ΟΔΗΓΟΣ ΦΟΝΩΝ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΚΟΛΤΣΟΣ

Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Σελ. 421, Ιούνιος 2019

     Το δεύτερο μυθιστόρημα του Α. Γκόλτσου σας παρουσιάζω σήμερα.

     Ο Αλκιβιάδης Πικρός, είναι ένας 36χρονος συγγραφέας αστυνομικών ιστοριών. Μετά από ένα βίαιο και μεγάλο ψυχικό τραύμα που βίωσε πριν από λίγο καιρό, δεν μπορεί να γράψει ούτε γραμμή. Έχει ένα μοναδικό συγγενή, τον θείο Αλκιβιάδη, με τον οποίο δεν θέλει να έχει οποιαδήποτε σχέση. Ζει μόνος σε ένα διαμέρισμα στο Μετς. Το τραύμα έχει εντείνει την τάση του να αποφεύγει τους ανθρώπους. Έχει επαφή με ελάχιστους, κυρίως τηλεφωνικά, όποτε απαντά στο τηλέφωνο ή όταν το έχει συνδεδεμένο στην πρίζα. Όσο για το κινητό του, το θεωρεί μηχάνημα του… διαβόλου. Η συμπεριφορά του είναι εντελώς αλλοπρόσαλλη. Άλλες φορές περνάει ατέλειωτες ώρες καπνίζοντας, πίνοντας αμέτρητους καφέδες και κοιτώντας το ταβάνι. Άλλες νιώθει τους τοίχους να τον πλακώνουν και παίρνει τους δρόμους. Όπως είναι φυσικό, λόγω της συμπεριφοράς του και λόγω των όσων βίωσε, η δημιουργία σχέσης, δεν περνά ούτε καν σαν σκέψη από το μυαλό του. Μόνο αραιά και που, φροντίζει η βόλτα του να περνά έξω από το μπαρ Odeon, όπου εργάζεται η Ζουλού (κατά κόσμον Λίζα Λέκκα), με την οποία γνωρίζονται και ανταλλάσουν έναν χαιρετισμό. Αυτό είναι ότι πιο κοντινό έχει σε ερωτική σχέση. Ένα νεύμα κάπου-κάπου. Έχει αντιστρέψει τη φυσική τάξη. Κοιμάται ή καλύτερα προσπαθεί να κοιμηθεί τη μέρα-η σχέση του με τον ύπνο είναι πολύ κακή-και παραμένει ξύπνιος τη νύχτα.

     Ένα βράδυ δέχεται την επίσκεψη ενός από τους λίγους ανθρώπους που έχει επαφή. Είναι ο Απόστολος Αποστόλου, ιδιοκτήτης του εκδοτικού οίκου Ασπάλακας, όπου ο Πικρός εκδίδει τα βιβλία του. Έχει να του πει ενδιαφέροντα νέα. «Κάποιος άφησε έναν φάκελο στο γραμματοκιβώτιο του Ασπάλακα. Έναν φάκελο με ένα γράμμα γραμμένο σε υπολογιστή. Μη με ρωτάς, αποστολέας άγνωστος. Το περασμένο Σάββατο. Ήταν για σένα και για μένα». Ο άγνωστος, που αποκαλούσε τον εαυτό του ενθουσιώδη αναγνώστη και θαυμαστή του έργου του Αλκιβιάδη, του πρότεινε, έναντι αδρής αμοιβής, να γράψει ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, με μόνο αναγνώστη τον ίδιο. Το μυθιστόρημα θα είναι σε τέσσερις ενότητες των είκοσι χιλ. λέξεων η κάθε μία. Κάθε ενότητα έπρεπε να παραδίδεται ανά τρίμηνο και θα αμείβονταν με το ποσό των οκτώ χιλ. ευρώ, ποσό καθόλου ευκαταφρόνητο για τα οικονομικά του Πικρού, που είχαν αρχίσει να παίρνουν την κάτω βόλτα.

     Αρχικά ο Πικρός, αντιμετωπίζει την πρόταση με έντονη δυσπιστία. Πιστεύει ότι «Κάποιος δικός σου, προκειμένου να σε ξυπνήσει και να σε φέρει πίσω στη ζωή ντύνεται «ενθουσιώδης αναγνώστης» και σε βγάζει από το τέλμα, αυτό δεν είναι;». Όταν κάμπτεται η αρχική του δυσπιστία, αποφασίζει να γράψει το μυθιστόρημα, τηρώντας τους όρους που θέτει ο «ενθουσιώδης αναγνώστης». Μια απόφαση που πυροδοτεί αλυσίδα εξελίξεων, τόσο εκρηκτικών, που θα κάνει το ερώτημα της Phyllis Dorothy James, «Έχει κάθε μυθιστοριογράφος μια ηθική ευθύνη για τις πιθανές επιπτώσεις των όσων γράφει;» επίκαιρο όσο ποτέ.

     Το μυθιστόρημα είναι γραμμένο με χιούμορ, έχει έντονα του στοιχεία του σασπένς, που εντείνουν οι ανατροπές και τα ερωτήματα που προκύπτουν κατά την εξέλιξη του μύθου, ιδιαίτερο τρόπο γραφής, που φανερώνει επιρροές από τους αμερικανούς κλασικούς συγγραφείς του είδους, κι έναν πολύ έντεχνα και διεισδυτικά δομημένο κεντρικό χαρακτήρα, που με τη συμπεριφορά, τις εμμονές και τις ιδιαιτερότητές του, προκαλεί σωρεία-πολλές φορές αντιφατικών-συναισθημάτων στον αναγνώστη.