ΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ

ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΛΥΓΕΡΟΣ
Εκδόσεις Ε.Ο. ΛΙΒΑΝΗΣ
Σελ. 220, 2021

 

     Από τα αστυνομικά μυθιστορήματα, κάποια ξεχωρίζουν για τον τρόπο γραφής, κάποια για την ευφάνταστη ιστορία, άλλα για τη μέθοδο που ακολουθείται για τη λύση του μυστηρίου ή ακόμη και για τις ανατροπές που επιφυλάσσει στον αναγνώστη η φαντασία του συγγραφέα. Το «Τα Ίχνη Του Αίματος» έχει όλα τα πιο πάνω προτερήματα, αλλά ξεχωρίζει και για έναν ακόμη λόγο: τον κεντρικό του χαρακτήρα.

     Ο αστυνόμος Ανδρέας Σεβαστιανός, είναι γνωστός στο σώμα ως «Δυσκοίλιος» λόγω του αυταρχικού και δύστροπου χαρακτήρα του. «Ο Σεβαστιανός ήταν γνωστός στο αστυνομικό σώμα τόσο για τις ικανότητές του, όσο και για το δύστροπο του χαρακτήρα του, γεγονός που έστεκε εμπόδιο στο να έχει πάρε-δώσε και φιλίες. Με τον αρχηγό είχαν έρθει πολλές φορές σε αντιπαράθεση και κάποιες άλλες είχε κινδυνεύσει να διωχθεί από το Σώμα. Ωστόσο, το χουντικό παρελθόν του πατέρα του-που είχε πολλά κοινά με αρκετούς «δημοκρατικούς» πολιτικούς της μεταπολίτευσης-δεν επέτρεπε την εκδίωξή του. Εξάλλου ο ίδιος ο αστυνόμος πίστευε ότι κατά βάθος όλοι οι μπάτσοι γούσταραν τη βλαχομουτσούνα του και τις «ειδικές» μεθόδους του, που τους θύμιζαν περασμένα μεγαλεία. Για τον Σεβαστιανό η πόρτα της αστυνομίας ήταν και παρέμενε η μόνη ανοιχτή πόρτα στη ζωή του. Για εκείνον, ο νόμος ήταν υπεράνω των έμψυχων και των άψυχων. Υπηρετούσε σε τέτοιο βαθμό τον νόμο, που θα μπορούσε να ανακρίνει με τις «ειδικές» μεθόδους του ακόμα και τον Άγιο Πέτρο […] προκειμένου να λάβει μια ικανοποιητική γι’ αυτόν απάντηση». Ο μόνος του φίλος ήταν ο κομμουνιστής (!!) Κωστής, που είχε το καφενείο απέναντι από το αστυνομικό μέγαρο. Ο Σεβαστιανός είναι λίγο πάνω από τα εξήντα, δηλ. ένα βήμα πριν τη συνταξιοδότηση και μετά το χωρισμό του από την για δύο μόλις χρόνια σύζυγό του Μαρίνα, ζει μόνος. Η τελευταία κάνει κάποιες προσπάθειες να τα ξαναβρούν, γιατί πιστεύει ότι δεν είναι τόσο κακός όσο θέλει να δείχνει. Θέλει να τον πείσει να βγάλει από πάνω του «Τα αγκάθια Αντρέα. Αυτά που φοράς καθημερινά για να τρομάζεις τους γύρω σου ώστε να μη θελήσουν να αγγίξουν τη ψυχή σου. Εγώ σε είδα και χωρίς αυτά. Και, πίστεψέ με, είσαι πολύ καλύτερος…».

     Στενότερος συνεργάτης του είναι ο υπαστυνόμος Παντελής «…που η μοίρα τον έφερε να συνεργάζεται με τον Σεβαστιανό, γεγονός που τον έκανε να βλέπει τις ουρές του ΟΑΕΔ με καλό μάτι. Βέβαια, ο Σεβαστιανός θεωρούσε τον υπαστυνόμο καλό μπάτσο. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι, παρά την τερατώδη συμπεριφορά του σε βάρος του υφισταμένου του, πίστευε ότι ήταν από τους καλύτερους νέους αστυνομικούς. Έβρισκε κάποια κοινά σημεία, στους δύο τους: ήταν το ίδιο βίαιοι, εμπαθείς με την Αριστερά και, κυρίως, το ίδιο στόκοι».

     Σ’ αυτούς απευθύνθηκε ο εφοπλιστής Βασίλης Βελέντζος, όταν ο ενήλικος θετός γιος του Αριστοτέλης εξαφανίστηκε μετά την αυτοκτονία προ τριμήνου της φίλης του Γεωργίας και τους ζήτησε να τον εντοπίσουν. Ο αστυνόμος, σύντομα χάρη στην οξυδέρκεια και τις αναμφισβήτητες ικανότητές του, θα εντοπίσει τον αγνοούμενο νεαρό άντρα, ο οποίος όμως του αφηγείται μια εντελώς διαφορετική εκδοχή των γεγονότων που τον οδήγησαν να επιδιώξει να κρυφτεί από τον θετό του πατέρα. Η υπόθεση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο και δείχνει ότι έχει πλοκάμια βαθιά και σκοτεινές πτυχές, όταν την απλή εξαφάνιση, ακολουθούν κάποιες δολοφονίες…

     Όπως γράφω και στην αρχή της παρουσίασης, το μυθιστόρημα «Τα Ίχνη Του Αίματος» είναι ένα αστυνομικό που έχει όλα τα χαρακτηριστικά του είδους και είναι γραμμένο με χιούμορ. Ακόμη έχει έναν ξεχωριστό χαρακτήρα. Ο Σεβαστιανός είναι δύστροπος, σεξιστής, μισαλλόδοξος, ρατσιστής, ομοφοβικός, χουντικός, κυνικός, υπερόπτης και άλλα πολλά. Θυμίζει τον επιθεωρητή Έβερτ Μπέκστρεμ, τον χαρακτήρα του σουηδού συγγραφέα Leif Person, όμως σε αντίθεση με αυτόν τον βαθιά διεφθαρμένο και τεμπέλη αστυνομικό, είναι ικανότατος,  αδιάφθορος και οι ιδιοτροπίες του, (σε αντίθεση με αυτούς που τις υφίστανται και τις υπομένουν) θα διασκεδάσουν τον αναγνώστη.