ΠΙΚΡΑΛΙΔΕΣ

 
ΓΕΩΡΓΙΑ ΜΑΚΡΟΓΙΩΡΓΟΥ

Εκδόσεις ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ

Σελ.114, Νοέμβριος 2020

 

     Το τρίτο βιβλίο της Γ. Μακρογιώργου, με τίτλο «Πικραλίδες», κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό. Έχουν προηγηθεί το πεζογράφημα «Τύχη Στα Τείχη» (https://bibliodiktis.blogspot.com/2017/08/blog-post.html) και η ποιητική συλλογή «Το Φως Όταν Μεταφυτεύεται» (https://bibliodiktis.blogspot.com/2019/12/blog-post_31.html).

     Σ’ αυτό αφηγείται την πορεία μιας παρέας από την πρώιμη εφηβεία προς την ενηλικίωση. Πρόκειται για την παρέα εφτά κοριτσιών κι ενός αγοριού, που χτίστηκε το καλοκαίρι του 1978 μετά τον φονικό σεισμό της Θεσσαλονίκης. Βρέθηκαν στο δάσος του Σέιχ Σου. Ήταν όλα λίγο πριν ή λίγο μετά την ηλικία των δώδεκα ετών. Στο μεταίχμιο μεταξύ παιδικής κι εφηβικής ηλικίας. «Εκείνο το καλοκαίρι δεθήκαμε με την παρέα. Οι σκηνές δίπλα-δίπλα, το δάσος ένας ολόκληρος κόσμος περιπέτειας.[…] Και γινόμασταν εφτά αλαφροΐσκιωτες και περιπλανιόμασταν σε άλλες γειτονιές και εποχές και σε καταραμένα σπίτια. Έναν ιππότη είχαμε, τον Παύλο, να μας προστατεύει».

     Η παρέα συνέχισε να είναι δεμένη και στα ανέμελα χρόνια της νεότητας, μέχρι που ήρθε η πραγματικότητα της ζωής και σιγά-σιγά το δέσιμο χάθηκε. Όπως γίνεται συνήθως, μετά από λίγα χρόνια, ο σύνδεσμος ήταν εντελώς χαλαρός πια! Η κάθε μία είχε τα δικά της προβλήματα να αντιμετωπίσει: γάμοι, παιδιά, επαγγελματικά, διαζύγια, ενώ κάποια μέλη της παρέας αναζήτησαν την τύχη τους στο εξωτερικό.

     Μέχρι που τον Οκτώβρη του 2016, η Ηλιάνα σκοτώθηκε. «Έπεσε από σκαλωσιά θεάτρου». Η Ηλιάνα που είχε υψοφοβία! «Βρέθηκε με το φεγγάρι στο κεφάλι και εικάζεται ότι σκαρφάλωσε να το κρεμάσει στο κέντρο της σκηνής. Στις παραστάσεις του παιδικού θεάτρου που έγραψε, σκηνοθετούσε κι έπαιξε, θα υποδυόταν ένα από τα ψαράκια που σώζουν το φεγγάρι». Και που ήταν η πιο δοτική από όλες. «Προχθές είδε στο facebook ένα βιντεάκι, με ένα κορίτσι που χρωματίζει τον κόσμο. Έτσι ήταν η Ηλιάνα. Ο κόσμος ασπρόμαυρος κι αυτή τον χρωμάτιζε […] Να βοηθά σε ανθρωπιστικές οργανώσεις και να ασχολείται με φιλανθρωπίες. Τι κοινωνικά ιατρεία, τι γιατροί χωρίς σύνορα, το ομάδες αλληλεγγύης. Υιοθέτησε και παιδιά στην Action aid. Και είναι σε μια ομάδα που κάθε Σαββατοκύριακο ετοιμάζουν φαγητό για τους άστεγους».

     Ένα χρόνο μετά, το 2017, συμβαίνει κάτι παράξενο. «Το καλοκαίρι του 2017 προσκλήσεις για το ετήσιο μνημόσυνο στάλθηκαν μέσω messenger, από το λογαριασμό της νεκρής Ηλιάνας, σε επτά πρόσωπα. Παρέλαβαν προσκλήσεις κατά αλφαβητική σειρά οι: Αυγή, Βασιλεία, Γαλήνη, Δώρα, Ελένη, Ζωή και Παύλος. Οι προσκλήσεις περιείχαν τη φωτογραφία μιας πικραλίδας».

     Οι προσκλήσεις , εκτός του ότι θα κινήσουν την περιέργεια, θα κάνουν τα μέλη της παρέας  να επιστρέψουν στο παρελθόν, να ξαναδούν τις σχέσεις τους, να αναψηλαφήσουν τις ζωές τους, να αποκαλύψουν μυστικά που τους στοιχειώνουν, να δουν πως έφτασαν εδώ που βρίσκονται σήμερα…

     Αυτό που κάνει το βιβλίο ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτο είναι η ικανότητα που έχει η συγγραφέας να δημιουργήσει μια ενδιαφέρουσα ιστορία, αλλά και κάτι ακόμα πιο σημαντικό: βάζει τον κάθε χαρακτήρα να μιλά στους μονολόγους με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο, και δείχνει πως ο κάθε χαρακτήρας έχει προσλάβει και έχει αντιληφθεί τα όσα συνέβησαν, ανάλογα με τις εμπειρίες και το υπόβαθρο που έχει.