Ο ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΡΙΝΤΕΖΗΣ
Εκδόσεις ΠΗΓΗ
Σελ.172, Οκτώβριος 2020

      Το δεύτερο μυθιστόρημα του Γ. Πρίντεζη με τίτλο «Ο Αγγελιοφόρος Της Νίκης» και υπότιτλο «Ένα μήνυμα ταξιδεύει από τη μάχη του Μαραθώνα στη σύγχρονη Ελλάδα» κυκλοφόρησε πριν δύο μήνες.

     Μια μέρα του Αυγούστου της τρίτης δεκαετίας του αιώνα που διανύουμε, ο αρχαιολόγος Γιώργος Παλαιολόγος, αναλαμβάνει να πραγματοποιήσει μια αυτοψία. «Πριν από λίγες ώρες είχαν ειδοποιήσει τηλεφωνικά την υπηρεσία του, την Εφορία Αρχαιοτήτων της Ανατολικής Αττικής, ότι κάτι είχε βρεθεί ενώ έσκαβαν τα θεμέλια σε μια νέα οικοδομή στην Παλλήνη. Μάλλον ήταν ένας αρχαίος τάφος. Το σημείο ήταν λίγα τετράγωνα μακριά από το σπίτι του. Γι’ αυτό δέχθηκε ευχάριστα την προοπτική να πάει να ρίξει μια ματιά. Δεν είχε σκοπό να επιστρέψει στην υπηρεσία σήμερα».

     Όταν έφτασε στο οικόπεδο, που δεν απείχε περισσότερο από διακόσια μέτρα από το σπίτι του, είδε τι είχε συμβεί. «Ο εκσκαφέας είχε χτυπήσει μια φαγωμένη μαρμάρινη στήλη, που κύλησε στο πλάι σπασμένη σε δύο κομμάτια. Από κάτω είχε παρασύρει τη γωνία από μια κατασκευή, που φαινόταν να είναι τάφος […] Ο εργολάβος περίμενε εκνευρισμένος. Αν ήταν στο χέρι του θα τα είχε ρίξει όλα αυτά μέσα στα μπάζα και θα είχε συνεχίσει σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Όμως πολλά μάτια είχαν δει τι χτύπησε ο εκσκαφέας και δεν μπορούσε να το «κουκουλώσει». Η ανακάλυψη αρχαίων είναι πάντα ο εφιάλτης των εργολάβων και των ιδιοκτητών».

     Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Παλαιολόγος, ήταν να ελέγξει την μαρμάρινη πλάκα. Κατάλαβε ότι ήταν μια επιτύμβια στήλη, που έφερε μια επιγραφή. Όταν την καθάρισε από τα χώματα και τη διάβασε, ένιωσε μια τεράστια έκπληξη! Αν και η επιγραφή ήταν γραμμένη όπως όλες οι αρχαίες επιγραφές (δηλ. με κεφαλαία γράμματα και χωρίς κενό ανάμεσα στις λέξεις) και ήταν φθαρμένη από τον χρόνο, αυτό που έγραφε ήταν κάτι παραπάνω από εμφανές: ΦΕΙΔΙΠΠΙΔΗΣ ΙΠΠΟΚΛΕΟΥΣ ΠΑΛΛΗΝΕΥΣ!

     Αν πράγματι είχε βρει τον τάφο του πρώτου «μαραθωνοδρόμου», επρόκειτο για ανακάλυψη τεράστιας σημασίας. Ο Φειδιππίδης, σύμφωνα με την παράδοση, έτρεξε από τον Μαραθώνα στην Αθήνα, μια απόσταση 42 χλμ. με τον οπλισμό του αλλά και με τραύμα στο χέρι, μετά τη νικηφόρα μάχη των Αθηναίων εναντίον των Περσών. Σκοπός του ήταν να μεταφέρει το μήνυμα της νίκης, αλλά και να προειδοποιήσει τους συμπολίτες του, ότι ο περσικός στόλος, αναχώρησε από τις ακτές του Μαραθώνα και προτίθεται να επιτεθεί στην πόλη.

     Την επόμενη ημέρα, με συνεργείο που συγκρότησε στα γρήγορα, άρχισε τις επεμβάσεις στο ταφικό μνημείο. Ο τάφος ήταν ασύλητος και μέσα βρήκε αρκετά κτερίσματα που όμως-όπως ήταν φανερό από την τεχνοτροπία τους- ήταν μεταγενέστερα του 490 π.Χ. , όταν διεξήχθη η μάχη στα βαλτοτόπια του Μαραθώνα. Ακόμη, βρήκε οστά, προφανώς του νεκρού. «Επρόκειτο για τον σκελετό ενός άντρα με ύψος περίπου 1,75 μέτρα. Ήταν υψηλός για την εποχή του. Η φθορά των αρθρώσεων και των δοντιών έδειχνε ότι ήταν ηλικιωμένος, κάπου ανάμεσα στα εβδομήντα και  τα ογδόντα. Ήταν μεγάλος για την εποχή του, όταν ο μέσος όρος ηλικίας δεν ξεπερνούσε τα σαράντα χρόνια. Στα νιάτα του πρέπει να ήταν γυμνασμένος…».

     Τα αντιφατικά στοιχεία, οδηγούν τον Παλαιολόγο να χρησιμοποιήσει τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας. Τα αποτελέσματα θα βγουν σχετικά σύντομα. Οι εκπλήξεις όμως που αυτά αποκαλύπτουν είναι πολύ μεγάλες!

     Με «όχημα» την τυχαία ανακάλυψη ενός αρχαίου τάφου, ο συγγραφέας μας ταξιδεύει σε μια εποχή υψηλού ηρωισμού και γενναιότητας, που μπορούμε να πούμε ανεπιφύλακτα, ότι σημάδεψε την ευρωπαϊκή Ιστορία. Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο περιγράφει τον «βίο» ενός μη υπαρκτού προσώπου όπως είναι σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές ο Φειδιππίδης, καταφέρνει να ανασυνθέσει με μεγάλη επιτυχία τις συνήθειες και την καθημερινή ζωή στην Αθήνα τη συγκεκριμένη εποχή, να αναπαραστήσει τη μάχη του Μαραθώνα, και να μας διδάξει Ιστορία, χωρίς ίχνος διδακτισμού, αλλά με εύληπτο τρόπο μέσα από το λογοτεχνικό του κείμενο. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τον πολύ καλό τρόπο γραφής, κάνουν το βιβλίο μια εξαιρετική αναγνωστική επιλογή.