ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
Εκδόσεις ΠΟΛΙΣ
Σελ. 158, Φεβρουάριος 2011
Οι έλληνες διηγηματογράφοι, είναι πολλοί και καλοί. Ενδεικτικά αναφέρω τους: Ηλία Παπαδημητρακόπουλο, Γιάννη Καισαρίδη, Σωτήρη Δημητρίου, Τάσο Καλούτσα, Ηλία Παπαμόσχο, κ.α. Προς επίρρωση αυτών που γράφω, ήρθε και η συλλογή διηγημάτων που θα μας απασχολήσει σήμερα.
Πρόκειται για έξη εξαιρετικά διηγήματα, με ήρωες ανθρώπους της διπλανής πόρτας, που όμως σχεδόν όλοι φτάνουν στο "μη περαιτέρω".
Στο "Το Τεφτέρι Και Το Μαχαίρι", ένας "καρδιοκατακτητής" μπλόγκερ, παραθέτει στην ιστοσελίδα του, φωτογραφίες γυναικών που επαίρεται ότι έχει κατακτήσει. Εκεί βλέπει και τη φωτογραφία της γυναίκας του, ο έτερος πρωταγωνιστής της ιστορίας. Αφού πρώτα φαντασιώνεται ότι υποβάλει τον επίδοξο Καζανόβα στα πιο σκληρά βασανιστήρια, προσπαθεί να ανταποδώσει στη γυναίκα του την απιστία με τραγικά (ή γελοία;) αποτελέσματα
Στο ομότιτλο του βιβλίου διήγημα, ο κόσμος ενός παπά ανατρέπεται εκ βάθρων, όταν διαπιστώνει ότι όλα τα εικονίσματα της εκκλησίας στην οποία λειτουργεί, έχουν ...το πρόσωπό του!
Στο τρίτο (και μεγαλύτερο από πλευράς μεγέθους), το "Βίος Και Πολιτεία Του Ανδρέα Τιτθόν", ο πολλαπλά καταπιεσμένος πρωταγωνιστής, φτάνει στο σημείο χωρίς επιστροφή και με ένα "κουμπούρι" στο χέρι, βγαίνει στο δρόμο για να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς του με την κοινωνία, αλλά και τον εαυτό του. Μόνο που η μοίρα δεν έχει πει ακόμα την τελευταία της λέξη και μια αναπάντεχη συνάντηση, θα τα ανατρέψει όλα.
Ο "Δημητράκης" που ακολουθεί, θυμίζει κάτι από την ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον. Μόνο που ο ήρωας του Γιανναρά, δε γεννιέται γέρος, αλλά...κανονικό μωρό. Μεγαλώνει υπό το άγρυπνο βλέμμα και τις γνωστές υπερβολές της ελληνίδας μάνας, γίνεται διάσημος γιατρός (εκπληρώνοντας φυσικά το όνειρο της μάνας!) και ξαφνικά, αρχίζει να...μικραίνει. Ώσπου στο τέλος η μάνα του βρίσκει στο κρεβατάκι του "μια χεσμένη μεταξωτή πάνα σ΄ένα άδειο μωρουδιακό φορμάκι".
Στο "Άνθρωποι Και Κτήνη", ένας απηυδισμένος από την ταλαιπωρία σε δημόσιες υπηρεσίες πολίτης, ανακαλύπτει με χαρά στην αρχή, αλλά με τρόμο στη συνέχεια, ότι μπορεί να μεταμορφώσει με τη δύναμη του μυαλού του και μόνο, τους ανθρώπους σε ζώα.
Τέλος, στο "Γύρω Από Το Τραπέζι", ένας άντρας μόνος, αναπολεί καλές και κακές στιγμές που έζησε, από παιδί ακόμη, γύρω από το τραπέζι που αποτελούσε το κέντρο της οικογενειακής ζωής και πως η έλευση της τηλεόρασης, διάβρωσε λίγο-λίγο, την αίσθηση συνοχής που αυτό πρόσφερε στην οικογένεια.
Πρόκειται για ένα εξαιρετικό βιβλίο, ο συγγραφέας του οποίου, εκτός από το ταλέντο που αναμφισβήτητα διαθέτει, είναι άριστος γνώστης κι εξαιρετικός χειριστής της γλώσσας. Επίσης διαθέτει οξυμένη αίσθηση του χιούμορ, που σε συνδυασμό με μια λεπτή ειρωνεία που περνάει υποδόρια ανάμεσα στις γραμμές των διηγημάτων, κάνουν το αποτέλεσμα ακόμη πιο αξιόλογο.
Ο Σπύρος Γιανναράς γεννήθηκε το 1972 στην Αθήνα. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Παρίσι. Εργάζεται στο πολιτιστικό τμήμα της εφημερίδας Καθημερινή. Αυτό είναι το δεύτερο βιβλίο του. Το πρώτο με τίτλο "Λοξίας" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίνδικτος.
Πρόκειται για έξη εξαιρετικά διηγήματα, με ήρωες ανθρώπους της διπλανής πόρτας, που όμως σχεδόν όλοι φτάνουν στο "μη περαιτέρω".
Στο "Το Τεφτέρι Και Το Μαχαίρι", ένας "καρδιοκατακτητής" μπλόγκερ, παραθέτει στην ιστοσελίδα του, φωτογραφίες γυναικών που επαίρεται ότι έχει κατακτήσει. Εκεί βλέπει και τη φωτογραφία της γυναίκας του, ο έτερος πρωταγωνιστής της ιστορίας. Αφού πρώτα φαντασιώνεται ότι υποβάλει τον επίδοξο Καζανόβα στα πιο σκληρά βασανιστήρια, προσπαθεί να ανταποδώσει στη γυναίκα του την απιστία με τραγικά (ή γελοία;) αποτελέσματα
Στο ομότιτλο του βιβλίου διήγημα, ο κόσμος ενός παπά ανατρέπεται εκ βάθρων, όταν διαπιστώνει ότι όλα τα εικονίσματα της εκκλησίας στην οποία λειτουργεί, έχουν ...το πρόσωπό του!
Στο τρίτο (και μεγαλύτερο από πλευράς μεγέθους), το "Βίος Και Πολιτεία Του Ανδρέα Τιτθόν", ο πολλαπλά καταπιεσμένος πρωταγωνιστής, φτάνει στο σημείο χωρίς επιστροφή και με ένα "κουμπούρι" στο χέρι, βγαίνει στο δρόμο για να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς του με την κοινωνία, αλλά και τον εαυτό του. Μόνο που η μοίρα δεν έχει πει ακόμα την τελευταία της λέξη και μια αναπάντεχη συνάντηση, θα τα ανατρέψει όλα.
Ο "Δημητράκης" που ακολουθεί, θυμίζει κάτι από την ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον. Μόνο που ο ήρωας του Γιανναρά, δε γεννιέται γέρος, αλλά...κανονικό μωρό. Μεγαλώνει υπό το άγρυπνο βλέμμα και τις γνωστές υπερβολές της ελληνίδας μάνας, γίνεται διάσημος γιατρός (εκπληρώνοντας φυσικά το όνειρο της μάνας!) και ξαφνικά, αρχίζει να...μικραίνει. Ώσπου στο τέλος η μάνα του βρίσκει στο κρεβατάκι του "μια χεσμένη μεταξωτή πάνα σ΄ένα άδειο μωρουδιακό φορμάκι".
Στο "Άνθρωποι Και Κτήνη", ένας απηυδισμένος από την ταλαιπωρία σε δημόσιες υπηρεσίες πολίτης, ανακαλύπτει με χαρά στην αρχή, αλλά με τρόμο στη συνέχεια, ότι μπορεί να μεταμορφώσει με τη δύναμη του μυαλού του και μόνο, τους ανθρώπους σε ζώα.
Τέλος, στο "Γύρω Από Το Τραπέζι", ένας άντρας μόνος, αναπολεί καλές και κακές στιγμές που έζησε, από παιδί ακόμη, γύρω από το τραπέζι που αποτελούσε το κέντρο της οικογενειακής ζωής και πως η έλευση της τηλεόρασης, διάβρωσε λίγο-λίγο, την αίσθηση συνοχής που αυτό πρόσφερε στην οικογένεια.
Πρόκειται για ένα εξαιρετικό βιβλίο, ο συγγραφέας του οποίου, εκτός από το ταλέντο που αναμφισβήτητα διαθέτει, είναι άριστος γνώστης κι εξαιρετικός χειριστής της γλώσσας. Επίσης διαθέτει οξυμένη αίσθηση του χιούμορ, που σε συνδυασμό με μια λεπτή ειρωνεία που περνάει υποδόρια ανάμεσα στις γραμμές των διηγημάτων, κάνουν το αποτέλεσμα ακόμη πιο αξιόλογο.
Ο Σπύρος Γιανναράς γεννήθηκε το 1972 στην Αθήνα. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Παρίσι. Εργάζεται στο πολιτιστικό τμήμα της εφημερίδας Καθημερινή. Αυτό είναι το δεύτερο βιβλίο του. Το πρώτο με τίτλο "Λοξίας" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίνδικτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου