ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΠΑΡΑΞΕΝΩΝ ΝΕΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

MICHEL FABER

Μετάφραση ΧΡΙΣΤΙΑΝΝΑ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΥ

Εκδόσεις Ε.Ο. ΛΙΒΑΝΗ

Σελ. 667, 2014

     Ένα ακόμη βιβλίο, μετά αυτό που κυκλοφόρησε με τίτλο «Το Άλικο Και Το Λευκό» του Μ. Φέιμπερ, κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Λιβάνη.

     Ο Πίτερ Λι, είναι πάστορας σε μια εκκλησία του Λονδίνου. Ζει με τη γυναίκα του Μπία, που εργάζεται ως νοσηλεύτρια σε νοσοκομείο και τον γάτο τους. Ο Πίτερ έχει… προϊστορία. Από μικρός ήταν ατίθασος και υπήρξε αλκοολικός και εξαρτημένος από ουσίες στα άγρια χρόνια της πρώτης του νεότητας. Ακόμη, λόγω της ικανότητας που είχε να χειραγωγεί τους ανθρώπους, με μικρές απάτες, αποσπούσε διάφορα χρηματικά ποσά-μικρά συνήθως-από όποιον μπορούσε, ενώ επιδίδονταν και σε κλοπές και διαρρήξεις. Αυτή η παραβατική του συμπεριφορά όμως, τον έφερε στο δρόμο της Μπία. Σε μια καταδίωξη από την αστυνομία, έσπασε τους αστραγάλους του. Στο νοσοκομείο που μεταφέρθηκε, είχε βάρδια η Μπία. Η οποία είδε «κάτι» σ’ αυτόν τον μάλλον απελπισμένο νεαρό και με κόπο και προσπάθεια, κατάφερε να τον συνετίσει και αργότερα, όταν ξέμπλεξε με τον Νόμο, δέχτηκε να τον παντρευτεί.

     Όταν ο Πίτερ και η Μπία είδαν μια αγγελία της αμερικανικής εταιρείας USIC, που πρόσφερε δουλειά με πολύ καλές αποδοχές, ανταποκρίθηκαν γιατί τους χρειαζόταν τα χρήματα για να βελτιώσουν το σπίτι τους, αλλά και για αγαθοεργίες. Η USIC, είχε αναπτύξει μια τεχνολογία (το Άλμα), με την οποία μπορούσε να στείλει ανθρώπους σε μακρινές αποστάσεις στο διάστημα, σε ελάχιστο χρόνο. (Όλα αυτά «ποιητική αδεία», αφού ξέρουμε ότι σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής, τέτοια ταξίδια δεν γίνονται).  Σε έναν πλανήτη, εγκατέστησε μια βάση. Στον πλανήτη αυτό, ζούσε ένας εξωγήινος πληθυσμός, που παρείχε διευκολύνσεις στους ανθρώπους της βάσης, κυρίως στον τομέα της διατροφής, αλλά κρατώντας παράλληλα τις αποστάσεις, αφού ερχόταν σε ελάχιστη επαφή. Ανάμεσα στους ανθρώπους της βάσης, βρισκόταν κι ένας ιερέας, που κατόρθωσε να έρθει σε επαφή με τον πληθυσμό αυτό και να προσηλυτίσει κάποιους στο χριστιανισμό!  Όταν ο ιερέας αυτός εξαφανίστηκε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, οι προσήλυτοι, ζήτησαν νέο ιερέα. Η USIC, για να μη διαταραχθούν οι σχέσεις και να συνεχιστεί απρόσκοπτα ο εφοδιασμός της βάσης, έσπευσε να ικανοποιήσει το αίτημά τους. Έτσι μετά από μια σειρά εξαντλητικών συνεντεύξεων-εξετάσεων, επελέγη ο Πίτερ, για να ταξιδέψει στο διάστημα και να βρει το νέο του ποίμνιο (αλλά χωρίς τη Μπία η οποία «κόπηκε» λόγω κόστους από το ταξίδι). Ο Πίτερ βρισκόταν «…ένα βήμα πριν γνωρίσει ένα εντελώς πρωτόγνωρο είδος ανθρώπων, σε μια συνάντηση που επέλεξε γι’ αυτόν ο Θεός. Ότι ήταν γραφτό να συμβεί θα ήταν σίγουρα ανεκτίμητο και θαυμάσιο».

     Κι όντως, ο Πίτερ ταξίδεψε στον πλανήτη αυτόν (που είχε ατμόσφαιρα σαν τη γήινη, μόνο που ήταν λίγο πιο υγρή και ζεστή) και ήρθε σε επαφή με τους «Οάσιους», όπως ονόμασε τον πληθυσμό αυτό. Μια συνάντηση που θα ανατρέψει πολλές από τις  βεβαιότητές του και θα του αλλάξει τη ζωή.

     Ένα συναρπαστικό και πολυεπίπεδο μυθιστόρημα, που εκτός από τον καλογραμμένο μύθο, θίγει πολλά θέματα, όπως η οικολογία, η κλιματική αλλαγή, η επαπειλούμενη καταστροφή της Γης, η πίστη, η συντροφικότητα, η αποδοχή της διαφορετικότητας κ. ά. Θέματα που απασχολούν και ενδιαφέρουν τον κάθε σύγχρονο άνθρωπο.

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΑΝΑΣΑ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΜΤΣΙΟΣ

Εκδόσεις MOMENTUM

Σελ. 353, Νοέμβριος 2015

     Την πρώτη του λογοτεχνική εμφάνιση κάνει με το μεταφυσικό-ψυχολογικό θρίλερ «Μέχρι Την Τελευταία Του Ανάσα», ο Γ. Δάμτσιος.

     Ο Ρομπ Μίαρς, είναι ένας 45χρονος διαζευγμένος, που έχει συλληφθεί από την αστυνομία της Ν. Υόρκης και κατηγορείται ότι δολοφόνησε την πρώην σύζυγό του, τον άντρα της και τα δύο τους παιδιά, λίγο πριν από την πρωτοχρονιά του 2015. Επειδή πάσχει από προσωρινή, ολική αμνησία, πρέπει να εξεταστεί από ψυχίατρο. Πριν την εξέταση η μνήμη του επανέρχεται και ομολογεί το έγκλημα. Παρ’ όλα αυτά, ο ψυχίατρος, ο κ. Τζόουνς, επιμένει να κάνει την εξέταση και του ζητά να του πει οτιδήποτε νομίζει πως σχετίζεται με την υπόθεση. Για να διαπιστώσει αν υπάρχει ψυχολογικό πρόβλημα, ώστε να τον βοηθήσει, όπως λέει, να ελαφρύνει τη θέση του. Στην πραγματικότητα, θέλει να «εκμεταλλευτεί» την ευκαιρία να αναλύσει και να εξετάσει επιστημονικά την ομολογία ενός δολοφόνου, ώστε δημοσιεύοντας τα συμπεράσματά του σε κάποιο επιστημονικό έντυπο ή κάνοντας μια ανακοίνωση σε κάποιο συνέδριο, να αποκομίσει οφέλη. Φήμη και αναγνώριση από την επιστημονική κοινότητα. Έτσι ο Μίαρς, προχωρά στην αφήγηση της ιστορίας του. «Όσο και να σας φαίνεται παράξενο γιατρέ, για να σας πω πως κατέληξα να διαπράξω το τετραπλό φονικό την παραμονή της πρωτοχρονιάς, θα πρέπει να σας εξιστορήσω τα γεγονότα ολόκληρης της ζωής μου. Ίσως μάλιστα να ήταν πιο ορθό να πω ότι η ίδια μου η ζωή είναι αυτή η ιστορία και μιας και δεν ξέρω πότε ακριβώς μπλέχτηκα σ’ αυτό το χάος, θα ξεκινήσω να σας μιλώ γι’ αυτή από την αφετηρία της. Σας υπόσχομαι πάντως πως δε θα γίνω βαρετός. Ειδικά για την παλαιολιθική εποχή του Ρομπ Μίαρς, θα σας πω ελάχιστα».

     Έτσι ξεκινά την αφήγηση ο Μίαρς. Μια αφήγηση που δίνει στο συγγραφέα την δυνατότητα να ξεδιπλώσει το ταλέντο του. Ο Γ. Δάμτσιος έχει γράψει ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα. Στήνει με αριστοτεχνικό τρόπο το βιβλίο γύρω από την αφήγηση του Μίαρς, από τα πρώτα χρόνια της ζωής του στην Ελλάδα (είναι γιος ενός αμερικανού που χάθηκε σε κάποια ζούγκλα του Βιετνάμ και μιας ελληνίδας), «μέχρι την τελευταία του ανάσα». Δημιουργεί έναν χαρακτήρα, που δεν μπορεί παρά να είναι συμπαθής κι ας ξέρεις από τις πρώτες κιόλας σελίδες ότι είναι δολοφόνος. Έχει βιώσει μεταφυσικές εμπειρίες, είναι έρμαιο δυνάμεων που δεν μπορεί να ελέγξει και αντιμετωπίζει τρομακτικά διλήμματα. Παρ’ όλα αυτά, διατηρεί μια ευπιστία, μια «αθωότητα», και μια αφέλεια που σε κάνουν να τον συμπονέσεις. Η αφήγησή των πράξεων και των σκέψεων του Μίαρς, είναι παράλληλα και ένα διεισδυτικό ψυχογράφημα, που θα κάνει πολλούς ψυχιάτρους να ζηλέψουν. Το βιβλίο, εκτός από ένα πολύ «δυνατό» κεντρικό χαρακτήρα, έχει σασπένς που κλιμακώνεται και κορυφώνεται στις τελευταίες σελίδες και γραφή του παραπέμπει σε έναν έμπειρο συγγραφέα κι όχι έναν πρωτοεμφανιζόμενο.  Έξυπνη και η διαίρεση του μυθιστορήματος σε 100 ολιγοσέλιδα κεφάλαια, ώστε ο αναγνώστης να μπορεί να παίρνει τις απαραίτητες «ανάσες». Πολύ καλή πρώτη εμφάνιση, με ένα βιβλίο που δεν αφήνεις εύκολα από τα χέρια σου και που προοιωνίζει ανάλογη (ή και καλύτερη) συνέχεια.     

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ 1

ΦΙΛΟΜΗΛΑ ΛΑΠΑΤΑ

Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ

Σελ. 450, Οκτώβριος 2015

     Με ένα εξαιρετικό βιβλίο, εγκαινιάζει τη συνεργασία της με τις εκδόσεις Ψυχογιός η Φ. Λαπατά. Το βιβλίο εντάσσεται στην  σειρά «Οι κόρες της Ελλάδας», για την οποία η συγγραφέας αναφέρει: «Πρόκειται για μια μυθιστορηματική σειρά από γυναίκες Ελληνίδες, μέσα απ’ τη ζωή και τις περιπέτειες των οποίων δίνεται η «τοιχογραφία» των τελευταίων διακοσίων χρόνων της ιστορίας μας».

     Στην «Επιστροφή» οι κεντρικοί χαρακτήρες είναι δύο γυναίκες. Άλλωστε η συγγραφέας αρέσκεται να έχει γυναίκες πρωταγωνίστριες στις ιστορίες της. Η μία είναι η Κοραλία Τζάβαλου, χήρα αγωνιστή της επανάστασης του 1821, ιδιοκτήτρια λοκάντας (είδος ξενώνα) στην Αθήνα . Η άλλη είναι η Λέγκω Βαρβαρέσου, κόρη ευκατάστατης οικογένειας, ο πατέρας της οποίας ήταν ιδιοκτήτης μεγάλου μέρους του Ελαιώνα και επίσης αγωνιστής για την απελευθέρωση της Ελλάδας.

     Η Κοραλία, όταν σκοτώθηκε ο άντρας της σε μια μάχη, έμεινε μόνη, όμορφη, νέα και χωρίς πόρους. «Η Κοραλία όμως δεν ήταν μια οποιαδήποτε γυναίκα Αθηναία-το είπαμε και θα το πούμε πολλές φορές ακόμα-είχε πείσμα, περηφάνια και τόλμη. Κι αν αργότερα της έλειψε κάποιες φορές το μέτρο, το παραβλέπουμε μπροστά στα τόσα άλλα προτερήματά της. Η Κοραλία δεν έμπαινε σε καλούπια. Μάλλον έσπαγε τα καλούπια…. μέσα σ’ εκείνη τη γυναίκα χωρούν τα πάντα: αγάπη, πόνος θυμός, απόγνωση, συγκίνηση, κατανόηση, φιλία, τρυφερότητα, όρεξη για ζωή και η παραδοχή πως ο χρόνος είναι αμείλικτος και πως εκείνη έπρεπε να προλάβει να ζήσει». Με το πείσμα και την τόλμη που τη διακρίνουν, τρία χρόνια μετά το θάνατο του άντρα της, κάνει επέκταση στο σπίτι της, για να προσθέσει κάποια δωμάτια ακόμη και το μετατρέπει σε λοκάντα. Η έλλειψη ξενοδοχείων στην Αθήνα που μόλις έχει ελευθερωθεί, είναι περισσότερο από εμφανής. Οι ταξιδιώτες είναι αναγκασμένοι να κοιμούνται σε χάνια, που δεν φημίζονται ούτε για την καθαριότητα, ούτε για τις ανέσεις που προσφέρουν. Οπότε η λοκάντα της Κοραλίας, φαντάζει σαν όαση.

     Η Λέγκω είναι πανέμορφη και αγαπημένη του πατέρα της, αφού ο γιος της οικογένειας διήγε βίο έκλυτο. «Προφίλ για μενταγιόν. Μακρύς λαιμός. Βελούδινα μάγουλα. Συλλογισμένα μάτια. Αυτά τα μάτια… Ένα ζεστό καστανό με χρυσές πινελιές στη ίριδα… Κατόπιν το στόμα, μαλακό κι αισθησιακό και ύστερα ο όγκος των μαλλιών, μια ενεργειακή δύναμη… Το σώμα της ήταν λεπτό, λυγερό…». Όταν είναι 17 ετών και λίγο πριν παντρευτεί με τον Ρωμανό Δούκα, ο πατέρας της συλλαμβάνεται από τους Τούρκους γιατί συμμετείχε στην προετοιμασία της επανάστασης και είναι θέμα ημερών να τιμωρηθεί με απαγχονισμό. Η Λέγκω, για να αποτρέψει την επικείμενη καταστροφή και για να προστατέψει την ψυχική υγεία της μητέρας της που διαταράχθηκε σοβαρά από τα γεγονότα, τολμά να πάει στο βοεβόδα της Αθήνας. Εκείνες τις μέρες ο βοεβόδας έλειπε και τον αντικαθιστούσε ο Κερίμ Ασλάνογλου. Γενίτσαρος, νέος, μορφωμένος στην Ευρώπη και με εξαιρετικές προοπτικές ανέλιξης σε υψηλά αξιώματα. Θαμπώθηκε από την ομορφιά της. Για να ελευθερώσει τον πατέρα της, της πρότεινε να περάσει μια βραδιά μαζί του. Η Λέγκω δέχτηκε και ο Παναγής Βαρβαρέσος αφέθηκε ελεύθερος, χωρίς να μάθει ποιο ήταν το «αντίτιμο». Αλλά μετά από εκείνη τη νύχτα, ο Κερίμ και η Λέγκω ερωτεύτηκαν ο ένας τον άλλο. Η σχέση μιας κόρης αγωνιστή με τον εχθρό, είναι έγκλημα και προδοσία. Όταν αυτό γίνεται γνωστό στην οικογένεια, οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές και απρόβλεπτες. Και από αυτό το σημείο ξεκινούν όλα.

     Το βιβλίο είναι πολυεπίπεδο. Σε πρώτο επίπεδο είναι ο «καθαρός» μύθος του στο συγκεκριμένο ιστορικό υπόβαθρο. Η εξέλιξη της ζωής των ηρώων, όπως τις εμπνεύστηκε η συγγραφέας, αλλά και διαμόρφωσε η Ιστορία. Σε δεύτερο επίπεδο, υπάρχει μια καταγραφή μιας σχεδόν αχαρτογράφητης «περιοχής», τόσο στο χρόνο όσο και στο χώρο. Το μυθιστόρημα εξελίσσεται από το 1800 περίπου ως το 1840, σε μια Αθήνα που τότε δεν ήταν παρά μια μικρή πόλη, άνευ ουσιαστικής σημασίας. Εδώ γίνεται εμφανές, ότι πριν από τη συγγραφή, προηγήθηκε εκτενέστατη και εξαντλητική έρευνα, για να βρεθούν και να ενταχθούν στην αφήγηση, όλες εκείνες οι γοητευτικές λεπτομέρειες (ονόματα οδών, τοπωνύμια, συνθήκες διαβίωσης κλπ), που τόσο προσθέτουν στο βιβλίο. Σε τρίτο επίπεδο, υπάρχει η ψυχογραφία των ηρώων. Οι ψυχολογικές-αλλά και διανοητικές-διακυμάνσεις και διαδρομές, περιγράφονται με επιστημονική ακρίβεια και οξυδέρκεια, όπως και οι διαπροσωπικές σχέσεις των χαρακτήρων. Τέλος, όλα αυτά, συνδυάζονται με την εξαιρετική αφηγηματική δεινότητα και την γραφή της Φ. Λαπατά, για να δημιουργήσουν ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα, που μαγεύει με τη δύναμή του τον αναγνώστη. Από τα καλύτερα βιβλία της χρονιάς που μόλις πέρασε.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΡΟΥΣΣΟΥ

Η Χριστίνα Ρούσσου, γεννήθηκε τα Χριστούγεννα του 1964 στη Νάουσα Ημαθίας. Σπούδασε οικονομικά σε ιδιωτική σχολή και Ευρωπαϊκό Πολιτισμό στο ΕΑΠ. Έχει ασχοληθεί με τη ζωγραφική και το πιάνο. Έχει κάνει τρεις ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής, εκπομπές στο ραδιόφωνο και για μεγάλο χρονικό διάστημα ασχολήθηκε επαγγελματικά με την χρυσοχοΐα. Συμμετέχει στην ερασιτεχνική θεατρική ομάδα «Επί Σκηνής» στη Νάουσα και είναι μέλος σε συλλόγους σχετικούς με την παράδοση και τους χορούς. Μοιράζει το χρόνο της ανάμεσα στη Νάουσα και τη Θεσσαλονίκη

•  Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για το βιβλίο σας;

Η ιστορική διαδρομή των Βλάχων.

• Θέλετε να μεταφέρετε κάποιο μήνυμα με αυτό και ποιο είναι αυτό;

Πολλά είναι αυτά που θέλω να μεταφέρω στον αναγνώστη. Την αξία της οικογένειας, την δύναμη της ζωής που αντιστέκεται στον θάνατο, τον σημαντικό ρόλο που μπορεί να παίξει μια μορφωμένη γυναίκα και καλά εκπαιδευμένη απ' την οικογένειά της, σε επαγγελματικό επίπεδο, αλλά και ως στυλοβάτης της οικογένειας. Ακόμη θέλω να μεταφέρω την συμβολή των Βλάχων στην πατρίδα μας.

• Ποια ήταν τα συναισθήματα που νοιώσατε, όταν πήρατε τυπωμένο το πρώτο σας έργο;

Ανάταση ψυχής. Μεγάλη συγκίνηση. Αισθάνθηκα σχεδόν όπως όταν πήρα τα παιδιά μου για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου.

• Τι συμβαίνει στους ήρωες των βιβλίων σας, όταν τελειώνει η συγγραφή;

Παραμένουμε ως οικογένεια!

• Ποιος είναι ο πρώτος αναγνώστης των κειμένων σας;

Την επομένη το πρωί διαβάζω αυτά που έγραψα την προηγούμενη. Μετά τα στέλνω στα παιδιά μου , όποιο βρίσκω εύκαιρο και περιμένω. Πάντως, υπήρξαν φορές που έσβησα και 40-50 σελίδες, μετά από τηλεφώνημά τους.

•   Γράφοντας, έχετε ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό σας;

Πολλά! 

• Υπήρξε κάτι στη διάρκεια της συγγραφής που σας ανέτρεψε κάποια πεποίθηση;

Όχι. Μπορεί να βοηθηθώ απ' το γράψιμο ώστε να καταλάβω καλύτερα κάτι, να εμβαθύνω. Αλλά να αλλάξω πεποιθήσεις όχι. Αυτές υπάρχουν και αυτές εξωτερικεύω γράφοντας.

•   Σας αρέσει να συνομιλείτε με τους αναγνώστες σας;

Αυτό είναι καινούργιο για μένα, αφού η Ντουλμπέρα είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα. Και ναι, τώρα που άρχισα να το βιώνω, μ' αρέσει πολύ.

• Σε συζητήσεις με αναγνώστες, έτυχε να σας «υποδείξουν» πτυχές του έργου σας, που εσείς δεν είχατε φανταστεί ότι υπάρχουν;

Μέχρι στιγμής, όχι. Θα είχε ενδιαφέρον κάτι τέτοιο.

• Υπάρχει κάποιος συγγραφέας που θεωρείτε ότι σας επηρέασε;

Ναι και είναι τρεις . Ο Νίκος Θέμελης, ο Μπερνάρ Λεντερίκ και ο Ζιλμπέρ Σινουέ.

• Είναι εύκολη ή δύσκολη διαδικασία η συγγραφή και τι είναι το γράψιμο για σας;

Το γράψιμο άλλοτε ρέει αβίαστο και άλλες φορές μπορεί να γίνει χρονοβόρο, όταν πρέπει να ανατρέξεις σε ιστορικές πηγές. Όπως  και να έχει, απολαμβάνω τις ώρες που γράφω, μ' αρέσει και με γεμίζει. Μπαίνω στον «κόσμο» της ιστορίας μου, γίνομαι ένα με κάθε χαρακτήρα. Σίγουρα όποιος γράφει, δεν υπάρχει περίπτωση να πλήξει ούτε λεπτό.

•  Σας ευχαριστώ!

ΦΛΟΓΑ ΠΟΥ ΣΙΓΟΚΑΙΕΙ

PHILIP KERR

Μετάφραση: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ

Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ

Σελ. 503, Μάιος 2015

     Μια ακόμη περιπέτεια του Μπένι Γκούντερ, μας παρουσιάζει ο αγαπητός στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό Φ. Κερ, στο τέταρτο βιβλίο του που κυκλοφόρησε στα ελληνικά. Τα άλλα τρία είναι «Η Τριλογία Του Βερολίνου», «Μοιραία Πράγα» (παρουσίαση 16 Απριλίου 2014) και «Άνθρωπος Χωρίς Ανάσα» (παρουσ. 19 Μαΐου 2015).

     Αυτή τη φορά ο Μπένι Γκούντερ δεν δρα στη Γερμανία, ούτε καν στην Ευρώπη. Βρισκόμαστε στον Ιούλιο του 1950. Το ατμόπλοιο SS Giovanni «όνομα αρκετά ταιριαστό, μια και τουλάχιστον τρεις από τους επιβάτες του, ανάμεσά τους κι εγώ, υπήρξαμε μέλη των Ες Ες» μπαίνει στο λιμάνι του Μπουένος Άιρες. Οι τρεις πρώην Ες Ες επιβάτες, είναι ο Μπένι Γκούντερ, ο Άντολφ Άιχμαν και ο Χέρμπερτ Κούλμαν που ταξιδεύουν με ψεύτικα ονόματα, για να κρυφτούν στη χώρα, που υποδέχτηκε τους περισσότερους φυγάδες Ναζί μετά τον πόλεμο. «Οι Αργεντίνοι δεν είχαν πρόβλημα μ’ αυτό. Δεν νοιάζονταν για το ποιοι ήμαστε ούτε για το τι είχαμε κάνει κατά τη διάρκεια του πολέμου». Περνούν χωρίς ιδιαίτερη καθυστέρηση τον έλεγχο διαβατηρίων, χάρη στην παρέμβαση του δικτύου που προστάτευε τους φυγάδες Ναζί κι εγκαθίστανται για λίγες μέρες σε ένα άθλιο κρησφύγετο.

     Σύντομα όμως η κατάσταση αλλάζει. Υπάρχει έτοιμη επαγγελματική αποκατάσταση για όλους. Στον Μπένι ανατίθεται μια «ειδική» αποστολή που έχει σχέση με την προηγούμενη δουλειά του στην αστυνομία του Βερολίνου. Επιθεωρητής του Τμήματος Ανθρωποκτονιών. Πρέπει να συνεργαστεί με τον αστυνόμο Μονταλμπάν. (Η επιλογή του συγκεκριμένου ονόματος, πρέπει να είναι απότιση φόρου τιμής, στον πρόωρα χαμένο, Ισπανό εργάτη του λόγου). Πρέπει να εξιχνιάσουν τον φόνο μιας έφηβης. «Μέσα σε λιγότερο από ένα λεπτό είχα μπροστά μου το γυμνό πτώμα μιας έφηβης. Τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε, πως ήταν κορίτσι. Αυτά που συνήθως χρησιμοποιούνται ως στοιχεία για τον προσδιορισμό του φύλου έλειπαν. Όχι μόνο τα εξωτερικά, αλλά και κάποια από τα εσωτερικά». 

     Η κατάσταση του πτώματος, του θυμίζει έντονα την τελευταία υπόθεση που είχε αναλάβει ως επιθεωρητής στο Βερολίνο. Μια υπόθεση που δεν πρόλαβε να διαλευκάνει, αφού σύντομα τον απέσυραν από την υπόθεση. Ο Μονταλμπάν, πιστεύει ότι, λόγω της ομοιότητας των δύο υποθέσεων, ο δολοφόνος είναι κάποιος από τους εκατοντάδες Ναζί, που κατέφυγαν στην Αργεντινή μετά το 1945. Και είναι σίγουρος ότι μόνο ο Μπένι μπορεί να βρει ποιος είναι αυτός.

     Για μια ακόμη φορά, ο Κερ, χρησιμοποιεί στην Ιστορία, για να γράψει ένα απολαυστικό και συναρπαστικό μυθιστόρημα, με εξαιρετική πλοκή και όλα εκείνα τα θετικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν το έργο του και τον έκαναν έναν από τους αγαπημένους συγγραφείς του ελληνικού αναγνωστικού κοινού.