ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

ΛΙΑ ΖΩΤΟΥ/ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ

Σελ. 503, Μάιος 2015

     Δύο κυρίως στοιχεία μου τράβηξαν την προσοχή όταν διάβασα το οπισθόφυλλο αυτού του βιβλίου και με έκαναν να το διαβάσω. Το πρώτο είναι η μετοίκηση ενός εκ των χαρακτήρων από τη Μ. Ασία στη Μακεδονία το 1914, κάτι που συνέβη και στη δική μου οικογένεια. Ο προπάππος μου, αναγκάστηκε για να γλιτώσει ο ίδιος και η οικογένειά του, να εγκαταλείψει την περιοχή της Προύσας και να εγκατασταθεί στη Δυτ. Μακεδονία. Το δεύτερο είναι το κρασί. Γεννήθηκα και ζω σε μια περιοχή που παράγει μια από τις καλύτερες ελληνικές ποικιλίες (Ξινόμαυρο), μ’ αρέσει το κρασί κι έχω μια σχετική ευαισθησία με το θέμα. Πρέπει ακόμα να πω, ότι το συγκεκριμένο βιβλίο, «αδικείται» από τον τίτλο του! Γιατί είναι κάτι περισσότερο από μια απλή ερωτική ιστορία, όπως αφήνει να φανεί ο τίτλος του.

     Τον Μάιο του 1914, στον Πόντο, ο Αριστείδης Λεοντίδης, βλέποντας τα μαύρα σύννεφα στις σχέσεις Ελλήνων και Τούρκων να πυκνώνουν, θα πάρει μια μεγάλη απόφαση. Αποφασίζει να πουλήσει τα αμπέλια του και να εγκαταλείψει το χωριό του, με σκοπό να εγκατασταθεί στην Ελλάδα. Μαζί του θέλει να πάρει και τις κόρες του, που έχουν τις δικές τους οικογένειες, αλλά πάρα τις προσπάθειές του, δεν μπορεί να πείσει ούτε αυτές, ούτε τους άντρες τους. Πιστεύουν ότι θα συνεχίσουν να ζουν ειρηνικά, χωρίς προβλήματα και αρνούνται να πραγματοποιήσουν μια τόσο μεγάλη αλλαγή στη ζωή τους. Ο Αριστείδης, αφού είδε ότι δεν μπορεί να τους κάνει να αλλάξουν άποψη, έβαλε σε ένα κάρο την γυναίκα του Σοφία και τον μικρό γιό του Θωμά, φόρτωσε όσα πράγματα μπορούσε και μετά από μακρύ ταξίδι, έφτασε στην περιοχή της Δράμας. Εκεί εγκαταστάθηκε σε ένα χωριό που έμοιαζε με τον τόπο του. Σε μια πλαγιά αγόρασε ένα χωράφι και φύτεψε τα αμπέλια που είχε φέρει από τον Πόντο. Με τη δουλειά του στο αμπέλι που λάτρευε, κατάφερε να στήσει το σπιτικό του και να συντηρήσει την οικογένειά του. Ο Θωμάς, αν και βοηθά αγόγγυστα τον πατέρα του, δεν έχει για τα αμπέλια την ίδια αγάπη. Βλέπει την καλλιέργεια ψυχρά. Μόνο σαν ένα τρόπο να βγάλει αρκετά λεφτά. Όταν ο Θωμάς κάνει οικογένεια, ο παππούς Αριστείδης, θα διακρίνει την ίδια αγάπη για το αμπέλι, στον μικρό εγγονό του τον Αλέξανδρο, αφού ο μεγάλος ο Άρης, έχει την ίδια άποψη για την καλλιέργεια με τον πατέρα του.

     Τον Μάρτιο του 1963, ένα προξενιό για τον Άρη, θα φέρει χαρά στην οικογένεια. Χαρά που όμως θα κρατήσει λίγο, αφού θα υπάρξουν εξελίξεις, που θα θέσουν σε δοκιμασία σχέσεις και δεσμούς.

     Καλογραμμένο μυθιστόρημα, που εξερευνά με διεισδυτικότητα τις συμπεριφορές και τις διαδρομές της ψυχής και του μυαλού, αλλά και μας κάνει μια περιήγηση στον κόσμο της καλλιέργειας του αμπελιού και του κόσμου του κρασιού.