Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ

ΠΕΤΡΟΣ ΜΑΡΚΑΡΗΣ

Εκδόσεις ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ

Σελ. 351, Μάρτιος 2019

     Μια ακόμη υπόθεση που αναλαμβάνει ο αστυνόμος Κώστας Χαρίτος, αφηγείται στο νέο του μυθιστόρημα με τον πολύ εύγλωττο τίτλο «Η Εποχή Της Υποκρισίας», ο Π. Μάρκαρης.

     Ο αστυνόμος Χαρίτος, βρίσκεται σε μια από τις πιο ευτυχισμένες περιόδους της ζωής του. Αιτία είναι η γέννηση του πρώτου εγγονού του. Η κόρη του έφερε στον κόσμο ένα υγιέστατο αγοράκι, κάτι που γέμισε χαρά τους γονείς του παιδιού, τον αστυνόμο και τη γυναίκα του Αδριανή, αλλά και τους φίλους τους.

     Όμως η χαρά του μετριάζεται, όταν μαθαίνει για τη δολοφονία με βόμβα στο αυτοκίνητο, του ιδιοκτήτη ξενοδοχειακών μονάδων και γνωστού για τη φιλανθρωπική του δράση Πάρη Φωκίδη. Τώρα, με την αίσθηση του καθήκοντος που τον διακρίνει, θα πρέπει να αφιερώνει περισσότερο χρόνο στην υπηρεσία του και λιγότερο στον εγγονό του. Ο τρόπος της δολοφονίας παραπέμπει στο οργανωμένο έγκλημα. Όμως η χειρόγραφη και καλλιγραφημένη (!) προκήρυξη που φτάνει σε τηλεοπτικό σταθμό αλλάζει τα δεδομένα. Με την προκήρυξη που υπογράφεται από τον «Στρατό των Εθνικών Ηλιθίων», η πρωτοεμφανιζόμενη αυτή οργάνωση με το παράξενο όνομα, αναλαμβάνει την ευθύνη της δολοφονίας, χαρακτηρίζοντας το θύμα «υποκριτή».

     Πριν καλά-καλά κοπάσει ο θόρυβος και μπουν οι έρευνες σε ένα ρυθμό, η οργάνωση ξαναχτυπά. Με τον ίδιο σχεδόν τρόπο, δολοφονεί τον Λάζαρο Καπλάνη, διευθυντή της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας. «Στον πρώτο φόνο το θύμα είναι γνωστός επιχειρηματίας. Στο δεύτερο ο γενικός διευθυντής της Στατιστικής Υπηρεσίας που ήταν υπεύθυνος για τον τομέα των εργασιακών. Να είναι απλή σύμπτωση ή μήπως κρύβεται κάτι άλλο πίσω από την επιλογή των δύο θυμάτων;».

     Μετά το δεύτερο χτύπημα, ο Χαρίτος «επιστρατεύει» τους συναδέλφους του στο Οικονομικό Έγκλημα και την Αντιτρομοκρατική, αλλά τα αποτελέσματα είναι πενιχρά. Το μόνο αξιόλογο που προκύπτει, είναι ότι ο Φωκίδης ενώ δραστηριοποιούνταν στην Ελλάδα, είχε την έδρα των επιχειρήσεών του, στο φορολογικό παράδεισο των Cayman Islands. Με τον τρόπο αυτό, γλίτωνε την καταβολή μεγάλων ποσών φόρου κι έρχεται στο προσκήνιο και πάλι το ερώτημα: ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό; Ακόμη βρίσκουν κάποιες «σκιές» στον τρόπο που χρηματοδοτούνταν κάποιες από τις φιλανθρωπικές του δραστηριότητες. 

     Το τρίτο χτύπημα που ακολούθησε, είναι λιγότερο «θεαματικό», αλλά πιο θανατηφόρο. Κλεμμένο βαν που οδηγούσε μέλος της οργάνωσης, κλείνει σε μια επικίνδυνη στροφή το αυτοκίνητο του Δημήτρη Νάκου, διευθυντή της Διεύθυνσης Δημοσιονομικής Πολιτικής, με αποτέλεσμα να πέσει σε γκρεμό και να καταλήξει στη θάλασσα. Στο αυτοκίνητο επέβαιναν και δύο στελέχη των Θεσμών της ΕΕ, ένας Βέλγος κι ένας Ιταλός, που είχαν έλθει στην Ελλάδα για κάποιον έλεγχο. Στα πλαίσια της φιλοξενίας, κι επειδή η συνεργασία τους ήταν πολύ καλή, αλλά κι επειδή επικρατούσε κλίμα ευφορίας, αφού τα στοιχεία ήταν θετικά, τους έκανε το τραπέζι σε ταβέρνα. Και οι τρεις επιβαίνοντες βρήκαν το θάνατο.

     Ο Χαρίτος επικεντρώνεται στο κίνητρο, αφού εκεί ελπίζει ότι θα βρει τη χαραμάδα που θα του επιτρέψει να «ξεκλειδώσει» την υπόθεση. «Γιατί σκότωσαν οι Εθνικοί Ηλίθιοι των Φωκίδη; Επειδή χρησιμοποιούσε τις υποτροφίες και την Εστία για άπορους νέους φοιτητές σαν παραβάν για τη φοροδιαφυγή του και για να έχει μια πηγή φτηνών εργαζόμενων στα ξενοδοχεία του. Γιατί σκότωσαν τον Καπλάνη; Επειδή δήλωνε στις στατιστικές ως εργαζόμενους και αυτούς που παίρνουν μισθούς πείνας, που δεν τους φτάνουν ούτε για το καθημερινό φαγητό τους. Και τώρα σκότωσαν τους δύο ξένους και τον δικό μας την επόμενη μέρα που ανακοίνωσαν θετικά αποτελέσματα, την αύξηση του ΑΕΠ και των εσόδων».

     Η λύση θα δοθεί μετά το τέταρτο χτύπημα, όταν θα υπάρξει κι ένα αθώο θύμα. Χάρη στη σκληρή και μεθοδική δουλειά του Χαρίτου και της ομάδας του, θα βρεθεί η άκρη του μίτου.  

     Για μια ακόμη φορά, ο Π. Μάρκαρης, χρησιμοποιεί τη φόρμα του αστυνομικού μυθιστορήματος, για να θίξει με τον ιδιαίτερο τρόπο του, κακώς κείμενα της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας μας.