200
ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΛΑΥΣΙΓΕΛΟΥ
ΔΙΟΝΥΣΗΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΣ
Εκδόσεις
ΤΟΠΟΣ
Σελ.
478, Σεπτέμβριος 2020
Αυτές και ανάλογες τέτοιες υποθέσεις,
έψαξε και ανέδειξε με το βιβλίο του, ο δημοσιογράφος Δ. Ελευθεράτος. «Περιλαμβάνει
27 ιστορίες-υποθέσεις, από τα οθωμανικά χρόνια έως και τη δεκαετία του 1970,
ασχέτως εάν ορισμένες προεκτάσεις θεμάτων εκτείνονται και στον 21ο
αιώνα. Οι ιστορίες αφορούν (λίγες) ένοπλες συρράξεις και (περισσότερες)
ειρηνικές ή «ειρηνικές» περιόδους. Κοινωνία και οικονομία. Ανθρώπους και ήθη.
Πολιτικά και πολιτισμικά φαινόμενα. Σοβαρά κι ευτράπελα».
Για τους σκοπούς, τη στόχευση του βιβλίου
και το τι θέλει να πετύχει, με αυτό ο συγγραφέας γράφει: «Να αναδειχθεί η λογική που
ατενίζει την Ιστορία, για να την δει καλά, όπως είναι. Το «όπως είναι» απέναντι
στο «όπως πρέπει». Η Ιστορία της αλήθειας, απέναντι στην «Ιστορία» του
«καθήκοντος». Φιλοδοξία του βιβλίου αυτού είναι να αποτελέσει μια μικρή
συνεισφορά σε αυτή την ευκταία κίνηση. Η ακαμουφλάριστη Ιστορία χρειάζεται
πρωτίστως τους συνεπείς ιστορικούς, χρειάζεται όμως και τους ιστοριοδίφες. Την
επιστημονική ανάλυση, αλλά και την προσεκτική παρατήρηση. Κάπου προς το δεύτερο
πεδίο προσπάθησα να κινηθώ με το βιβλίο αυτό (άλλωστε δεν είμαι ιστορικός για
να μπω στο πρώτο) […] Πρόθεσή μου δεν ήταν, στο βιβλίο αυτό, να καλυφθούν
διαδοχικές περίοδοι της νεοελληνικής ιστορίας, με ισοβαρείς καταγραφές και
αυστηρή αποτύπωση της ιστορικής συνέχειας. Π.χ. στο βιβλίο, η περίοδος της
ναζιστικής κατοχής και του Εμφυλίου εμφανίζεται μόνο ως «φόντο», όχι ως
«καρδιά» υποθέσεων. Θεωρώ όμως ότι εξασφαλίζει κάποια αντιπροσωπευτικότητα
διαφορετικών εποχών αυτό το… κυνήγι του déjà vu».
Για να πετύχει τον σκοπό του ο συγγραφέας,
ξεκοκάλισε κυριολεκτικά τον Τύπο. Με τον μοναδικό σχολιασμό του προσεκτικά
επιλεγμένων αποσπασμάτων από δημοσιεύματα, δίνει τα βασικά στοιχεία κάθε
υπόθεσης, πολλές φορές ιδωμένη από διαφορετικές οπτικές γωνίες, ανάλογα με την
πολιτική στόχευση και προτίμηση κάθε εφημερίδας.
Εξαιρετικό βιβλίο, που αν και αρχικά
φαντάζει διασκεδαστικό-το χιούμορ είναι ένα από τα «προσόντα» του βιβλίου-σε
μια δεύτερη ανάγνωση μόνο θλίψη και οργή μπορεί να προκαλέσει. Αφού απεικονίζει
με τα μελανότερα χρώματα τη διαχρονική καταλήστευση και κατασπατάληση του
δημόσιου χρήματος από διάφορους επιτήδειους και «ανθρώπους του κόμματος» όπως ο
Γκρούεζας της γνωστής ταινίας, αλλά και τις συνεχείς πολιτικές διαμάχες, που
οφείλονται κυρίως σε μωροφιλοδοξίες και προσωπικές «ατζέντες» και που
αποκλείουν ακόμα και την παραμικρή συνεννόηση και κατά συνέπεια την προκοπή του
τόπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου