ΕΙΡΗΝΗ
ΒΑΡΔΑΚΗ
Εκδόσεις
ΜΙΝΩΑΣ
Σελ.
478, Απρίλιος 2021
Μου» η
Ε. Βαρδάκη. Έναν έρωτα ανάμεσα σε προσωπικότητες τόσο ισχυρές αλλά και
διαφορετικές που τον κάνει ξεχωριστό κι επικίνδυνο. «Τέτοιοι έρωτες, μόνο θύματα
μετρούν. Γιατί δεν είναι αγάπη. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να είναι αγάπη, πόλεμος
είναι».
Οι ελπίδες αναπτερώνονται όταν μαθαίνει
ότι επίκεινται αλλαγές στην διεύθυνση της εφημερίδας. Τη θέση του διευθυντή θα
αναλάβει ο Κλέων Κυριαζής, ένα από τα μεγάλα ονόματα της δημοσιογραφίας.
Σύντομα όμως θα αντιληφθεί ότι το πολιτικό μέσον είναι ισχυρότερο. Ακόμη και ο
Κυριαζής, δεν μπορεί να αντιτεθεί στη θέληση του εκδότη. Πικραμένη και θυμωμένη
από την άδικη μεταχείριση θα υποβάλλει την παραίτησή της. Ο Κυριαζής προσπαθεί
να την αποτρέψει. «[…] σου ζητάω να μείνεις. Πιστεύω σ’ εσένα, στις δυνατότητές σου.
Είναι και για μένα τουλάχιστον άδικο αυτό που συνέβη. Μείνε στην ομάδα μου,
Ειρήνη, σε χρειάζομαι και είμαι σίγουρος πως στο άμεσο μέλλον πολλά πράγματα θα
διορθωθούν».
Τα λόγια του Κυριαζή δεν είναι μια
προσπάθεια να «χρυσωθεί το πικρό χάπι» της απόρριψης. Πιστεύει αυτά που λέει. «Την
είχα ξεχωρίσει καιρό τώρα. Πολύ πριν ενταχθώ στην «Αλήθεια». Η Καρρά είχε
μέλλον, είχε δυνατότητες και μια πένα που μπορούσε και ξεχώριζε μέσα από το
στριμωγμένο της πεντάστηλο». Η Ειρήνη δέχεται να παραμείνει. Χωρίς να
το ξέρει και να το αντιλαμβάνεται εκείνη τη στιγμή, είναι μια απόφαση που θα τη
σημαδέψει και θα αλλάξει άρδην τη ζωή της.
Σύντομα θα νιώσει ερωτική έλξη για τον
Κυριαζή την οποία δεν μπορεί να αντιπαλέψει. Παρά το γεγονός ότι αυτός είναι
παντρεμένος κι εκείνη έχει εδώ και καιρό δεσμό, θα γίνουν ζευγάρι. Θα συνάψουν
μια «εύφλεκτη»
ερωτική σχέση που θα αποβεί καταστροφική. «Μέσα σε μια στιγμή… επέλεξα να τον εντάξω
στους δικούς μου ανθρώπους. Αυτό ήταν και το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου. Και
αν για κάτι μετανιώνω πικρά τώρα, είναι μονάχα γι’ αυτό. Για τις αποστάσεις που
δεν τήρησα. Για τα όρια που καταπάτησα. Για τη γη που του χάρισα. Δικός μου
άνθρωπος, ναι. Του χάρισα τη ζωή μου. Δεν ήταν αρκετό. Ήθελε την ψυχή μου.
Κάρφωσε τη σημαία του στην τρυφερή της σάρκα. Τότε δεν έβλεπα. Τότε δεν
μπορούσα να το αντιληφθώ, πως αυτή ήταν η δική μου συμφωνία με τον διάβολο. Ο
κίνδυνος ήταν εκεί! Χωρίς φωτεινούς σηματοδότες και χωρίς προειδοποιητικά
σημάδια. Έστεκε ήρεμος και σίγουρος… σίγουρος για τον βίαιο, ιλιγγιώδη όλεθρό
μας».
Θα καταφέρουν να παντρευτούν. Λίγο καιρό
μετά το γάμο τους όμως, οι εξελίξεις θα είναι καταιγιστικές…
Η συγγραφέας χρησιμοποιεί μια ιδιαίτερη
τεχνική στη γραφή της. Η αφήγηση δεν είναι γραμμική. Αντίθετα κινούμενη στον
χρόνο με συνεχείς αντιμεταθέσεις κι εναλλάσσοντας τα πρόσωπα που αφηγούνται την
ιστορία (Κυριαζής, Καρρά, αστυνόμος Δαβάκης), καταφέρνει να «παίζει» με το
μυαλό του αναγνώστη (που θεωρώ ότι είναι το ζητούμενο στο ψυχολογικό θρίλερ)
και να κρατά αδιάπτωτο το ενδιαφέρον, μέχρι τις τελευταίες σελίδες. Τότε με μια
θεαματική ανατροπή, όλα τα κομμάτια του παζλ μπαίνουν στη θέση τους και
λύνονται οι απορίες και τα ερωτηματικά, καθιστώντας τον «Μέντορα» ένα από τα
καλύτερα βιβλία που διάβασα φέτος!
Έχω όμως και μία ένσταση που αφορά την
επιμέλεια του βιβλίου που αποδείχθηκε λιγότερο… επιμελημένη από όσο πρέπει.
Δηλ. αναφέρομαι σε κάποια «αν» που έγιναν «να» και αντίστροφα, κάτι που μπορεί
να αλλάξει εντελώς το νόημα μιας φράσης, σε κάποια τελικά σίγμα που μπήκαν σε
λέξεις που δεν έπρεπε ενώ έλειψαν από εκεί που χρειαζόταν, το δεκάευρω της
σελίδας 323 που γίνεται εικοσάευρω λίγες σειρές παρακάτω, η προσφώνηση της
Ελένης Κυριαζή με άλλο επώνυμο στη σελίδα 345 κλπ. Λάθη που διέφυγαν από την
επιμελήτρια και που διακόπτουν τον ρυθμό και τη ροή της ανάγνωσης, αφού σε
αναγκάζουν να ξαναδιαβάσεις μια φράση για να αντιληφθείς το νόημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου