Εκδόσεις ΠΗΓΗ
Σελ. 143, Μάρτιος 2022
Μετά από δύο παραμύθια (που απευθύνονται σε όλες της ηλικίες), ο Γ. Κασαπίδης, μας παρουσιάζει τη συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Σταγόνες».
Ιδιαίτερη κατανόηση, αγάπη και αποδοχή
δείχνει ο συγγραφέας για τους διαφορετικούς ανθρώπους. Αυτούς που δεν μπόρεσαν
να αντέξουν τη σκληρότητα της κοινωνίας και τις δυσκολίες του βίου και διάλεξαν
να ζήσουν σε έναν άλλο, διαφορετικό κόσμο. Όπως ο Άγγελος («Ο Ποιητής»), που
βρήκε την ευτυχία στα γραπτά του και στο δρόμο.
Κάποια διηγήματα θα συγκινήσουν βαθύτατα
τον αναγνώστη όπως το «Η Φωλιασμένη» που μιλάει για την καρέκλα του απόντος πια
πατέρα ή το νοσταλγικό «Μεγάλη, Μεγάλη Πέμπτη», κάποια θα τον κάνουν να
χαμογελάσει όπως τα παθήματα του Θοδωρή στο «Ακουμαντάριστη Ζωή», αλλά και
κάποια άλλα, θα του φανούν σκληρά και θα λειτουργήσουν σαν γροθιά στο στομάχι
όπως «Το Παρατεταμένο Σίγμα».
Όμως εκτός από τις ιστορίες που αφηγείται
ο Γ. Κασαπίδης, αυτό που συναρπάζει κι εντυπωσιάζει είναι ο τρόπος με τον οποίο
τις αφηγείται. Ο τρόπος γραφής. Παραθέτω ένα απόσπασμα το οποίο πρέπει να
ομολογήσω με δυσκολία επέλεξα ανάμεσα σε άλλα πολλά, αφού μου φαινόταν το ένα
καλύτερο από το άλλο. «Υπάρχουν πρωινά που χαμηλώνουν τόσο μπρος
σου, όσο να φτάσουν απέναντι απ’ το σκυμμένο σου πρόσωπο και με τον λυγισμένο
δείκτη του χεριού τους, απαλά-να, έτσι!-αγγίζουν ελαφρά το πηγούνι σου.
Σηκώνουν έπειτα το βλέμμα σου, μέχρι ν’ αντικρίσεις το δικό τους και απλά σου
χαμογελούν. Αρκεί!».
Μια εξαιρετική συλλογή είκοσι οκτώ συγγραφικών κομψοτεχνημάτων, που ξεχειλίζουν
από νοσταλγία, συναισθήματα, μνήμες, ευαισθησία, τρυφερότητα γραμμένα από έναν
ικανότατο συγγραφέα. Σας συνιστώ ένθερμα να τη
διαβάσετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου