ΚΙΚΗ ΤΣΙΛΙΓΓΕΡΙΔΟΥ

 

     Γεννήθηκε στην Τσεχία όπου έζησε μέχρι τα έξη της χρόνια. Μεγάλωσε και σπούδασε στη Θεσσαλονίκη. Εργάζεται ως δημοσιογράφος στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Έργα της: «Βυθισμένος Ουρανός» (2019, Bell), «Πύρινη Κόλαση» (2020, Bell), «Κρύο Δέρμα» (2021, Bell), « Η Τελευταία Θυσία» (2022, Bell).

   

     Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για το βιβλίο σας «η Τελευταία Θυσία;

- Δεν υπήρξε κάτι συγκεκριμένο. Έχω μία σειρά από ιδέες για θρίλερ, μου αρέσει πολύ —όπως σε πολύ κόσμο— η «αρχετυπική» εικόνα ενός σίριαλ κίλερ, και μάλιστα σε ένα χωριό της Χαλκιδικής, ένα παραθαλάσσιο, κάπως τουριστικό χωριό. Μου άρεσε πολύ η συνθήκη αυτή, το «στοιχειωμένο» από τον δολοφόνο χωριό. Επίσης, ήθελα να ξεφύγω λιγάκι από την Αθήνα της Στέλλας Άνταμς. Η «Τελευταία Θυσία» στηρίζεται στις ανατροπές της και στα ξαφνιάσματα που δίνει στον αναγνώστη. Αυτό ήταν πολύ βασικό για να την ξεκινήσω.

 

     Θέλετε να μεταφέρετε κάποιο μήνυμα με αυτό και ποιο είναι αυτό;

- Όχι. Θέλω να γράφω όσο πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες μπορώ.

 

     Χρησιμοποιείτε κυρίως γυναίκες ως κεντρικούς χαρακτήρες στα έργα σας, (Στέλλα Άνταμς, Ισμήνη, Ρεβέκκα). Αυτό γίνεται επειδή θεωρείτε ότι μπορείτε να αποτυπώσετε την πολύπλοκη γυναικεία ψυχοσύνθεση καλύτερα ούσα και η ίδια γυναίκα;

- Αυτό ισχύει οπωσδήποτε, εκ των πραγμάτων. Από την άλλη, έχω πολλές συγκεκριμένες ιδέες που στηρίζονται σε γυναίκες ηρωίδες. Η «Τελευταία Θυσία» δεν θα μπορούσε να έχει άντρες πρωταγωνιστές, σε καμία περίπτωση.

 

     Από όσα γράφετε στο τελευταίο σας μυθιστόρημα, νομίζω ότι σας απασχολεί ιδιαίτερα η θέση της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία.

- Σαφώς, δεν γίνεται διαφορετικά. Όλες τις γυναίκες μάς απασχολεί. Αλλά τα βιβλία είναι κάτι άλλο. Είναι θρίλερ, έχουν δολοφόνους, έχουν «κακούς» και «καλούς», έχουν θύματα, παρεξηγήσεις, ψέματα, πλεκτάνες, δράση, πιστόλια, μαχαίρια, πτώσεις από γκρεμούς — δεν είναι «πολιτικά» βιβλία σε καμία περίπτωση, δεν είναι «φεμινιστικά». Είναι αυτό που λέμε «ψυχαγωγικά». Τώρα, αν ο καμβάς, το πλαίσιό τους, έχει «πατριαρχική» βάση, την έχει επειδή αυτή είναι η πραγματικότητα. Περιγράφω πράγματα που γίνονται, ή που θα μπορούσαν να γίνουν, σήμερα. Και σήμερα τα πράγματα είναι έτσι.

 

     Σε όλα σχεδόν τα μυθιστορήματά σας, κάποιος από τους χαρακτήρες υφίσταται ακρωτηριασμό. Αυτό γίνεται για να αυξηθεί το σασπένς ή υπάρχει άλλη αιτία;

- Συμβαίνει γιατί δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Η ζωή είναι γεμάτη πληγές, όλοι μας έχουμε από μία ή και περισσότερες.

 

     Νομίζετε ότι υπάρχει γυναικεία (και δεν εννοώ την γεμάτη στερεότυπα ροζ ελαφριά μυθιστορία) και ανδρική λογοτεχνία;

- Ναι, ασφαλώς και υπάρχουν μυθιστορήματα που οι συγγραφείς τους έχουν στο μυαλό τους κατά κύριο λόγο άντρες αναγνώστες ή κύριο λόγο γυναίκες αναγνώστριες. Ο καθένας μπορεί να επιλέξει όποιο κοινό θέλει, ή και όλο το κοινό. Αναφορικά, πάλι, με τη «ροζ» μυθιστορία, είμαι σίγουρη πως και εκεί υπάρχουν καλά και κακά βιβλία. Από την άλλη, και η αστυνομική λογοτεχνία είναι γεμάτη στερεότυπα. Για παράδειγμα, δεν ξέρω μεγαλύτερο στερεότυπο από την «κοινωνική κριτική» μεγάλου μέρους της σκανδιναβικής σχολής.

 

     Η λογοτεχνία μπορεί να είναι μια κοινωνική πράξη;

- Ασφαλώς, αν και με πολλές-πολλές διαβαθμίσεις. Κάθε βιβλίο είναι διαφορετικό από όλα τα άλλα. Τα περισσότερα είδη, από την άλλη, και γενικά τα περισσότερα μυθιστορήματα, θέλουν να κάνουν κάτι πολύ συγκεκριμένο. Ας πούμε, να κρατήσουν καλή συντροφιά στον αναγνώστη τους. Δεν έχουν έναν πιο «υψηλό» στόχο. Αλλά ήδη αυτό είναι τρομερά σημαντικό, για να μην πω ότι είναι το πιο σημαντικό από όλα.

 

 

     Πότε καταλάβατε ότι θέλετε να γίνετε συγγραφέας;

- Όταν πήρα μαθήματα δημιουργικής γραφής.

 

     Ποια ήταν τα συναισθήματα που νοιώσατε, όταν πήρατε τυπωμένο το πρώτο σας έργο;

- Χασκογελούσα, αν θυμάμαι καλά. :-)

 

      Τι συμβαίνει στους ήρωες των βιβλίων σας, όταν τελειώνει η συγγραφή;

- Δεν συμβαίνει κάτι. Απλώς ζουν με τους αναγνώστες τους, κι αυτό είναι υπέροχο. Ό,τι πιο καλό μπορώ να σκεφτώ. Αναφορικά, όμως, με τη Στέλλα Άνταμς, ναι, εκεί είναι διαφορετικά τα πράγματα. Η Στέλλα Άνταμς έχει αποκτήσει σάρκα και οστά, κατά κάποιο τρόπο, και λογικά είναι κάπου εκεί έξω και αποδίδει δικαιοσύνη. Με τον τρόπο της. Που δεν είναι και ο ιδανικότερος, αλλά είναι αυτός που ξέρει καλά.

 

     Έχετε βιώσει συναισθήματα παρόμοια με αυτά των ηρώων σας;

- Ναι, νομίζω πως δεν είναι πολύ εύκολο να γράφεις για πράγματα που σου είναι ξένα. Αναφορικά με την «Τελευταία Θυσία», που έχει ηρωίδες δεκαεξάχρονα κορίτσια σε έναν μικρό τόπο και τριανταεξάχρονες γυναίκες —είναι οι ίδιες, μια εικοσαετία μετά—, ναι, ασφαλώς και έχω νιώσει όλα τα συναισθήματα όλων τους. Όλες μας τα έχουμε νιώσει. Απλώς δεν αρχίσαμε να σκοτώνουμε κόσμο και να εξυφαίνουμε την εκδίκησή μας.

 

     Σας μοιάζει κάποιος από τους ήρωες σας;

- Η αρχική μου αντίδραση ήταν να γράψω «όχι», αλλά τελικά ναι, έχω πολλά κοινά με όλες τους. Καμία δεν είναι εντελώς «κακιά» άλλωστε, ή δεν υπήρξε εντελώς κακιά αρχικά. Οπότε ναι, όλες μοιάζουμε μεταξύ μας, όπως μοιάζουν πολλές φυσιολογικές γυναίκες μεταξύ τους. Αλλά είπαμε, στο βιβλίο κάποιες από όλες παύουν να είναι φυσιολογικές από ένα σημείο και μετά. Κάποιες μπορεί να γίνουν τέρατα.

 

     Ποιος είναι ο πρώτος αναγνώστης των κειμένων σας;

- Ο άντρας μου.

 

     Ποιος είναι ο ιδανικός αναγνώστης για σας;

- Αυτός που διαβάζει στο κρεβάτι του πριν κοιμηθεί. Αλλά που δεν κοιμάται τελικά.

 

     Γράφοντας, έχετε ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό σας;

- Όχι. Έχω όλο το μυαλό μου συγκεντρωμένο στην ιστορία. Αυτό είναι που με νοιάζει. Να γραφτεί έτσι που να μην κρύβει τίποτε μεν, να είναι εκατό τα εκατό ειλικρινής, αλλά να τα δείχνει όλα από περίεργες οπτικές γωνίες.

 

     Υπήρξε κάτι στη διάρκεια της συγγραφής που σας ανέτρεψε κάποια πεποίθηση;

- Δεν νομίζω, όχι… Απλώς έχω σκεφτεί πολύ κάποια θέματα που θίχτηκαν με αφορμή τα βιβλία, αναφορικά κυρίως με τη βία που υφίστανται οι γυναίκες ηρωίδες. Όμως δεν είναι κάτι που σκοπεύω να εγκαταλείψω, γιατί είναι κάτι «βγαλμένο από τη ζωή», όπως λέμε. Δεν το έχει γεννήσει το μυαλό μου. Το αντίθετο συμβαίνει: στην πραγματική ζωή οι γυναίκες υφίστανται πολύ χειρότερα από αυτά που γράφω εγώ.

 

     Σας αρέσει να συνομιλείτε με τους αναγνώστες σας;

- Ασφαλώς, και σε ποιον δεν αρέσει; Οι παρουσιάσεις ειδικά, ή τα signing, οι εκθέσεις και τα φεστιβάλ βιβλίου, είναι τα καλύτερά μου. Αλλά και τα μηνύματα μου αρέσουν, τόσο από παλιούς γνωστούς και φίλους, όσο και από αγνώστους που απλώς είχαν την καλοσύνη να στείλουν δυο λόγια για να σου πουν ότι πέρασαν καλά με το βιβλίο σου. Ξαναλέω, σε όλους αρέσουν αυτά, είναι από τα πιο όμορφα κομμάτια της δουλειάς.

 

     Σε συζητήσεις με αναγνώστες, έτυχε να σας «υποδείξουν» πτυχές του έργου σας, που εσείς δεν είχατε φανταστεί ότι υπάρχουν;

- Ναι, βέβαια. Η ίδια η Στέλλα Άνταμς αναπτύχθηκε πάρα πολύ και εκτός βιβλίων. Ακούγεται ίσως κάπως παράδοξο αυτό, αλλά είναι αλήθεια. Σχεδόν δεν με νοιάζει αν διάβαζα ιστορίες της Στέλλας Άνταμς γραμμένες και από άλλους συγγραφείς. Ή μάλλον, από άλλες. Ίσα-ίσα, θα μου άρεσε.

 

     Υπάρχει κάποιος συγγραφέας που θεωρείτε ότι σας επηρέασε;

- Έχω διαβάσει, και εξακολουθώ να διαβάζω, πολλά αστυνομικά μυθιστορήματα και ψυχολογικά θρίλερ, όλα τα είδη και υποείδη του crime, ένα πάρα πολύ μεγάλο κομμάτι της ευρωπαϊκής και αμερικανικής παραγωγής όλου του 20ού αιώνα, και της πρώτης εικοσαετίας του 21ου. Διαβάζω και άλλα είδη, φυσικά, αλλά το crime είναι το στοιχείο μου. Έχω πολλούς αγαπημένους συγγραφείς — οι περισσότεροι είναι γυναίκες. Μακάρι να μπορούσα να επηρεαστώ από όλους και όλες τους. Δεν είναι εύκολο να επηρεάζεσαι, νομίζω. Όπως δεν είναι εύκολο και να μιμείσαι. Μακάρι να ήταν!

 

     Είναι εύκολη ή δύσκολη διαδικασία η συγγραφή και τι είναι το γράψιμο για σας;

- Είναι πολύ μοναχική και δύσκολη δουλειά, που απαιτεί καθαρό μυαλό, μεγάλη προετοιμασία, πολλή σκέψη, πολύ καλό σχεδιασμό και κυνήγι των λαθών μέχρι το τέλος. Όλα πρέπει να ισορροπούν όπως τα είχες αρχικά στο μυαλό σου. Το γράψιμο είναι μια ευκαιρία να φτιάξω τις δικές μου ιστορίες, τα δικά μου εγκλήματα. Να δημιουργήσω καινούργιους ήρωες, άλλες πλοκές, νέα μυστήρια. Αυτό είναι το πιο όμορφο κομμάτι της υπόθεσης. Να αφηγείσαι τα ίδια, γνωστά, πανανθρώπινα πάθη, με νέο τρόπο. Ή μάλλον με τον δικό σου τρόπο.

 

     Αν και είναι πολύ νωρίς ακόμη, το βιβλίο κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, ετοιμάζετε κάτι άλλο; Έχετε «υλικό» έτοιμο στο συρτάρι σας; Και κάτι ακόμη: η Στέλλα Άνταμς θα επανεμφανιστεί σε κάποιο μυθιστόρημά σας στο μέλλον;

- Ναι και στα δύο. Του χρόνου το καλοκαίρι θα κυκλοφορήσει ένα καινούργιο θρίλερ, και μάλιστα αυτή τη φορά θα είναι τοποθετημένο εκτός συνόρων. Όσο για τη Στέλλα Άνταμς, ναι, κάποια στιγμή θα ξανάρθει. Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Δεν είναι γυναίκα που μπορείς να την κρατήσεις για πολύ αιχμάλωτη.

         Σας ευχαριστώ πολύ