ΕΛΕΝΗ ΜΠΕΝΤΙΛΛΑ

     Η Ελένη Μπεντίλλα γεννήθηκε το 1956 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε οικονομικές επιστήμες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Εργάστηκε ως τραπεζικός υπάλληλος. Ασχολήθηκε με την καλλιτεχνική φωτογραφία. Έχει εκθέσει έργα της ατομικά και συλλογικά, ενώ έχει βραβευτεί σε πανελλήνιους και διεθνείς διαγωνισμούς. Έργα της: «Συνάντησα Πρόσωπα Της Πόλης Μου» (1997, Οργανισμός Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης), «Το Βάζο Με Τις Εικόνες» (1998, Μπίμπης), «Τα Κορίτσια Μεγάλωσαν Πια!» (2001, Ελληνικά Γράμματα), «Ένας Χρόνος Με Τη Μόνα Λίζα» (2008, Εμπειρία), «Θα Σε Περιμένω» (2009, Εμπειρία), «Οι Παραβάτες» (2011, 2017 Εμπειρία), «Ο Φιλοξενούμενος» (2014, Ε. Ο. Λιβάνης), «Θα Σε Περιμένω» (2016, Εμπειρία), «Έγκλημα Στο Αρχείο» (2017, Ωκεανίδα).

Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για το βιβλίο σας;

     Συνήθως εμπνέομαι από προσωπικά μου ερωτήματα που δεν έχουν απαντηθεί επαρκώς και αναζητώ βοήθεια από τους ήρωές μου. Για το συγκεκριμένο μυθιστόρημα έμπνευση υπήρξε το ερώτημα «ποια είναι η αντίδραση των θυμάτων μιας οικογενειακής τραγωδίας;» Δηλαδή, τι θα κάνουν τα παιδιά μιας οικογένειας που τη βαραίνουν ένα έγκλημα και μια προδοσία;

Μεγάλο μέρος της πλοκής διαδραματίζεται στην Ελβετία. Η επιλογή της χώρας είναι τυχαία ή υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος;

     Η επιλογή δεν είναι τυχαία, όπως και τίποτα δεν είναι τυχαίο        άλλωστε σε ένα μυθιστόρημα με άρωμα αστυνομικής περιπέτειας.

Θέλετε να μεταφέρετε κάποιο μήνυμα με αυτό και ποιο είναι αυτό;

     Με την επιλογή της χώρας θέλω να εξυπηρετήσω τη λογική και τις ανάγκες της κεντρικής μου ηρωίδας που είναι πλούσια και γνωρίζει την Ελβετία από παλιά. Έχει μια φίλη εκεί όπου μπορεί να μείνει το κρίσιμο διάστημα γι’ αυτήν που είναι η γέννηση του παιδιού της μετά από την τραγωδία στην οικογένεια. Επίσης με την ευκαιρία, φωτίζονται καταστάσεις, εικόνες και ίσως «μύθοι» μιας χώρας που δεν είναι τόσο οικεία σε αρκετούς αναγνώστες. Επίσης καθόλου τυχαία, παίζει έναν εξίσου σημαντικό ρόλο στην πλοκή μου και μια άλλη χώρα, φτωχότερη, η Βοσνία. Θέλω να μιλήσω για τη μοίρα κάποιων πληθυσμών που βρέθηκαν «αθώοι» στο επίκεντρο διασταυρούμενων πυρών. (Όπως και οι βασικοί μου ήρωες)

Με το βιβλίο σας αυτό αλλάζετε θεματολογία και στρέφεστε στο crime story. Γιατί συνέβη αυτό και θα υπάρξει συνέχεια στο συγκεκριμένο είδος;

     Νομίζω πως είναι στη φύση μου να δημιουργώ αγωνία με τον τρόπο που αφηγούμαι και «στήνω» μια οποιαδήποτε ιστορία. Έτσι φαίνεται πως έχει ωριμάσει η στιγμή να ασχοληθώ πιο σθεναρά με την «αστυνομική» πλοκή.

Η λογοτεχνία μπορεί να είναι μια κοινωνική πράξη;

     Οποιοδήποτε προϊόν καλλιτεχνικής έκφρασης αναγκαστικά γίνεται κοινωνική πράξη εφόσον αφορά τους πολλούς, έξω από την ατομική ζωή των δημιουργών.  

Ποια ήταν τα συναισθήματα που νοιώσατε, όταν πήρατε τυπωμένο το πρώτο σας έργο;

     Χα, ήταν μια αλαζονεία πρώτου μεγέθους! Νόμιζα ότι εκπλήρωνα στόχους και οράματα αιώνων! Αν συμπληρώνατε την ερώτηση για τα επόμενα έργα... που φτάνουν αισίως τον αριθμό «δέκα», θα σας έλεγα πως κάθε φορά νιώθω και «λιγότερη» απέναντι στο θέμα μου. Γιατί η ζωή μεγαλώνει συνέχεια σε θέματα και προβλήματα και εγώ μεγαλώνω μαζί της και η αλαζονεία της πρώτης φοράς κατακρημνίζεται, ευτυχώς.

 

 Τι συμβαίνει στους ήρωες των βιβλίων σας, όταν τελειώνει η συγγραφή;

     Εξακολουθούν να ζούνε στην παρέα μου για πάντα. Και η συγγραφή βέβαια δεν τελειώνει ποτέ.

Έχετε βιώσει συναισθήματα παρόμοια με αυτά των ηρώων σας;

     Απαραίτητα, αφού είναι γεννήματα των δικών μου ψυχολογικών καταστάσεων και αναζητήσεων. Παίζω τους ρόλους τους σαν να ήμουν ηθοποιός.

Σας μοιάζει κάποιος από τους ήρωες σας;

     Όλοι μου μοιάζουν, σε κάποιο από τα χαρακτηριστικά μου.

Ποιος είναι ο πρώτος αναγνώστης των κειμένων σας;

     Ο άντρας μου, κάποιες φίλες μου και παλιότερα ο μεγαλύτερος γιος μου.

Ποιος είναι ο ιδανικός αναγνώστης για σας;

     Αυτός που θα παίξει στην πλοκή της ιστορίας ισότιμα με τους ήρωες και τον συγγραφέα.

Γράφοντας, έχετε ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό σας;

     Ανακαλύπτοντας τον εαυτό μου, γράφω.

Υπήρξε κάτι στη διάρκεια της συγγραφής που σας ανέτρεψε κάποια πεποίθηση;

     Πάρα πολλές φορές θεωρώ κάτι ακριβές και σίγουρο και στην πορεία αποδεικνύεται το αντίθετο. Η συγγραφή για ένα μυθιστόρημά μου διαρκεί συνήθως δυο χρόνια, οπότε γίνεται ένας πόλεμος ανάμεσα σε ιδέες, πεποιθήσεις και συμπεράσματα.

Υπάρχει κάποιος συγγραφέας που θεωρείτε ότι σας επηρέασε;

     Όταν διάβασα τους Αδελφούς Καραμαζόφ αναφώνησα πως δεν χρειάζεται να διαβάσω κάτι περισσότερο!

Σας αρέσει να συνομιλείτε με τους αναγνώστες σας;

     Δεν υπάρχουν αναγνώστες «μου». Μου αρέσει να συνομιλώ με τον καθένα είτε διαβάζει τα βιβλία μου είτε όχι. Άλλωστε και το γράψιμο ένα είδος συνομιλίας προκαλεί.

Σε συζητήσεις με αναγνώστες, έτυχε να σας «υποδείξουν» πτυχές του έργου σας, που εσείς δεν είχατε φανταστεί ότι υπάρχουν;

     Βέβαια, αρκετές φορές! Ευτυχώς που γίνεται αυτό γιατί αποδεικνύεται πως είμαστε συνεργάτες εν τέλει.

Σε ποιόν ανήκει το βιβλίο; Στον συγγραφέα ή στον αναγνώστη;

     Το τελικό προϊόν ανήκει στα ράφια μιας βιβλιοθήκης. Είτε ιδιωτικής, ή ακόμα καλύτερα, δημόσιας. Με άλλα λόγια στον αναγνώστη, από εδώ μέχρι την αιωνιότητα!

Είναι εύκολη ή δύσκολη διαδικασία η συγγραφή και τι είναι το γράψιμο για σας;

     Δύσκολη, αλλά εξαιρετικά γοητευτική. Το μυθιστόρημα είναι ένα παιγνίδι με πολλαπλούς ρόλους έξω από το καβούκι του εαυτού μου. Σαν όλες τις τέχνες. Το θέατρο, τη μουσική, τη ζωγραφική, τη φωτογραφία και τον κινηματογράφο. Σαν τέχνη λοιπόν, απαιτεί να μάθεις πολύ καλά τα εργαλεία σου. Δηλαδή τα ρήματα, τα ουσιαστικά, τα επίθετα, τα επιρρήματα, τις αντωνυμίες και τα σημεία στίξης. Η ομορφιά της λογοτεχνίας κατακτιέται με τη γλώσσα που προσφέρει πληρότητα και σαφήνεια. 

Αν και είναι πολύ νωρίς ακόμη, το βιβλίο κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, ετοιμάζετε κάτι άλλο; Έχετε «υλικό» έτοιμο στο συρτάρι σας;

    Ναι, υπάρχει. Όλοι οι τεχνίτες δεν κρατούν υλικά στο συρτάρι τους;

Σας ευχαριστώ πολύ!