά που τον τραυματίζουν, για να μην χάσει τον εαυτό του, κάνει ξανά την εμφάνισή της και θολώνει τη σκέψη και την ευθυκρισία του θέτοντας σε κίνδυνο την αίσια έκβαση της απαγωγής…

     Ο Γ. Δάμτσιος, για μια ακόμη φορά γράφει ένα συναρπαστικό θρίλερ. Με κλιμακούμενο σασπένς και αγωνιώδη αναζήτηση στοιχείων ενάντια στο χρόνο που τρέχει σε βάρος των απαχθεισών. Καλοδουλεμένοι χαρακτήρες, που εκπροσωπούν το Κακό κι «εργάζονται» για την εξάπλωσή του και άλλοι που μάχονται απελπισμένα εναντίον του. «Όμως το κακό έχει και μια αόρατη δύναμη. Μια έλξη. Σε καλεί να το γνωρίσεις. Ξέρει ότι δεν είναι εύκολο να σε πάρει με το μέρος του, αλλά του αρκεί που θα σε μολύνει. Γιατί μετά εσύ θα πας και θα συναντήσεις κι άλλους. Και θα τους μολύνεις κι αυτούς άθελά σου. Κι αυτοί θα μολύνουν ακόμα περισσότερους συντηρώντας έτσι αέναα την αρχέγονη ύπαρξη του». Το μυθιστόρημα τελειώνει με μια μεγαλειώδη ανατροπή, μια εξέλιξη που μόνο η γόνιμη φαντασία του Γ. Δάμτσιου θα μπορούσε να δημιουργήσει. Πρόκειται για ένα βιβλίο που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι την τελευταία του σελίδα!