ΣΚΕΤΟ

ΕΙΡΗΝΗ ΤΣΑΛΗ
Εκδόσεις ΜΕΛΑΝΙ
Σελ. 293, Ιούλιος 2020

      Το δεύτερο μυθιστόρημα της Ειρ. Τσαλή με τίτλο «Σκέτο» κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες.

      Η Μαρία Περιστέρη, είναι αρχιτέκτονας κι εργάζεται σε μια τεχνική εταιρεία. «Εδώ και δεκατρία χρόνια. Ξεκίνησα να δουλεύω στην τεχνική εταιρεία Αθανάσιος Λέκκας και Υιός» όταν ήμουν είκοσι χρονών. Ήταν καλοκαίρι, μόλις είχα ολοκληρώσει το δεύτερο έτος της Αρχιτεκτονικής στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο. Ζητούσαν έναν φοιτητή ή φοιτήτρια να τους βοηθήσει σε κάτι διαγωνισμούς. Θεώρησα ότι θα ήταν καλό για το μετέπειτα βιογραφικό μου λίγη εργασιακή εμπειρία. Χρυσές εποχές, χρυσά χρόνια. Δεν προλάβαιναν να πάρουν ανάσα τότε, οι δουλειές κερδίζονταν η μία μετά την άλλη. Το χρήμα έρεε άφθονο, στις εταιρείες, στην αγορά, στο εμπόριο, στις κατασκευές. Τώρα πια ψάχνουμε τους πελάτες με το δίκαννο».

     Λόγω αυτής της έλλειψης πελατών, βρέθηκε να ταξιδεύει στις 2 Ιανουαρίου(!), με πλοίο για την Πάρο. Αποστολή της να κάνει αυτοψία σε ένα ακίνητο. Την αποστολή κανόνισε το αφεντικό της, που γνώρισε τον ιδιοκτήτη του ακινήτου στις διακοπές του. Το τωρινό της αφεντικό, κληρονόμησε την εταιρεία από τον πατέρα του, ο οποίος… έδρασε στην χρυσοφόρα εποχή της αντιπαροχής. Άφησε στο γιό του, εκτός από την εταιρεία, τόσο μεγάλη ακίνητη περιουσία, που του επιτρέπει να ζει από τα ενοίκια που εισπράττει, να βρίσκεται σχεδόν συνέχεια σε διακοπές και να κρατάει την εταιρεία με μοναδική πλέον –μετά την κρίση που προέκυψε στις κατασκευές- υπάλληλο τη Μαρία, σαν πάρεργο και… χόμπι.

     Η Μαρία υπομένει τις-λίγες ευτυχώς-παραξενιές του, γιατί θεωρεί ότι με τα τωρινά δεδομένα, δεν έχει πολλές επιλογές. Αλλά και λόγω χαρακτήρα, δεν τολμά να πάρει το παραμικρό ρίσκο. Έτσι ακόμη κι όταν είχε επιλογές δεν τις εκμεταλλεύτηκε. «Στα είκοσι μου θα μπορούσα να είχα φύγει από τον Λέκκα εκείνο τον χειμώνα. Στα είκοσι δύο μου θα μπορούσα να μην είχα επιλέξει να κάνω εδώ την πτυχιακή μου εργασία. Στα είκοσι τρία θα μπορούσα να είχα πάει στο εξωτερικό για το μεταπτυχιακό που τόσο λαχταρούσα. Στα είκοσι οχτώ μου θα μπορούσα να είχα πάρει μεταγραφή σε εκείνο το μεγάλο αρχιτεκτονικό γραφείο με διεθνή φήμη που μου έκανε πρόταση. Στα τριάντα μου θα μπορούσα να είχα αποσπαστεί μαζί με κάποιους άλλους συναδέλφους που άνοιξαν τη δική τους εταιρεία. Αλλά δεν έκανα τίποτε απ’ όλα τα παραπάνω. Κι όταν τώρα κοιτάζω πίσω, μετανιώνω». Μετανιώνει μεν, αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα ακολουθούσε διαφορετική πορεία, αν μπορούσε να ξεκινήσει πάλι από την αρχή. Αυτός είναι ο χαρακτήρας της. Είναι άτολμη, υποχωρητική κι αποφεύγει τις συγκρούσεις.

     Γι’ αυτό και βρέθηκε στο πλοίο μια τέτοια μέρα, για να πάει να συναντήσει κάποιον άγνωστο πελάτη. «Η μόνη ουσιαστική πληροφορία που έχω για τον πελάτη μας είναι ότι κληρονόμησε πρόσφατα ένα παραθαλάσσιο ακίνητο κάπου στην Πάρο. Αλλά δεν γνωρίζει ούτε τι αξία έχει ακριβώς, ούτε πως μπορεί να το αξιοποιήσει, καθότι η διαθήκη του θανόντος εμπεριείχε έναν αλλοπρόσαλλο όρο που θα μου εξηγήσει, είπε, από κοντά». Κι ενώ η Μαρία αγωνιά, αν το πλοίο θα καταφέρει, λόγω της θαλασσοταραχής, να δέσει στο λιμάνι της Πάρου, δεν μπορεί να φανταστεί, πόσο δραματικά θα αλλάξει την πορεία της ζωής της, αυτός ο «αλλοπρόσαλλος» όρος της διαθήκης του κυρ-Τάσου!

     Εξίσου καλογραμμένο κι έξυπνο το «Σκέτο» με το «Golden Girl»το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως (https://bibliodiktis.blogspot.com/2018/11/golden-girl.html). Διασκεδαστικό, με εξαιρετικό χιούμορ, που θα κάνει τον αναγνώστη να χαμογελάσει με τις παρεξηγήσεις στις οποίες εμπλέκει ο αδύναμος χαρακτήρας της την Μαρία και τις φίλες της, αλλά και την τροπή που θα πάρουν τα πράγματα, όταν αυτή θα αποφασίσει να αφήσει πίσω τη μιζέρια και τη χαμηλή αυτοεκτίμηση και να διεκδικήσει κάποια από αυτά που έχασε τα προηγούμενα χρόνια.