Η ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΜΑΟΥΡΟ

ANDREA CAMILLERI

Μετάφραση ΦΩΤΕΙΝΗ ΖΕΡΒΟΥ

Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗΣ

Σελ. 211, Μάιος 2018

     Το βιβλίο που σας παρουσιάζω σήμερα, δεν ανήκει στη άτυπη «σειρά» των αστυνομικών μυθιστορημάτων του Α. Καμιλλέρι, που έχουν πρωταγωνιστή τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο κι εξελίσσονται στην φανταστική σικελική πόλη Βιγκάτα.

     Αυτή τη φορά, ο κεντρικός χαρακτήρας ονομάζεται Μάουρο Ασσάντε. Είναι ένας 50χρονος οικονομολόγος, που εργάζεται ως επιθεωρητής σε μια υπηρεσία που εδρεύει στη Ρώμη και είναι επιφορτισμένη με τον έλεγχο των ιταλικών τραπεζών. Είναι παντρεμένος εδώ κι εφτά χρόνια με την Μούττι (την μοναδική γυναίκα που κατάφερε να «ξεκλειδώσει» την καρδιά του) κι έχουν ένα γιο, τον Στέφανο. Λόγω χαρακτήρα και ιδιοσυγκρασίας, είναι αυτό που λέμε «ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση», αφού ως επιθεωρητής, οφείλει να είναι αδιάφθορος, για να έχουν οι εκθέσεις που συντάσσει και το ανάλογο κύρος. «…είναι ερωτευμένος με τη γυναίκα του, λατρεύει το γιό του, δεν έχει κακές συνήθειες και αδυναμίες, δεν έχει ερωμένες, δεν έχει πολλές φιλίες, είναι υποδειγματικός υπάλληλος, τακτικός, συνεπής, το απρόβλεπτο και το ανεξήγητο τον ενοχλούν, επειδή η λογική είναι κυρίαρχο στοιχείο της προσωπικότητας του, δεν είναι κοινωνικός…».

     Εκείνο το καλοκαίρι, η σύζυγος και ο γιος του, βρίσκονται για διακοπές σε βουνό, αφού «ο παιδίατρος του Στέφανο είπε ότι θα ωφελούσε την υγεία του παιδιού, ο καθαρός αέρας». Ο Μάουρο, για πρώτη φορά μετά από εφτά χρόνια, θα ζούσε μόνος για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο ίδιος δεν μπορεί να ακολουθήσει την οικογένεια. Του έχει ανατεθεί ο έλεγχος της Τράπεζας Σανταμαρία, μια δουλειά «ιδιαίτερα δύσκολη, μπελαλίδικη». Υπάρχουν σοβαρές υπόνοιες ότι η τράπεζα έχει μετατραπεί σε «ταμείο» ενός πολιτικού κόμματος. «Η έρευνα στην Τράπεζα Σανταμαρία θα ήταν σαν ν’ άγγιζες καλώδιο υψηλής τάσης με γυμνά χέρια».

     Ο Μάουρο κάνει ευσυνείδητα τη δουλειά του. Αυτά που ανακαλύπτει θορυβούν τους εμπλεκόμενους, οι οποίοι κινδυνεύουν να πάνε φυλακή όταν αποκαλυφθούν οι ατασθαλίες. Όμως όσο πλησιάζει ο καιρός που πρέπει να υποβάλλει την έκθεσή του, αρχίζουν να συμβαίνουν παράξενα και ασυνήθιστα πράγματα: τον παρακολουθεί ένας άντρας με μηχανάκι, κάποιος προσποιούμενος ότι είναι ο γραμματέας του (που δεν έχει), παίρνει το αυτοκίνητό του από το parking της γειτονιάς για να το παρκάρει λίγο αργότερα κάτω από το σπίτι του, γυρίζει σπίτι του και οι γείτονες τον ενημερώνουν ότι άφησε την πόρτα ορθάνοικτη ενώ ο ίδιος είναι σίγουρος ότι την έκλεισε και κλείδωσε, κάποιος άλλος προσποιούμενος τον αστυνομικό, για να ξεγελάσει την οικιακή βοηθό, προσπαθεί να μπει στο σπίτι του όταν ο ίδιος απουσιάζει, και το πιο σημαντικό, τον επισκέπτεται μια εκθαμβωτικά όμορφη νεαρή κοπέλα, που προφανώς… έκανε λάθος στη διεύθυνση!

     Για μια ακόμη φορά ο Α. Καμιλλέρι είναι εντυπωσιακός. Κι αυτή τη φορά όχι μόνο με την ιστορία του, αλλά κυρίως με τους ολοζώντανους χαρακτήρες που δημιουργεί, την πορεία των οποίων παρακολουθούμε με την εξέλιξη της ιστορίας. Και όπως το συνηθίζει, μας επιφυλάσσει ένα ευρηματικό κι αναπάντεχο φινάλε.