GOLDEN GIRL

GOLDEN GIRL

ΕΙΡΗΝΗ ΤΣΑΛΗ

Εκδόσεις ΜΕΛΑΝΙ

Σελ. 438, Ιούνιος 2018

     Το πρώτο μυθιστόρημα της νέας συγγραφέως Ειρ. Τσαλή κυκλοφόρησε πριν από μερικούς μήνες.

     Η Ζωή Χατζή, είναι μια 30χρονη γυναίκα, που γεννήθηκε σε ένα χωριό 254 κατοίκων της ορεινής Κορινθίας, το Σκαλάκι. Σπούδασε με αρκετές δυσκολίες Οικονομικές επιστήμες, αφού έχασε τον πατέρα της, τον αρτοποιό του χωριού, όταν ήταν ακόμη στο δημοτικό. Είχε όμως πάντα στήριγμα τη μητέρα της, που είχε αναλάβει την οικογενειακή επιχείρηση. Χάρη σε υποτροφίες έκανε μεταπτυχιακές σπουδές και με αυτά τα «εφόδια» βρήκε μια καλοπληρωμένη δουλειά στο City του Λονδίνου, το οικονομικό κέντρο της υφηλίου, στην τράπεζα GBI. «Η GBI, είναι η πιο μεγάλη επενδυτική τράπεζα στον κόσμο, έχει χοντρικά 100.000  υπαλλήλους, σε 80 χώρες και ο τζίρος της είναι ίσος με το ΑΕΠ μιας μικρής χώρας». Τα στελέχη που εργάζονται στα επενδυτικά τμήματα «είναι πανέξυπνοι άνθρωποι, με τόνους πτυχίων και δουλεύουν 24/7 (εικοσιτέσσερις ώρες την ημέρα/εφτά μέρες την εβδομάδα)». Η Ζωή προσαρμόζεται στις συνθήκες εργασίας και ανέρχεται σχετικά σύντομα την ιεραρχία. Τώρα, έξι χρόνια μετά, βρίσκεται στη θέση του vice president και στις επερχόμενες προαγωγές, ελπίζει ότι θα γίνει director!

     Η δουλειά της, γίνεται η ζωή της. «Συνεχόμενες συναντήσεις από το πρωί μέχρι το βράδυ, γεύματα και μεταφορές από γραφείο σε γραφείο, από τη μια αίθουσα συσκέψεων στην άλλη… Τα email πάνε κι έρχονται όλη την ώρα… και-εννοείται-πρέπει να απαντάω σε όλα, άμεσα, γρήγορα, αποτελεσματικά». Το ωράριο είναι άγνωστη λέξη, όπως επίσης και το σαββατοκύριακο, στα ταξίδια που κάνει σε πόλεις της Ευρώπης για υποθέσεις της GBI βλέπει μόνο το αεροδρόμιο και η προσωπική της ζωή, βρίσκεται σε επίπεδα με αρνητικό πρόσημο. Όταν κοιμηθεί έστω και δέκα λεπτά περισσότερο από έξι ώρες θεωρεί ότι έκανε τρομακτική σπατάλη χρόνου. Βρίσκεται διαρκώς στην… πρίζα.

     Όταν μια μέρα την καλούν να μεταβεί επειγόντως στο τμήμα Ανθρώπινων Πόρων, νιώθει ότι η μεγάλη στιγμή έφτασε: θα γίνει η νεότερη director της τράπεζας. Όμως αυτά που ακούει δεν της αρέσουν καθόλου. «Τις τελευταίες εβδομάδες ίσως θα έχεις ακούσει ότι πραγματοποιούνται μια σειρά από συσκέψεις στις Ηνωμένες Πολιτείες στα κεντρικά γραφεία της GBI, αποσκοπώντας στη χάραξη ενός στρατηγικού σχεδιασμού που θα θωρακίσει, όσο το δυνατόν, την εταιρεία μας απέναντι στους πιστωτικούς, επιτοκιακούς κι άλλους μεγάλους κινδύνους της εποχής μας… Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αποφασίστηκε να καταργηθούν μερικές θέσεις εργασίας και ως εκ τούτου κάποια τμήματα, μεταξύ άλλων και το δικό σου, κρίθηκαν υπεράριθμα». Ένας από αυτούς που «περισσεύουν» είναι και η Ζωή! Η απόλυση την εξουθενώνει. Πάνω στην απελπισία της, αποφασίζει να πάει για λίγες μέρες στο πατρικό της στο Σκαλάκι. «Έχω χάσει τον εαυτό μου. Είμαι εξαθλιωμένη. Μπορεί να μην είμαι μια εξαθλιωμένη άστεγη που ψάχνει στα σκουπίδια, αλλά δυστυχώς είμαι κάτι εξίσου λυπηρό, μια εξαθλιωμένη ύπαρξη, ψυχικά και συναισθηματικά. Έχω φτάσει στα όρια της εσωτερικής μου αντοχής… Από την άλλη, θα μπορούσα πράγματι να πάω στο Σκαλάκι για μερικές μέρες. Δεν θα με έβλαπτε καθόλου. Ίσα-ίσα, είναι ευκαιρία να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά, να εκπονήσω ένα σχέδιο δράσης και να ξαναγυρίσω στο Λονδίνο με την ψυχολογία του μαχητή. Την ψυχολογία του νικητή, που δεν το βάζει κάτω και προχωράει».

     Πράγματι, η παραμονή στο Σκαλάκι την αναζωογονεί, η προσωπική της ζωή αλλάζει, βάζει άλλες προτεραιότητες, κάνει άλλες αξιολογήσεις, κατεβάζει ταχύτητα, ηρεμεί και καταλαγιάζει. Κι εντελώς τυχαία, κάνει κάποιες συναντήσεις και μαθαίνει κάποια μυστικά, που ανατρέπουν πολλά απ’ όσα θεωρούσε δεδομένα στην επαγγελματική της ζωή και την καριέρα της.

     Το «Golden Girl», είναι ένα έξυπνο, γραμμένο με χιούμορ και σαρκαστική διάθεση μυθιστόρημα, που θα διασκεδάσει τον αναγνώστη, αλλά και μέσα από τις «περιπέτειες» του κεντρικού χαρακτήρα, θα τον προβληματίσει για τις προτεραιότητες, που βάζει ο κάθε άνθρωπος στη ζωή του.