ΜΟΙΡΑΙΑ ΠΡΑΓΑ

PHILIP KERR

Μετάφραση: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΘΗΝΑΚΗΣ

Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ

Σελ. 500, Οκτώβριος 2013

     Μετά την «Τριλογία Του Βερολίνου», ένα ακόμη μυθιστόρημα του Φ. Κερ, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.

     Βερολίνο, Σεπτέμβριος 1941. Το πτώμα ενός αλλοδαπού εργάτη, βρίσκεται κοντά στις γραμμές του τραίνου. «Το πτώμα έμοιαζε λες και το είχε κατασπαράξει και το είχε φτύσει ένα προϊστορικό τέρας. Τα αυλακωμένα πόδια κρατιούνταν με το ζόρι από μια απίστευτα επίπεδη λεκάνη… Στο σημείο που ήταν το κεφάλι τώρα υπήρχε ένα γυαλιστερό και πριονωτό καμάκι από ματωμένα κόκαλα και τένοντες». Αν και απ’ ότι φαίνεται πρόκειται για ατύχημα-κάποιο τραίνο χτύπησε τον άτυχο άντρα-ο επιθεωρητής Μπέρνι Γκούντερ, του Εγκληματολογικού της αστυνομίας, που προσπαθεί να συνέλθει από την τραυματική εμπειρία που έζησε όταν για λίγο μετατέθηκε στη Λετονία, έχει άλλη άποψη. Βρίσκει ενδείξεις  δολοφονίας και ξεκινά έρευνες για να εξιχνιάσει την υπόθεση.

       Όμως τόσο αυτή η έρευνα, όσο και κάθε άλλη υπόθεση θα πρέπει να μείνουν ημιτελείς. Ο Μπέρνι καλείται στην Πράγα, στην εξοχική έπαυλη του στρατηγού Ρ. Χάιντριχ, μια σκοτεινή φυσιογνωμία των υψηλόβαθμων ναζί, που μόλις έχει διοριστεί στη θέση του Προστάτη του Ράιχ, στη Βοημία και Μοραβία (δηλ. την Τσεχοσλοβακία), για να περάσει μερικές μέρες κοντά του. Είναι μια πρόσκληση την οποία ευχαρίστως θα απέφευγε, ειδικά όταν μαθαίνει ότι οι υπόλοιποι καλεσμένοι είναι ανώτερα στελέχη των Ες-Ες και της Υπηρεσίας Ασφαλείας, δηλ. σκληροπυρηνικοί ναζί, τους οποίους ο Μπέρνι δε θέλει να βλέπει ούτε ζωγραφιστούς, πόσο μάλλον να συναγελάζεται μαζί τους. Αυτό που θέλει είναι απλά να είναι καλός αστυνομικός. «Κάποια περίοδο αντλούσα ευχαρίστηση από τη δουλειά μου. Τότε που την έκανα καλά. Εκείνες τις μέρες που το Τμήμα Ανθρωποκτονιών του Βερολίνου ήταν το καλύτερο στον κόσμο. Τότε που ήμουν πραγματικός αστυνομικός. Επαγγελματίας». Όμως αν δεν είσαι διατεθειμένος να υποστείς τις συνέπειες, δεν λες «όχι» στον Χάιντριχ.

     Ο Μπέρνι φτάνει στην Πράγα κι ο Χάιντριχ από την πρώτη στιγμή του αναθέτει την προσωπική του ασφάλεια για όσο χρόνο θα βρίσκονται εκεί. Οι μπελάδες δε θα αργήσουν να εμφανιστούν. Ένας από τους υπασπιστές του Χάιντριχ, ο λοχαγός Κούτνερ, βρίσκεται νεκρός στο κλειδωμένο από μέσα δωμάτιό του. «Αμέσως έγινε σαφές σε όλους ότι κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά. Ήταν ακόμη με τη στολή και ο ύπνος του μου φάνηκε εξαιρετικά βαθύς και αδιατάρακτος. Κάτι ο θόρυβος που ερχόταν από πάνω, κάτι οι φωνές μας, δεν ήταν και πολύ λογικό να μην έχει κουνηθεί καθόλου. Οπότε πίεσα τα δάχτυλά μου στο λαιμό του για να βρω σφυγμό κι αμέσως συνειδητοποίησα ότι το σώμα του ήταν κρύο. Πιο κρύο απ’ όσο θα έπρεπε να είναι κανονικά». Το διαταραγμένο παρελθόν και κάποια υπνωτικά χάπια που βρίσκονται στο δωμάτιο, «δείχνουν» αυτοκτονία. Όμως και πάλι ο Μπέρνι έχει άλλη άποψη. Λέει ότι πρόκειται για δολοφονία και ο Χάιντριχ πείθεται. Του αναθέτει να βρει το δολοφόνο, αλλά του δίνει ελάχιστες ώρες περιθώριο. Πριν φτάσουν τα νέα στο Βερολίνο και θιγεί η υπόληψη αυτού του σκληρού κι εκδικητικού άντρα.
     Το βιβλίο είναι όντως καθηλωτικό, όπως αναφέρεται στο εξώφυλλο. Σε πρώτο επίπεδο, βρίσκεται μια ενδιαφέρουσα αστυνομική ιστορία, που εκτυλίσσεται μεταξύ Βερολίνου και Πράγας. Σε δεύτερο επίπεδο-και πιο ενδιαφέρον κατά την άποψή μου, περιγράφεται διεισδυτικά η «ατμόσφαιρα» της εποχής, σκιαγραφούνται χαρακτήρες ναζί αξιωματούχων (ένας εσμός αδαών κατά βάση, ανάλγητων, ανήθικων, σκληρών κι εκδικητικών ανδρών, που αναρριχήθηκαν και απέκτησαν εξουσία, χάρη στην αφοσίωσή τους στο κόμμα και τον αρχηγό) και η αγωνία όσων προσπαθούσαν να επιβιώσουν μέσα στο κλίμα τρόμου που επικρατούσε όχι μόνο στις υπό κατοχή χώρες, αλλά και στην ίδια τη Γερμανία.