...ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΩΤΕΣ ΜΟΥ ΦΑΓΑΝΕ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ...

ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΙΑΦΚΟΣ
Εκδόσεις ΚΨΜ
Σελ. 178, Φεβρουάριος 2022

      Πάντα είχα την πεποίθηση ότι στη χώρα μας, έχουμε εξαιρετικούς διηγηματογράφους. Το διήγημα, είναι ένα απαιτητικό είδος λογοτεχνίας, στο οποίο ο συγγραφέας καλείται να αφηγηθεί μια ιστορία, να εισάγει τον αναγνώστη στην ατμόσφαιρα του έργου και να δημιουργήσει χαρακτήρες, μέσα σε λίγες σελίδες.

     Κι εμφανίζονται στις προθήκες των βιβλιοπωλείων συλλογές όπως αυτή του δημοσιογράφου και συγγραφέα Χ. Σιάφκου που παρουσιάζω σήμερα, για να ισχυροποιήσουν αυτή μου την πεποίθηση. Η συλλογή περιλαμβάνει εννέα διηγήματα «του βίου που θα μπορούσε να έχει ζήσει ο συγγραφέας». Ο προσεκτικός αναγνώστης που θα μπει στον κόπο να δει τους τίτλους των διηγημάτων στον πίνακα περιεχομένων, θα μετρήσει έντεκα τίτλους. Κι αυτό γιατί ο συγγραφέας, στα δύο τελευταία διηγήματα της συλλογής («Το όργιο των γεύσεων» και «Η επέτειος»), δίνει την ιστορία από δύο οπτικές, όπως την αφηγούνται οι διαφορετικοί πρωταγωνιστές τους! Στη θεματολογία κυριαρχεί το… κρασί, ο έρωτας και οι μνήμες της νεότητας.

     Εκτός από το περιεχόμενο των ιστοριών (πραγματικών ή φανταστικών λίγη σημασία έχει), που καταφέρνει να σε κρατά δέσμιο της ανάγνωσης, είναι εξαιρετική η γλώσσα και ο τρόπος με τα οποία είναι γραμμένα. «Η νοσταλγία του κρασιού είναι σαν τις βαρείες, τις δασείες, τις οξείες και τις περισπωμένες, που τον παίδεψαν στα παιδικά του χρόνια. Τώρα του λείπουν, όπως του λείπει κι εκείνο το βάσανο των μεσημεριών της Κυριακής, όταν ο πατέρας του έδινε ένα τάλιρο και την οκαδιάρα, για να πάει να τη γεμίσει. Το κρασοπουλειό ήταν ένα υπόγειο, μια ανάσα δρόμος. Κατέβαινε, όχι παραπάνω από δέκα σκαλοπάτια, και τον έπιανε από τη μύτη η επιθετική οξύτητα της ρετσίνας. Στο πλάι, τα βαρέλια στερεωμένα σε χοντρές  τραβέρσες και τα τραπέζια λίγα…».

     Ορισμένα από τα διηγήματα έχουν δημοσιευτεί στο- όχι και τόσο κοντινό- παρελθόν και αλλού («Την πρώτη φορά δεν είδε το Παρίσι», «Δυο μέρες μόνο…», «Η Μαρίκα της ζωής του», «Η Ντάρντα των ονείρων του», «Το όργιο των γεύσεων» και «Η επέτειος»), ενώ τα υπόλοιπα («Η νοσταλγία του κρασιού», «Θα σ’ αγαπάω για πάντα» και «Ο λόφος»), δημοσιεύονται για πρώτη φορά.

     Αν ο τίτλος φαίνεται οικείος σε κάποιους από τους αναγνώστες, ο συγγραφέας διευκρινίζει: «Ένας στίχος της Λίνας Νικολακοπούλου έδωσε τον τίτλο σε αυτό το βιβλίο. Είναι από το «Πάτωμα» τραγούδι του δίσκου «Μαμά, γερνάω» που, σε μουσική Σταμάτη Κραουνάκη και ερμηνεία Τάνιας Τσανακλίδου κυκλοφόρησε το 1988».

     Μια εξαιρετική συλλογή καλογραμμένων διηγημάτων, που θα προσφέρει ώρες αναγνωστικής απόλαυσης σε όποιον την διαβάσει!