ΑΣΗΜΕΝΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

STINA JACKSON

Μετάφραση ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΓΙΑΝΝΙΣΗΣ

Εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ

Σελ. 340, Νοέμβριος 2019

     Ένα συναρπαστικό θρίλερ είναι το πρώτο βιβλίο της σουηδής συγγραφέως Σ. Τζάκσον που έχει τίτλο «Ασημένιος Δρόμος».

     Η 17χρονη Λίνα Γκούσταφσον, ζει με τους γονείς της στο Γκλίμερστρεσκ, στον σουηδικό βορρά. Μια μέρα τρία χρόνια πριν, εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος, από τη στάση στην οποία περίμενε να πάρει το λεωφορείο, για να συμμετάσχει σε μία εθελοντική δενδροφύτευση. Οι εκτεταμένες έρευνες της αστυνομίας και ομάδων εθελοντών απέβησαν άκαρπες. Όπως συμβαίνει συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις, η τραγωδία που έπληξε την οικογένεια, τραυμάτισε και τη σχέση του ζευγαριού με αποτέλεσμα, να οδηγηθεί σε διαζύγιο.

     Η μητέρα της η Ανέτ, για να μην ξεχαστεί η υπόθεση, δημιούργησε μια σελίδα στο facebook και αναζητά πληροφορίες μέσα από τα social media. Ο πατέρας της, Λέναρντ (ή Λελ όπως είναι γνωστός στην κοινωνία του χωριού στο οποίο ζουν) επιλέγει μια πιο δυναμική αντίδραση. Περνάει τα βράδια του-και ειδικά τα φωτεινά καλοκαιρινά βράδια με τον ήλιο του μεσονυκτίου να τον βοηθά-πίσω από το τιμόνι του αυτοκινήτου του, αναζητώντας την κόρη του. Ευτυχώς γι’ αυτόν, το σχολείο στο οποίο διδάσκει μαθηματικά δείχνει κατανόηση. «Πέρασε από το σχολείο στο οποίο δούλευε, παρόλο που είχε πάρει τόσο πολλές άδειες τα τελευταία χρόνια, που δεν ήξερε αν μπορούσε ακόμα να θεωρείται δάσκαλος».

     Η διαδρομή που ακολουθεί είναι συγκεκριμένη. Διασχίζει τον Ασημένιο Δρόμο. «Ο Ασημένιος Δρόμος ήταν η κύρια αρτηρία που τον συνέδεε με ένα δίκτυο μικρότερων δρόμων και παράδρομων, οι οποίοι εισχωρούσαν στην ενδοχώρα. Υπήρχαν επίσης χορταριασμένα μονοπάτια στρωμένα με ξύλο, μονοπάτια για σνόουμομπιλ και χωματόδρομοι που απλώνονταν ανάμεσα στα εγκαταλειμμένα χωριά και στις μικρές τοπικές κοινότητες. Γύρω του βρίσκονταν μονοπάτια, λίμνες και ρέματα που κυλούσαν υπόγεια και υπέργεια, βάλτοι που απλώνονταν σαν πληγές στο έδαφος και μαύροι νερόλακκοι δίχως πάτο. Η έρευνα για κάποιον αγνοούμενο σε μιαν περιοχή με αυτή τη μορφολογία θα μπορούσε να πάρει χρόνια. Οι αποστάσεις ανάμεσα στις κοινότητες αλλά και τους ανθρώπους που ταξίδευαν ήταν τεράστιες».

     Στο χωριό που ζει ο Λελ, εμφανίζονται η Μέγια Νόρλαντ με τη μητέρα της Σίλιε. Η Σίλιε είναι ψυχολογικά ασταθής. «…η μητέρα είναι πραγματικό βάσανο. Έχει θέματα με ναρκωτικά και ψυχιατρικά προβλήματα. Υπάρχουν υποψίες πως εκπορνεύεται…». Δημιουργεί συνεχώς νέες ερωτικές σχέσεις, αναζητώντας έναν αξιόπιστο σύζυγο και προκειμένου να το πετύχει μετακομίζουν συχνά («…έχουν ζήσει σε τριάντα μέρη τα τελευταία δεκαεφτά χρόνια»). Κάθε φορά πιστεύει ότι βρήκε τον ιδανικό άνθρωπο, αλλά κάθε φορά διαψεύδεται. «Η Σίλιε είχε ορκιστεί πως αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που μετακόμιζαν. Ο άντρας που είχε γνωρίσει λεγόταν Τόρμπγερν και είχε σπίτι σε ένα χωριό το Γκλίμερστρεσκ. Γνωρίστηκαν στο internet και μιλούσαν με τις ώρες στο τηλέφωνο. Η Μέγια τον είχε ακούσει να μιλά με τη βαριά προφορά του από το Νόρλαντ και είχε δει φωτογραφίες του […] Ο Τόρμπγερν ήταν ένας πραγματικός άντρας, σύμφωνα με τη Σίλιε. Ένας άντρας που ήξερε να επιβιώνει σε ακραίες συνθήκες, ένας άντρας που μπορούσε να τις φροντίσει».

     Ο Λελ, έχει τη Μέγια μαθήτρια στο σχολείο και οι ζωές τους συνδέονται με έναν παράξενο τρόπο. Όμως ο τρόμος επιστρέφει στις μικρές κοινότητες του βορρά, όταν εξαφανίζεται μία ακόμη κοπέλα, που τα χαρακτηριστικά της μοιάζουν με αυτά της Λίνα…

     Το «Ασημένιος Δρόμος» είναι ένα συναρπαστικό, καλογραμμένο θρίλερ χωρίς καμιά από τις αδυναμίες που έχουν τα έργα των πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων. Εξαιρετική απεικόνιση του τοπίου και των καιρικών συνθηκών του βορρά και πως αυτά επηρεάζουν την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων που ζουν εκεί. Πολύ καλό το «χτίσιμο» των χαρακτήρων του βιβλίου. Ειδικά οι αγωνιώδεις προσπάθειες του Γκούσταφσον να βρει την κόρη του, τα ψυχολογικά προβλήματα που του προκαλεί η απώλεια καθώς και ο αντίκτυπος που προκαλούν αυτά στην καθημερινότητά του και στις σχέσεις του με τον κοινωνικό περίγυρο περιγράφονται με μοναδικό τρόπο. Πολύ καλή αναγνωστική επιλογή.