ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΜΤΣΙΟΣ/ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΒΟΥΡΑΖΑΝΗΣ
Εκδόσεις BOOKSTAGRAM
Σελ.377, Δεκέμβριος 2022

      Ένα μυθιστόρημα που εκτυλίσσεται σε διαφορετικούς τόπους και χρόνους είναι το «Από Χρυσάφι Και Φωτιά», που έγραψαν οι Γ. Δάμτσιος και Β. Βουραζάνης.

     Το 1940, στην Καλιφόρνια, η οικογένεια των  ιταλοαμερικανών Μαγκρέλλι, παρακολουθεί με ανησυχία την εξάπλωση του πολέμου στην Ευρώπη και φοβούνται εμπλοκή της Αμερικής. Μπορεί τα πεδία των μαχών να βρίσκονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, αλλά η ανησυχία πάντα υπάρχει. Πολύ περισσότερο που ο ένας γιος της οικογένειας είναι ιπτάμενος της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ και εκπαιδευτής των πιλότων στα νέα βομβαρδιστικά Β-17. «Δεν υπάρχει τίποτα επίσημο. Μόνο ψίθυροι ανωτέρων και κυβερνητικών. Αλλά και μόνο που έχει αρχίσει να υπάρχει κινητικότητα στις τάξεις μας, κάτι κακό πλησιάζει. Ήδη αρχίσαμε να στρατολογούμε νεοσύλλεκτους. Εθελοντές και εθελόντριες καταφτάνουν σε στρατιωτικά νοσοκομεία».

     Μία από αυτές τις εθελόντριες νοσοκόμες είναι η  Φρίντα Τζέημς «μια αρκετά ευκατάστατη νεαρή που ήθελε να κάνει την επανάστασή της απέναντι στον φορτικό πατέρα της και να παραστήσει τη δύσκολη στο γαμπρό που συγκέντρωνε τις περισσότερες ελπίδες να χαρίσει την καρδιά της».

     Τους τελευταίους μήνες του 1941, οι δύο νέοι υπηρετούν στη ναυτική βάση του Περλ Χάρμπορ στη Χαβάη. Τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς, η Ιαπωνία επιτίθεται στη βάση με σκοπό να καταστρέψει τον στόλο του Ειρηνικού που ναυλοχούσε εκεί και τις αποθήκες καυσίμων. Οι συνέπειες του βομβαρδισμού και οι πυρκαγιές που ξέσπασαν στη βάση, έφεραν τους δύο νέους κοντά. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι η Φρίντα, είχε ήδη υποκύψει στην αφόρητη πίεση της οικογένειάς της και είχε υποσχεθεί ότι θα αρραβωνιαστεί με έναν φιλόδοξο γόνο μιας οικογένειας το ίδιο ευκατάστατης με την δική της.

     Ογδόντα χρόνια αργότερα, μια νεαρή κοπέλα, η Λητώ Καρλή, δεν δίστασε να διανύσει μόνη της, με το μικρό της Yaris, τα 550 χλμ. που χωρίζουν την Αθήνα από τη Νάουσα, για να βοηθήσει στην κατάσβεση μιας πυρκαγιάς που έκαιγε το Βέρμιο. «Η φωτιά που έκαιγε πλέον για τρίτη ημέρα είχε ξεκινήσει ανάμεσα σε δύο βουνοπλαγιές από άγνωστη ακόμα αιτία. Για καλή τύχη όλων, ο αέρας την είχε οδηγήσει προς τη μεριά με τη λιγότερη βλάστηση […] Η εστία της φωτιάς είχε πλέον παγιδευτεί ανάμεσα σε μια βραχώδη πλαγιά και τον ίδιο τον άνθρωπο, καθώς οι πυροσβέστες, με τη βοήθεια των δεκάδων εθελοντών που είχαν σπεύσει στο σημείο με πάσης φύσεως οχήματα, είχαν προλάβει να δημιουργήσουν μια πρόχειρη αλλά άκρως ουσιαστική αντιπυρική ζώνη».

     Εκεί, μέσα στη μάχη με την φωτιά, γνώρισε τον Μίλτο που κι αυτός ήταν εθελοντής. Μετά την κατάσβεση δέχτηκε να πιουν έναν καφέ μαζί, για να γνωριστούν καλύτερα. Κι ενώ τα πρώτα λεπτά της γνωριμίας τους όλα κυλούσαν καλά, ένα μήνυμα που έλαβε η Λητώ στο κινητό της, άλλαξε εντυπωσιακά το αρχικά καλό κλίμα.

     Ένα καπρίτσιο της μοίρας, θα κάνει τις ιστορίες των δύο γυναικών που έζησαν σε διαφορετικούς τόπους και εποχές, να ενωθούν, με έναν τρόπο που δεν πρέπει να αποκαλύψω για να μην χαθεί το σασπένς.

     Το μυθιστόρημα γράφτηκε σε μόλις 18 μέρες. Ξέρω ποια είναι η αναγκαιότητα οδήγησε τους δύο συγγραφείς να ολοκληρώσουν το μυθιστόρημά τους σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Ήθελαν να εκδοθεί το μυθιστόρημα αμέσως και τα έσοδα να δοθούν σε κάποια από τις πυρόπληκτες οικογένειες της Αττικής και της Εύβοιας που τον Αύγουστο του 2021 υπέστησαν καταστροφές από τις πυρκαγιές. Τελικά το σχέδιο δεν ευοδώθηκε και το μυθιστόρημα κυκλοφόρησε τώρα. Αυτός ο περιορισμός στο χρόνο συγγραφής είναι κάτι που το αδικεί. Το βιβλίο και ευφάνταστη ιστορία έχει, και συγκροτημένους χαρακτήρες, και θίγει θέματα που ενδιαφέρουν διαχρονικά τους αναγνώστες (όπως η κακοποίηση των γυναικών, οι πυρκαγιές που κατακαίνε στρέμματα ολόκληρα δασών κλπ) και ανατροπές και αναπάντεχη τροπή στην εξέλιξη του. Αν του έδιναν περισσότερο χρόνο όμως, θα μπορούσαν να αναπτύξουν καλύτερα την ευφάνταστη ιδέα τους και να αποφύγουν αβλεψίες συντακτικές και ορθογραφικές και ίσως κάποιες υπερβολές στην εξέλιξη του μύθου.

     Παρ’ όλα αυτά, το βιβλίο διαβάζεται ευχάριστα, κάτι που είναι φυσικό, αφού όσοι παρακολουθούν το έργο των δύο συγγραφέων, ξέρουν ότι έχουν αυτό που λέμε «καλή πένα» και μπορούν να δημιουργούν συναρπαστικές ιστορίες που αρέσουν στους αναγνώστες.   

     Αυτή είναι η τελευταία ανάρτηση για το 2022. Εύχομαι σε όλους τους φίλους του βιβλίου μια καινούρια χρονιά με όσο το δυνατό λιγότερα προβλήματα κι όσο το δυνατό καλύτερα βιβλία!