ΑΚΟΥΩ ΦΩΝΕΣ/ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ Κ.

      Δύο πολύ ενδιαφέρουσες συλλογές διηγημάτων-αφηγημάτων κυκλοφόρησαν πριν από λίγες εβδομάδες. Η μία έχει τίτλο «Ακούω Φωνές» και η άλλη «Οι Ιστορίες της Κ.».

 ΑΚΟΥΩ ΦΩΝΕΣ
ΛΟΥΚΙΑ ΔΕΡΒΗ
Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
Σελ. 175, Απρίλιος 2023

 

   Η συλλογή «Ακούω Φωνές», περιλαμβάνει είκοσι διηγήματα που γράφτηκαν στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας. Κάποια έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και περιοδικά, αλλά εδώ δημοσιεύονται αναθεωρημένα. Στην πλειονότητά τους, οι ήρωες αυτών των λεπτοδουλεμένων κειμένων, είναι άνθρωποι καθημερινοί, συνήθως μοναχικοί, που ίσως έχουν κάποια ιδιαιτερότητα στην συμπεριφορά τους και τα πιο σημαντικά περιστατικά της ζωής τους, τα «συζητούν» μόνο με τον εαυτό τους και γι’ αυτό θέλουν να ακουστούν. Ο μόνος «επώνυμος» είναι ο Έρνι, του διηγήματος «Ο κλήρος» για τον οποίο όμως δεν θα αποκαλύψω περισσότερα, για να μην στερήσω από τον αναγνώστη το στοιχείο της έκπληξης.

     Η Λ. Δέρβη, αντιμετωπίζει τους χαρακτήρες των διηγημάτων της με συμπάθεια και κατανόηση (ακόμη κι όταν κάνουν αταξίες και κατεργαριές, όπως ο κ. Τσιβγούλης). Με την εξαιρετική της πένα, περιγράφει τις ψυχολογικές τους διαδρομές και καταφέρνει να μας δώσει μια συλλογή ξεχωριστών, ιδιαίτερων κειμένων που διαβάζονται ευχάριστα και χαρίζουν αναγνωστική απόλαυση.

     Απόσπασμα από το οπισθόφυλλο. «Ζωντανεύουν ήρωες παλιών έργων και μυθιστοριογράφοι εμβληματικοί, δειλοί εραστές του καλοκαιριού που δεν συναντήθηκαν ποτέ, κι άλλοι που θέλουν ν’ αλλάξουν τη ζωή τους με κάθε κόστος. Ένας κόσμος ποικίλος, κοιταγμένος κάθε φορά από άλλη οπτική γωνία, ιστορίες απλών και πιο σύνθετων ανθρώπων, σε διαφορετικές τονικότητες».  

 

ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ Κ.
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΠΑΣΙΑ
Εκδόσεις 3.1
Σελ. 158, Μάρτιος 2023

      Σε εντελώς διαφορετικό, αλλά εξίσου ενδιαφέρον ύφος κινούνται τα κείμενα της Κ. Πασιά. Κείμενα αυτοβιογραφικά, στα οποία η συγγραφέας ξεγυμνώνει την ψυχή της. Γράφει για τις σχέσεις της: φιλικές, συγγενικές, αλλά κυρίως ερωτικές. Μας αποκαλύπτει τα πάθη της και τις εμμονές της. Χωρίς αναστολές και καθωσπρεπισμούς, με γλώσσα ελεύθερη, απαλλαγμένη από «αγκυλώσεις», ωμή και ιδιαίτερα «ρεαλιστική» κάποιες φορές (αλλά σε καμιά περίπτωση χυδαία), ανακαλεί στη μνήμη της και περιγράφει στιγμές ερωτικού πάθους και μας κάνει κοινωνούς των στιγμών που την συγκλόνισαν και την σημάδεψαν.

     68 μικρά κείμενα (από λίγες λέξεις μέχρι ελάχιστες σελίδες) τα οποία δεν εξαντλούνται ούτε αποκαλύπτονται στην ολότητά τους με την πρώτη ανάγνωση και στα οποία  ο αναγνώστης θα αισθανθεί την ανάγκη να επιστρέψει.

     «Είμαι η κόρη που έχασε τον πατέρα και η μάνα που δεν γέννησε τον γιο. Είμαι το κορίτσι που φοβάται τις πεταλούδες και αγαπάει τους λύκους. Είμαι αυτή που αγάπησε πολύ στο τώρα και την αγάπησαν περισσότερο στο μετά. Είμαι ο ήχος της γαλήνης και το βλέμμα της επανάστασης. Είμαι αυτή που περπατά πάνω στα ορθά κι όμως ζει τα πάντα ανάποδα. Είμαι εδώ μα πάντα είμαι αλλού».

      Πάντα πίστευα ότι στην Ελλάδα έχουμε ικανότατους διηγηματογράφους. Συλλογές όπως αυτές, ενισχύουν την πεποίθησή μου αυτή στο έπακρο!