ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΑΠΟ ΛΑΣΠΗ

ANDREA CAMILLERI

Μετάφραση ΦΩΤΕΙΝΗ ΖΕΡΒΟΥ

Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗΣ

Σελ. 307, Νοέμβριος 2016

     Ένα ακόμη βιβλίο του μεγάλου maestro της αστυνομικής λογοτεχνίας Α. Καμιλλέρι, κυκλοφόρησε πριν από λίγους μήνες.

     Στο βιβλίο αυτό ο Καμιλλέρι, μέσω πάντα του ήρωα του επιθεωρητή Μονταλμπάνο, εμφανίζεται να είναι πολύ θυμωμένος. Η αιτία του θυμού του, είναι η διαπλοκή Μαφίας και πολιτικής εξουσίας, που πάντα υπήρχε στην Ιταλία, αλλά φαίνεται ότι την εποχή που γράφτηκε το βιβλίο (2014), βρισκόταν σε μεγάλη έξαρση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η διαπλοκή αφορά τον κατασκευαστικό τομέα, όπου εταιρίες που διευθύνονται από αχυρανθρώπους της Μαφίας, νέμονται, με την υποστήριξη και την ανοχή κυβερνητικών αξιωματούχων κάθε βαθμίδας, την ανάληψη της κατασκευής μεγάλων έργων που είτε σύντομα αρχίζουν να εμφανίζουν προβλήματα λειτουργίας, λόγω της χρήσης ακατάλληλων υλικών, είτε δεν χρειάζονται καθόλου και στα οποία οι ατασθαλίες και οι πλασματικές υπερβάσεις του προϋπολογισμού είναι μεγάλες, με αποτέλεσμα να αποφέρουν μεγάλα κέρδη, που συνοδεύονται από τις ανάλογες μίζες.

     Στο «Πυραμίδα Από Λάσπη», όλα ξεκινούν με την ανακάλυψη ενός πτώματος, μέσα στο λασπωμένο από την καταρρακτώδεις βροχές που πλήττουν εδώ και μέρες τη Βιγκάτα, εργοτάξιο μιας εταιρίας, που έχει αναλάβει την κατασκευή ενός αγωγού νερού. «Τελικά η δέσμη φωτός του φακού φώτισε το πτώμα και ο Μονταλμπάνο έμεινε έκπληκτος. Επειδή ο νεκρός, που ήταν πεσμένος μπρούμυτα και έμοιαζε με άγαλμα από λάσπη, δεν είχε ρούχα: φορούσε μόνο φανέλα, σώβρακο και ήταν ξυπόλυτος. Είχε δολοφονηθεί με μια μόνο σφαίρα, που τον πέτυχε στο κέντρο της πλάτης. Η φανέλα από άσπρη είχε γίνει κόκκινη από το αίμα που είχε ανακατευτεί με τα λασπόνερα και φαινόταν καθαρά το σημείο εισόδου της… Ήταν ένας όμορφος άντρας γύρω στα τριάντα, με μαύρα μαλλιά, στόμα μισάνοιχτο, που άφηνε να φανεί μια σειρά από γερά άσπρα δόντια».

     Ο επιθεωρητής Μονταλμπάνο και οι συνεργάτες του, θα ξεκινήσουν αμέσως τις έρευνες και σύντομα θα καταλάβουν ότι η δολοφονία είναι ένα κομμάτι μιας πολύ μεγάλης υπόθεσης με προεκτάσεις που αγγίζουν πολλούς και όχι η απλή υπόθεση μιας συζυγικής απιστίας που κατέληξε άσχημα, όπως κάποιοι προσπαθούν να τους πείσουν.

     Μια ακόμα απολαυστική ιστορία από τον ιταλό μάστορα της αστυνομικής λογοτεχνίας, με ήρωα τον συμπαθέστατο, καλοφαγά επιθεωρητή Μονταλμπάνο και τους συνεργάτες του. 

ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ

Εκδόσεις ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ

Σελ. 194, Νοέμβριος 2016

     Στις αναμνήσεις της παιδικής του ηλικίας από την Καβάλα και στην εξαιρετική σχέση με τον πατέρα του, αναφέρεται το αφήγημα του Λ. Ξανθόπουλου «Άγγελος Των Πρώτων Ημερών» που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες σε δεύτερη αναθεωρημένη έκδοση μετά την πρώτη του 1999.

     Στον πόλεμο του 1940-41, ο πατέρας του συγγραφέα τραυματίστηκε και μεταφέρθηκε στην Αθήνα. Αποφάσισε τότε να εγκατασταθεί μόνιμα εκεί και να εγκαταλείψει το γενέθλιο τόπο, την Καβάλα. Κάθε καλοκαίρι όμως πήγαινε με την οικογένεια που είχε δημιουργήσει να δει συγγενείς και φίλους. «Να το πω από την αρχή μια και καλή, την Καβάλα της ξέρω μόνο από τα καλοκαίρια. Οι υπόλοιπες εποχές του χρόνου, που συμπληρώνουν το πραγματικό πρόσωπο της πόλης, άλλοτε μελαγχολικό και άλλοτε χαρούμενο, μου είναι άγνωστες. Ο πατέρας μου έφυγε από τον τόπο του πριν από τον πόλεμο. Όταν γύρισε από την Αλβανία τραυματίας, έμεινε οριστικά και για πάντα στην Αθήνα. Εδώ γεννήθηκα και εγώ. Την Καβάλα και τους δικούς του, που έμειναν πίσω, τους έβλεπε κάθε χρόνο στις διακοπές μας. Έτσι τους γνώρισα κι εγώ για πρώτη φορά σε ηλικία τεσσάρων ετών».

     Έτσι ξεκινά η γνωριμία του νεαρότατου τότε (1949) αφηγητή με του συγγενείς και τις δαιδαλώδεις ρίζες που εξαπλώνονταν στο παρελθόν σε όλες σχεδόν τις παρευξείνιες χώρες-κι όχι μόνο. Αρχίζει ακόμα να γνωρίζει την πόλη και τους ανθρώπους της, αλλά κυρίως τους φίλους του πατέρα του. Που κάπου-κάπου του έκαναν τη χάρη να του επιτρέψουν να τους συνοδεύει σε διάφορες δραστηριότητες και ν’ ακούει τις ιστορίες τους.

     Εικόνες και αναμνήσεις που τον σημάδεψαν, διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα του, που όταν τις ανακαλεί γεμίζει τρυφερότητα και τις «χρησιμοποιεί» σαν ένα ήρεμο λιμάνι, όπου θα μπορέσει να ξεκουραστεί για λίγο, να κάνει ένα διάλλειμα γαλήνης, πριν ξαναριχτεί στη φουρτούνα του βίου. «Όταν άλλοτε βρίσκομαι και ζω σε άγνωστες και ξένες χώρες, τότε νοσταλγώ τους τόπους των παιδικών μου χρόνων και εύχομαι να μπορούσα, κλείνοντας τα μάτια μου, άγγελος των πρώτων ημερών, να ξαναγυρίσω στα προηγούμενα χρόνια».

     Το «Άγγελος Των Πρώτων Ημερών», είναι ένα εξαιρετικό, τρυφερό και νοσταλγικό κείμενο, στο οποίο, όσοι έχουν ζήσει την παιδική τους ηλικία σε πόλεις μικρές, όπως η Καβάλα εκείνης της εποχής, θα αναγνωρίσουν-έστω και ελαφρά παραλλαγμένα-πρόσωπα και καταστάσεις παρόμοιες με αυτές που και οι ίδιοι βίωσαν.

      

ΗΜΕΡΑ ΒΙΒΛΙΟΥ 2017

ΗΜΕΡΑ ΒΙΒΛΙΟΥ 2017

     Η 23η Απριλίου έχει καθιερωθεί διεθνώς από την UNESCO ως Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου. Η Ημέρα είναι αφιερωμένη σε δύο μεγάλους δημιουργούς της παγκόσμιας λογοτεχνίας που έφυγαν από τη ζωή την ίδια ημέρα. Τον Ουίλιαμ Σαίξπηρ και τον Μιγκέλ ντε Θερβάντες. Η Ένωση Ελληνικού Βιβλίου, με τη συνεργασία της Εταιρείας Συγγραφέων και του Ελληνικού Τμήματος της ΙΒΒΥ-Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, καθιέρωσε και στην Ελλάδα την 23^η Απριλίου ως Ημέρα Βιβλίου.

     Με κεντρικό σύνθημα το ευρηματικό «διαβάζω και αλλάζω», οργανώνονται εκδηλώσεις όλο τον Απρίλιο για το βιβλίο και την προώθηση της ανάγνωσης. Το ευχάριστο είναι ότι φέτος (2^η χρονιά), οι εκδηλώσεις εμπλουτίστηκαν σημαντικά και δεν περιορίστηκαν στα μεγάλα αστικά κέντρα, αλλά «απλώθηκαν» σε όλη την επικράτεια.

     Μέσω της ιστοσελίδας www.greekbookday.gr, το κοινό μπορεί να πληροφορηθεί τις εκδηλώσεις που διοργανώνουν όσοι συμμετέχουν στην ενέργεια αυτή.  

ΣΤΗ ΔΙΝΗ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ

ΣΤΕΦΗ ΚΟΡΤΗ ΚΟΝΤΗ

Εκδόσεις ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ

Σελ. 188, Σεπτέμβριος 2016

     Το νέο βιβλίο της Σ. Κόρτη Κόντη, είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στα χρόνια του Εμφυλίου. Μέσα από την αφήγηση της πορείας δύο ερωτευμένων ζευγαριών, η συγγραφέας έχει την ευκαιρία να περιγράψει τους τόπους, που είναι η Βέροια, η Θεσσαλονίκη και ο ορεινός όγκος της Πίνδου, αλλά κυρίως να μας δώσει την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, της σκληρής και δύσκολης εποχής, που άρχισε με την γερμανική Κατοχή και συνεχίστηκε μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ‘ 50. Όταν πράγματα που σήμερα θεωρούνται απλά και εύκολα, τότε δεν ήταν καθόλου αυτονόητα και δεδομένα.

     Ο Στέφανος, γνώρισε την Αθηνά, όταν ήταν στο γυμνάσιο. «Ο Στέφανος ερωτοχτυπήθηκε κεραυνοβόλα από το μελαχρινό κορίτσι με τα τεράστια καστανά μάτια και τα δροσερά χείλη. Αλλά κι εκείνη τον ξεχώρισε αμέσως και ένιωσε ως τα βάθη του είναι της το φλογερό του βλέμμα». Τα ήθη της εποχής, δεν επιτρέπουν στους δύο νέους να εκφράζουν ανοιχτά τον έρωτά τους. Έτσι οι συναντήσεις τους είναι κρυφές και ολιγόλεπτες. Παρ’ όλα αυτά ο δεσμός που τους ενώνει παραμένει ισχυρός. Όταν το σχολείο τελειώνει, ο Στέφανος δίνει (επιτυχημένες) εξετάσεις στη Σχολή Ευελπίδων και η Αθηνά εισέρχεται στη Νομική της Θεσσαλονίκης. Περιμένουν και οι δύο να τελειώσουν τις σπουδές τους για να δημιουργήσουν οικογένεια.

     Όμως υπάρχει ένα σημαντικό πρόβλημα. Ο αδελφός της Αθηνάς, ο Γιάννος, είναι με την πλευρά των ανταρτών, στο αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο που στο μεταξύ έχει ξεσπάσει. «Για να παντρευτεί ένας αξιωματικός του ελληνικού στρατού  μια κοπέλα, πρέπει να ζητήσει άδεια από τους ανωτέρους του, αυτοί να βεβαιωθούν για τα φρονήματα της οικογένειάς της, αλλά και για την κοινωνική της θέση, τη μόρφωση και την οικονομική της κατάσταση. Η γυναίκα που θα στέκεται στο πλάι ενός αξιωματικού του ελληνικού στρατού πρέπει να είναι αντάξιά του, για να δημιουργήσουν οι δυο τους και μια σωστή και ευυπόληπτη οικογένεια. Η Αθηνά έχει τα προσόντα και με το παραπάνω, αλλά όλα της τα προτερήματα μηδενίζονται, αφού είναι αδελφή αντάρτη κομμουνιστή, από αυτούς που πολέμα ο Εθνικός Στρατός». Έτσι η Αθηνά εκτός από τις σπουδές της και την επαγγελματική της πορεία, έχει να ανησυχεί για πολλά ακόμα. Τη ζωή του αδελφού της, τη ζωή του αγαπημένου της και την πορεία της σχέσης τους.

     Από την άλλη πλευρά, ο Γιάννος βρίσκεται στην Ευρυτανία, για τη στρατολόγηση-εκούσια και ακούσια-νέων που θα ενταχθούν στις γραμμές του Δημοκρατικού Στρατού, ο οποίος βρίσκεται «στριμωγμένος» στο Γράμμο και η πορεία του πολέμου δεν είναι ευνοϊκή γι’ αυτόν. Οι μάχες είναι σκληρές και φονικές. Οι απώλειες μεγάλες Έτσι η αναζήτηση και η στρατολόγηση εφεδρειών είναι απαραίτητη. Από τη Ρούμελη συγκεντρώνονται 1300 αγόρια και κορίτσια, που χωρισμένα σε διμοιρίες, θα ξεκινήσουν μια μακρά και δύσκολη πορεία μέσα από κακοτράχαλα βουνά, με προορισμό το Γράμμο. Ένας από τους διμοιρίτες είναι ο Γιάννος που έχει στη διμοιρία του τη Βασιλική. «Η Βασιλική είναι ένα πανέμορφο κορίτσι. Τα χοντρά ασουλούπωτα ρούχα, τα στραβοπατημένα γουρουνοτσάρουχα και τα άλουστα μαλλιά της, δεν κατορθώνουν να κρύψουν το λυγερό κορμί της, τα γαλαζοπράσινα μάτια της με τις μακριές βλεφαρίδες φαίνονται τεράστια στο χλομό της πρόσωπο και τα σκασμένα χείλη είναι όμορφα και καλοσχηματισμένα. Ο Γιάννος βαδίζει τώρα δίπλα της, προσπαθεί  να της πιάσει κουβέντα, μιλώντας την για άσχετα πράγματα, χωρίς να αντιληφθεί ότι το κορίτσι αυτό τον τραβά σαν μαγνήτης, δεν θέλει να ξεκολλήσει από κοντά της, δεν μπορεί να τραβήξει το βλέμμα τους από το πρόσωπό της». Αλλά και η Βασιλική δεν είναι αδιάφορη για το Γιάννο. Στη διάρκεια της πολυήμερης πορείας, ο Γιάννος αντιλαμβάνεται ότι η Βασιλική δυσκολεύεται να ακολουθήσει και κινδυνεύει η ζωή της. Μετά από παλινωδίες και εσωτερική πάλη με το καθήκον από τη μια και τον έρωτα από την άλλη, αποφασίζει με τέχνασμα να την απομακρύνει από τη φάλαγγα. Τη συμβουλεύει να βρει κάποιο απόσπασμα του στρατού και για να μην έχει πρόβλημα, να πει ότι είναι απαχθείσα από τους αντάρτες για να την περιθάλψουν και να τη βοηθήσουν να επιστρέψει στο χωριό της, αν και γνωρίζει ότι έτσι πιθανότατα δεν θα ξαναδεί τη Βασιλική.

     Το «Στη Δίνη Του Εμφυλίου», είναι ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα, στο οποίο μέσα από την αφήγηση αυτών των απαγορευμένων ερώτων, η συγγραφέας έχει την ευκαιρία να μας δώσει την τοιχογραφία μιας ολόκληρης εποχής, την ατμόσφαιρα, τις κοινωνικές συνθήκες και συνήθειες, τη νοοτροπία των ανθρώπων, τις σκέψεις τους για ζοφερή πραγματικότητα, τις αγωνίες για το μέλλον που φαντάζει αβέβαιο καθώς και πλήθος στοιχείων για την τοπογραφία της  Βέροιας και της Θεσσαλονίκης της συγκεκριμένης εποχής. 

ΜΕΤΑΞΙΑ ΚΡΑΛΛΗ

      Η Μεταξία Κράλλη (ψευδώνυμο) γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και στο Παρίσι. Ζει μόνιμα στην Αθήνα κι εργάζεται ως νομικός. Έργα της (από τις εκδόσεις Ψυχογιός): «Μια Φορά Κι Ένα Καλοκαίρι» (2012), «Η Αγάπη Φόβο Φέρνει» (2013), «Δεύτερη Πράξη» (2014), «Κάποτε Στη Σαλονίκη» (2016)

Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για το βιβλίο σας;

     Η αφήγηση ενός συμμαθητή μου, πάνω από 25 χρόνια πριν, για τον παππού του που βρέθηκε στο Άουσβιτς, 16 χρονών τότε, και ήταν ο μόνος από την οικογένειά του που επέστρεψε

Θέλετε να μεταφέρετε κάποιο μήνυμα με το αυτό και ποιο είναι αυτό;

     Δε νομίζω ότι θέλω να μεταφέρω κάποιο μήνυμα με την έννοια ότι δεν έγραψα την ιστορία για να εξυπηρετήσει αυτόν τον σκοπό. Σίγουρα όμως ελπίζω τα καλά στοιχεία των ηρώων αυτού του βιβλίου (η ευρύτητα πνεύματος, η αλληλεγγύη, η μετριοπάθεια) να γίνουν κοινό κτήμα όλων μας.

Η λογοτεχνία μπορεί να είναι κοινωνική πράξη;

     Τα πάντα είναι κοινωνική πράξη. Η λογοτεχνία κατ’ εξοχήν. Το αν είναι ωφέλιμη, βλαπτική ή αδιάφορη κοινωνική πράξη ο χρόνος το δείχνει κάθε φορά. Ο χρόνος και η γνώμη των αναγνωστών.

Ποια ήταν τα συναισθήματα που νοιώσατε, όταν πήρατε τυπωμένο το πρώτο σας έργο;

     Ένας έξαλλος ενθουσιασμός. Όπως όταν πρωτοερωτευόμαστε στην εφηβεία μας και δεν κοιμόμαστε τα βράδια για να μην χάσουμε στιγμή απ’ αυτό που μας συμβαίνει.

 Τι συμβαίνει στους ήρωες των βιβλίων σας, όταν τελειώνει η συγγραφή;

     Αρχίζουν το ταξίδι τους προς τους αναγνώστες, με την ελπίδα να καταφέρουν να τους συγκινήσουν.

Έχετε βιώσει συναισθήματα όμοια με των ηρώων σας;

     Μα μόνο συναισθήματα που έχεις νιώσει ο ίδιος μπορείς ν’ αποδώσεις σωστά στο χαρτί.

Σας μοιάζει κάποιος από τους ήρωες σας;

     Τις κακές μου μέρες τις έδωσα «προίκα» στη Μιλού από το «Δεύτερη Πράξη». Τις καλές μου στη Μάρθα από το «Μια φορά κι ένα καλοκαίρι».

Ποιος είναι ο πρώτος αναγνώστης των κειμένων σας;

     Ο σύντροφός μου και η κολλητή μου.

Ποιος αναγνώστης είναι ο ιδανικός για σας;

     Μα δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα! Μόνο ιδανικά βιβλία για τον κάθε αναγνώστη χωριστά.

Γράφοντας, έχετε ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό σας;

     Δεν ξέρω αν η σωστή λέξη είναι ότι έχω ανακαλύψει ή έχω θυμηθεί πράγματα και συναισθήματα που είχα καταχωνιάσει.

Υπήρξε κάτι στη διάρκεια της συγγραφής που σας ανέτρεψε κάποια πεποίθηση;

     Η βασική μου πεποίθηση που ανατράπηκε ήταν το ότι δεν θα κατάφερνα να πειθαρχήσω στον κόπο και τις ώρες που απαιτεί η διαδικασία της συγγραφής.

Σας αρέσει να συνομιλείτε με τους αναγνώστες σας;

    Λόγω ψευδωνύμου η επαφή με τους αναγνώστες είναι αναγκαστικά περιορισμένη. Όποτε όμως συμβαίνει, είτε επειδή αποφασίζουν να μου στείλουν ένα μήνυμα είτε επειδή πρόκειται για κοντινούς μου ανθρώπους που ξέρουν ότι γράφω, το απολαμβάνω.

Σε συζητήσεις με αναγνώστες, έτυχε να σας «υποδείξουν» πτυχές του έργου σας, που εσείς δεν είχατε φανταστεί ότι υπάρχουν;

    Έχει τύχει να ενδιαφερθούν για περιστατικά ή πρόσωπα που εγώ είχα υποβαθμίσει εντελώς. Κι είναι συναρπαστικό ν’ ανακαλύπτεις πόσο διαφορετικά πράγματα αγγίζουν διαφορετικούς ανθρώπους.

Υπάρχει κάποιος συγγραφέας που θεωρείτε ότι σας επηρέασε;

     Υπάρχουν πολλοί συγγραφείς που έχω αγαπήσει αλλά ντρέπομαι να ξεστομίσω ότι μ’ έχουν επηρεάσει. Το γράψιμο και η έμπνευση μερικών είναι απλώς ανεπανάληπτα και γι’ αυτό τα έργα τους αντέχουν στον χρόνο. 

Σας έχει τύχει να ξεκινήσετε ένα έργο και να το αφήσετε στη μέση;

    Όχι μέχρι στιγμής. Μάλλον επειδή στρώνομαι μπροστά στον υπολογιστή όταν μια ιδέα έχει ωριμάσει αρκετά μέσα μου.

Είναι εύκολη ή δύσκολη διαδικασία η συγγραφή και τι είναι το γράψιμο για σας;

     Είναι πολύ εύκολη και πολύ δύσκολη μαζί. Το εύκολο  αφορά το αυθόρμητό της κομμάτι, αυτό που ξεπηδά από μέσα μας και πολλοί ονομάζουν ταλέντο και χρειάζεται για να ξεκινήσεις.. Το δύσκολο είναι η πειθαρχία, η επένδυση χρόνου, κόπου, ψυχικής ενέργειας για να τελειώσεις.

Αν και είναι πολύ νωρίς ακόμη, το βιβλίο κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, ετοιμάζετε κάτι άλλο;

     Υπάρχει μια ιστορία που έχω ξεκινήσει αλλά είναι πολύ στην αρχή ακόμα για να γίνω πιο συγκεκριμένη.

Σας ευχαριστώ πολύ!

ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΚΟΥΡΗΣ

Εκδόσεις ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Σελ. 335, Ιούλιος 2014

     Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα είναι το πρώτο βιβλίου του δικηγόρου Γ. Μπακούρη

     Ο αστυνόμος Κλέανθος Παπαγιαννίδης, τμηματάρχης της υπηρεσίας Εγκλημάτων Κατά Ζωής της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αθηνών, φτάνει στην Πάρο για να περάσει τις καλοκαιρινές του διακοπές. Είναι μόνος, γιατί είναι εκ πεποιθήσεως εργένης. «Η σκέψη και μόνο ότι μετά από μια κοπιαστική ημέρα που προσπαθούσε να εξιχνιάσει εγκλήματα θα έπρεπε να ακολουθήσουν εξίσου κουραστικές στιγμές όπου θα «πάλευε» να επικοινωνήσει με την όποια συμβία, τον τρόμαζε». Στο νησί θα φιλοξενηθεί στην έπαυλη του επιστήθιου φίλου και παλιού συμμαθητή του, Γιώργου Κωστένογλου που βρίσκεται και αυτός στο νησί για διακοπές με τη σύζυγο του. «Ο Γιώργος είχε δημιουργήσει μεγάλη περιουσία ως κατασκευαστής δημοσίων έργων και ήτανε γνωστός στην αθηναϊκή κοινωνία ως ο άνθρωπος που του άρεσε η καλή ζωή». Μαζί του βρίσκονται και άλλοι πέντε καλεσμένοι, ενώ αναμένεται και μία έκτη, η Έλλη, την οποία το ζεύγος Κωστένογλου θέλει να «προξενέψει» στον Παπαγιαννίδη. Για τις ανέσεις τους φροντίζουν δύο οικιακές βοηθοί κι ένας επιστάτης-κηπουρός. Οι καλεσμένοι μένουν σε ανεξάρτητους οικίσκους, περιμετρικά του κυρίως κτιρίου της έπαυλης.

     Κι ενώ φαίνεται ότι οι διακοπές θα είναι ονειρεμένες, μαύρα σύννεφα με τη μορφή απειλητικών μηνυμάτων που είναι γραμμένα στους τοίχους των δωματίων των καλεσμένων, ταράζουν την παρέα και χαλούν το ευχάριστο κλίμα. Αρχικά θεωρούνται σε ένα είδος κακόγουστης φάρσας, αλλά όταν η «φάρσα» επαναλαμβάνεται, καλεσμένοι και ιδιοκτήτες, αρχίζουν να ανησυχούν. Μέχρι που μια προσκεκλημένη, η Ασπασία Παπαϊωάννου, σύζυγος ιδιοκτήτη πανίσχυρης ναυτιλιακής εταιρείας, θα βρεθεί από το σύζυγό της νεκρή στο δωμάτιό τους. «Ο Κλέανθος προχώρησε προς την κρεβατοκάμαρα. Και αντίκρισε πεσμένο στο πάτωμα τον Παπαϊωάννου να κλαίει με λυγμούς και να κρατάει με τα δύο του χέρια, σφιχτά, τα πόδια της γυναίκας του, που κρέμονταν από την άκρη του κρεβατιού. Το σώμα της ανάσκελα, το πρόσωπό της ακίνητο, χλωμό, άσπρο: το πρόσωπο μιας νεκρής… Ο θάνατος προερχόταν από στραγγαλισμό, γι’ αυτό ήταν σχεδόν σίγουρος, αν και ο ιατροδικαστής θα έδινε περισσότερες λεπτομέρειες. Ο λαιμός της είχε τα χαρακτηριστικά σημάδια που συναντά κανείς σε θύματα στραγγαλισμού…».

     Οι διακοπές του αστυνόμου τερματίζονται άμεσα και… άδοξα! Αφού ενημερώσει το τοπικό αστυνομικό τμήμα και ζητήσει ενισχύσεις από την Υπηρεσία του, ξεκινά την αναζήτηση του δολοφόνου. Κι ενώ βρίσκεται μετά τις πρώτες έρευνες σε αδιέξοδο, ένα απρόσμενο τηλεφώνημα, θα τον βοηθήσει να βρει την άκρη του μίτου που θα τον οδηγήσει στη λύση της υπόθεσης.

     Αποτέλεσε ευχάριστη έκπληξη η ανάγνωση αυτού του βιβλίου. Γιατί πρόκειται για ένα εξαιρετικό αστυνομικό θρίλερ, ένα είδος στο οποίο δεν υπάρχει ιδιαίτερη παράδοση στην Ελλάδα. Είναι γραμμένο στο στιλ των ιστοριών της Α. Κρίστι. Στις οποίες, μια ομάδα ανθρώπων βρίσκεται στον τόπο όπου διαπράχθηκε ένα έγκλημα, όλοι έχουν ένα κίνητρο και την ευκαιρία να διαπράξουν το έγκλημα, και έρχεται ο ειδικός (ντετέκτιβ, αστυνομικός κλπ), μέσα από αποκαλύψεις που ανάγονται στο παρελθόν και ανατροπές, να «ξεσκεπάσει» τον εγκληματία. Η καλοδουλεμένη ιστορία με τις ανατροπές της, οι χαρακτήρες, η προσεγμένη γραφή και το κλιμακούμενο σασπένς, δημιουργούν ένα αξιόλογο αποτέλεσμα. Θα περιμένουμε εναγωνίως να διαβάσουμε και τις επόμενες περιπέτειες του συμπαθούς αστυνόμου Παπαγιαννίδη.