ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕΡΕΣ

ΜΠΑΜΠΗΣ ΜΑΥΡΙΔΗΣ

Εκδόσεις Ε.Ο. ΛΙΒΑΝΗΣ

Σελ. 477, 2017

     Το δεύτερο βιβλίο του εκπαιδευτικού Μ. Μαυρίδη, είναι αυτό που σας παρουσιάζω σήμερα.

     Είναι η ιστορία μια εγωκεντρικής γυναίκας, της ζωγράφου Ε. Καζέλη από τη Θεσσαλονίκη και όσων αυτή προκαλεί με τη συμπεριφορά της. «Η Ελβίρα Καζέλη, στα τριάντα πέντε της, παντρεμένη με τον Περικλή Ρουμελιώτη και μητέρα ενός γιου πέντε ετών, ήταν σίγουρη για ένα πράγμα: Σε κανέναν δε θα έδινε την ευκαιρία να νομίσει ότι δεν κάνει αυτή κουμάντο, ότι υπάρχει πιθανότητα να μην έχει πάντα δίκιο και ότι, εφόσον αυτή το αποφασίσει, εκείνος δεν θα υποκύψει στη γοητεία της. Να υποκύψει τόσο, που αυτή θα ορίζει απόλυτα τη θέλησή του. Ήταν υπαρξιακή της ανάγκη να ναρκισσεύεται… Να επιβεβαιώνει τον εαυτό της τη δυνατότητα να γοητεύει να δημιουργεί θύματα και μετά να τα πετάει… Στην αρχή ρουφούσε σαν την αράχνη αχόρταγα και μεθοδικά τη θέλησή τους… στη συνέχεια έφτυνε και την τελευταία σταγόνα του αυτοσεβασμού τους… Συνεπώς τα πάντα και οι πάντες έπρεπε να περιστρέφονται γύρω από αυτήν. Και μόνο σε όσους περιστρέφονταν με τη μεγαλύτερη συχνότητα, έκανε τη χάρη να δείξει μια βαριεστημένη ευαρέσκεια… Η δική της ανάγκη ήταν να κατακτά. Εκεί άρχιζε και τελείωνε το ενδιαφέρον της. Αντιλαμβανόταν τους άντρες σαν αναλώσιμα υλικά».

     Ένας από τους άντρες που έπεσαν στα δίχτυα της γοητείας της, είναι και ο οικονομολόγος Ισίδωρος Φωμπέρ «γιος του Ζεράρ Φωμπέρ, Γάλλου αρχαιολόγου, που μετά τις πρώτες ανασκαφικές του απόπειρες στην Ελλάδα, αποφάσισε ότι για να τις ολοκληρώσει, έπρεπε να εγκατασταθεί μόνιμα στη χώρα. Παντρεύτηκε τη βοηθό του, Ελένη Γαβριηλίδη. Ο Ισίδωρος ήταν το μοναχοπαίδι τους». Ο Ισίδωρος, είναι καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Αθήνας και είναι παντρεμένος με την Αθηνά, με την οποία έχουν μια εξαιρετική σχέση. Γνωρίζει την Καζέλη σε μια έκθεση έργων της, γοητεύεται από αυτήν και σύντομα αρχίζουν να βλέπονται. Όταν η Αθηνά αντιλήφθηκε ότι κάτι συμβαίνει με τον άντρα της, μάζεψε τα πράγματά της κι επέστρεψε στη γενέτειρά της, μια μικρή πόλη κοντά στη Θεσσαλονίκη.

     Λίγο καιρό μετά και αφού η Καζέλη κατά πως συνήθιζε έδιωξε τον Ισίδωρο, αυτός πηγαίνει να βρει την Αθηνά μετανιωμένος, για να κάνει μια προσπάθεια επανασύνδεσης. Από ένα παιχνίδι της μοίρας, το ίδιο χρονικό διάστημα, στην πόλη βρίσκεται και η Καζέλη, που εκθέτει έργα της σε αίθουσα του ξενοδοχείου που επέλεξε να μείνει ο Ισίδωρος. Που όσο κι αν έχει προσπαθήσει να απεμπλακεί από τα πλοκάμια της γοητείας της ζωγράφου, δεν τα έχει καταφέρει ολοκληρωτικά.

     Η κατάσταση περιπλέκεται όταν η Καζέλη βρίσκεται νεκρή! Τις έρευνες αναλαμβάνει ο αστυνόμος Δούκας, φίλος του Ισίδωρου, ο οποίος θεωρείται από τους βασικούς υπόπτους. «Οι έρευνες του αστυνόμου Δούκα για την εξιχνίαση της υπόθεσης διαρκούν δεκαπέντε μέρες. Στις δύο παράλληλες πορείες, της επανασύνδεσης και της εξιχνίασης, οι υπόγειοι δρόμοι που διαμορφώνουν την πραγματικότητα της πόλης διασταυρώνονται με τις προσωπικές διαδρομές επιφανών, αφανών και περιθωριακών, φέρνοντας στο φως μια κοινωνική τοιχογραφία μυστικών, υποκρισίας και ευτέλειας. Και ύστερα έρχεται η δέκατη έκτη μέρα…».

     Ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα, στο οποίο ο συγγραφέας χρησιμοποιεί ευφυώς τον μύθο, για να θέσει το θέμα των ανθρώπινων σχέσεων σε όλο τα φάσμα τους (ερωτικές, συντροφικές, συγγενικές, φιλικές, κοινωνικές κλπ) και πως αυτές μας αναγκάζουν να έχουμε τη μία ή την άλλη συμπεριφορά και επηρεάζουν την εν γένει πορεία μας στη ζωή. Ειδική μνεία θέλω να κάνω, στην πολύ καλή χρήση της ελληνικής γλώσσας από τον συγγραφέα, η οποία σε κάποιες άλλες περιπτώσεις έχει κακοπάθει.